Και τώρα τι; Ο Αλέξης Τσίπρας χάνει βήμα - βήμα κάθε πτυχή του προεκλογικού του αφηγήματος ευρισκόμενος πλέον εν πολιτικώ κενώ. Εν αρχή τροφοδότησε το κόμμα του με την ελπίδα επαναφοράς στην εξουσία με το εφεύρημα της προοδευτικής κυβέρνησης.
Παραδόξως πως, και χωρίς να προκληθεί το ακύρωσε μόνος του, όταν στη ΔΕΘ δήλωσε πως δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση ηττημένων, ενώ η απλή αναλογική που θέσπισε επιτρέπει σε ομοειδείς δυνάμεις να συνασπιστούν.
Δεν θεωρούμε ότι το απέκλεισε από σεβασμό στην παράδοση και τη δεοντολογία, αλλά με στόχο να αποτρέψει τον διασκορπισμό ψήφων προς το ΚΚΕ, τον Βαρουφάκη και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Το αφήγημα αυτό αποδυναμώθηκε σε επίπεδο εντυπώσεων από το «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας» του Ανδρουλάκη.
Με τον Ανδρουλάκη μάλλον θα τα έβρισκαν. Τα σενάρια που μιλούσαν για ήδη συμπεφωνημένη συνεργασία έχουν βάση. Όμως άλλαι μεν βουλαί των δύο άλλα οι δημοσκοπήσεις κελεύουν. Οι δημοσκοπήσεις μάραναν τις ελπίδες διαπιστώνοντας ότι η «προοδευτική κυβέρνηση» είναι όνειρο ανοιξιάτικης νυκτός. Τα μίζερα ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν αρκούσαν για να στεριώσουν το κυβερνητικό οικοδόμημα.
Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ δυσχέραινε την κατάσταση διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται επ’ ουδενί να δεχθεί συνεργασία με τον Βαρουφάκη. Άλλωστε και οι δηλώσεις του τελευταίου ήταν επαμφοτερίζουσες. Φαινόταν θετικός σε συνεργασία αλλά με την προϋπόθεση της εκ των προτέρων προγραμματικής συμφωνίας. Γι’ αυτό είχε ζητήσει δύο φορές συνάντηση με τον ΣΥΡΙΖΑ για να δουν «που συγκλίνουν», αλλά εισέπραξε αδιαφορία.
Η ατροφία ποσοστών που δεν μπορούν να αναδείξουν 151 βουλευτές, ανάγκασε τον Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει άρδην το αφήγημα. Η προοδευτική κυβέρνηση έγινε κυβέρνηση ανοχής. Και επήλθε η καταστροφή. Πριν Αλέξιον φωνήσαι, πριν καν προλάβει να εμβάλει το νέο στόχο στον δημόσιο λόγο για ζύμωση και εμπέδωση, αυτός ανατράπηκε από τις αρνήσεις.
Το ΠΑΣΟΚ παρότι ήταν προσηνές στην ιδέα της προοδευτικής κυβέρνησης, απέρριψε κατηγορηματικά τη φαεινή ιδέα περί ψήφου ανοχής. Ο εκπρόσωπος τύπου Δημ. Μάτζος διευκρίνισε ότι το ΠΑΣΟΚ μιλάει για κυβέρνηση που θα απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ο δε Ανδρουλάκης επανήλθε αποκλείοντας κάθε συνεργασία με τον Βαρουφάκη.
Ο εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25 Ερικ Εντμαν δήλωσε «Το ΜέΡΑ25 δεν πρόκειται να δώσει ψήφο ανοχής σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, ούτε να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συγκυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ» (όχι βέβαια ότι οι διαβεβαιώσεις του αρχηγού του Γιάνη είναι γραμμένες την πέτρα).
Διαχρονικό και το όχι από το ΚΚΕ σε όποιας μορφής στήριξη. Δια στόματος Κουτσούμπα επανέλαβε ότι το κόμμα δεν θα στηρίξει ούτε θα δείξει ανοχή στην όποια αντιλαϊκή κυβέρνηση, είτε ονομάζεται προοδευτική, είτε δημοκρατική, είτε ειδικού σκοπού.
Τούτων δοθέντων βρίσκεται στον αέρα η υπόθεση ελπίδας, και συνάμα εκβιασμός του Τσίπρα, προς ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25. Ο Αλέξης δήλωσε εκβιαστικά: «Αν υπολείπονται 5-10 βουλευτές για να έχουμε πλειοψηφία που χρειαζόμαστε για να πάμε μπροστά με σχέδιο προοδευτικής σύγκλισης, θα πρέπει να πάρουν την ευθύνη για το αν θα ανοίξουν τον δρόμο στον Μητσοτάκη» (διαχρονικός Τσίπρας. Τους χρειάζεται δηλαδή για να τον κάνουν Πρωθυπουργό αλλά τους το θέτει επιθετικά και εκβιαστικά!)
Συνταγματικά βεβαίως προβλέπεται η κυβέρνηση ανοχής, αλλά είναι εντυπωσιακό που ο πρόεδρος το ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί απλή λεπτομέρεια την έλλειψη 10 βουλευτών. Και θα πρέπει παρά τη μη επαρκή λαϊκή εντολή κυβερνησιμότητας, οι άλλοι να του κάνουν τη χάρη και να αποστούν των αρχών και των προθέσεών τους!
Εδώ να θυμίσουμε ότι θεσμική ευταξία επέδειξε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Όταν παραιτήθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ο βουλευτής Κιλκίς, Γιώργος Συμπιλίδης, και έμεινε με 150 βουλευτές, προσέφυγε σε εκλογές. Σε παρόμοια ανάγκη είχε βρεθεί ο Τσίπρας μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ, αλλά μετέγραψε τα ρετάλια τους και συνέχισε να κυβερνά!
Εφόσον στέρεψε και ο κύκλος των προθύμων, σε επίπεδο δηλώσεων τουλάχιστον, στερεύει και η δυνατότητα να επικαλείται ως ελπίδα εξουσίας το αφήγημα για κυβέρνησης ανοχής. Παραμένουμε εν αναμονή με τι ευφυολόγημα θα το αντικαταστήσει, και αν θα βρει. Γιατί η πενία των ποσοστών αφυδατώνει κάθε επί πλέον αφήγημα.
