Το λάκτισμα της Κουμουνδούρου ότι η υπόθεση με το αντάρτικο Πολάκη θεωρείται λήξασα είναι ένα νόμιμα με δυο όψεις.
Από τη μια, με τις διαρροές που τη συνόδευσαν, είναι εμφανής η προσπάθεια να αναδειχθεί η επίδειξη πυγμής του Αλέξη Τσίπρα ακόμη και απέναντι στον αψύ Σφακιανό.
Η άλλη όψη όμως φιλοτεχνείται από τη δημόσια παρουσία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ την επαύριον της νέας πολακιάδας που επισκίασε την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων. Οι υπεκφυγές και τα μισόλογα είναι ξεκάθαρα στοιχεία της εντολής για σιωπητήριο. Το κρεσέντο άλλωστε στην παραβατική συμπεριφορά του Παύλου Πολάκη τυγχάνει διαχρονικά, διαφορετικής αντιμετώπισης από τον Αλέξη Τσίπρα. Για την ακρίβεια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παρέχει πλήρη κάλυψη στα ρητορικά ξεστρατίσματα του κ. Πολάκη.
Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός από όταν ο κ. Τσίπρας θέλοντας να χρεώσει στην κυβέρνηση το κομματικό του πρόβλημα, υποστήριζε ότι: «η Νέα Δημοκρατία παράγει περισσότερο Πολάκη από όσο μπορεί να καταναλώσει» και υπερθεμάτιζε μάλιστα δικαιολογώντας την προσωπική και την κομματική ανοχή στις ακραίες εκφάνσεις της συμπεριφοράς του βουλευτή του, στην πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Υπό αυτό το πρίσμα ίσως έτσι να εξηγούνται τοποθετήσεις όπως του Γιώργου Βαρεμένου, με την οποία εξέφραζε άγνοια: «Δεν έχω παρακολουθήσει αυτό που λέτε. Δεν πρόκειται να το σχολιάσω. Εμένα προσωπικά δεν με αφορά. Τελεία! Η εικόνα του κόμματος μου σαφώς και με αφορά. Δεν θα απαντήσω με τον τρόπο που θέλετε εσείς. Ήρθα εδώ για να απαντήσω κυρίως για τα προβλήματα που απασχολούν την πατρίδα μου. Εγώ δεν ήρθα εδώ για την οποιαδήποτε πολακιάδα»,δήλωνε στο Action24.
Ακόμη πιο τραβηγμένη ήταν η προσπάθεια του Γιώργου Τσίπρα, μέσω της παρέμβασης του στην κρατική τηλεόραση να υποβαθμίσει την «κρητική βεντέτα» που ενέσκηψε στους κόλπους του κόμματος, παραμονές της ανακοίνωσης των εκλογών: «Δεν σημαίνει κάτι. Ατυχές περιστατικό ήταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατεβαίνει έχοντας στα ψηφοδέλτιά του πολλούς νέους ανθρώπους».
Ερωτηθείς μάλιστα ο κ. Γιώργος Τσίπρας, για τους φρικώδεις χαρακτηρισμούς του ευρωβουλευτή του κόμματος του, Κώστα Αρβανίτη, εναντίον του πρωθυπουργού και της Νέας Δημοκρατίας, επιστράτευσε την αμήχανη και κενού, περιεχομένου, πολιτική δικαιολογία: «Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει πει ο κ. Αρβανίτης. Δεν έχω διαβάσει ακριβώς ότι ειπώθηκε. Έχω ακούσει ότι κάτι ειπώθηκε».
Ακόμη και οι πυροσβεστικές δηλώσεις για «ματς που δεν πρέπει να ξεκινάνε», «για την υπόθεση που έκλεισε μέσα σε μια ώρα» ή ακόμη και οι πιο αιχμηρές όπως «για την μάχη που είναι συλλογική και όχι ατομικού σταυρού», είναι σαφές ότι αντανακλούν την κεντρική προσπάθεια να κρυφτεί κάτω από το χαλί της προεκλογικής περιόδου το ξέσπασμα του «προεδρικού» βουλευτή.
