Μικρός χαμός στον ακάλυπτο της δεξιάς πολυκατοικίας στις μέρες μας. Προφανώς, σώγαμπροι και ενοικιαστές δεν τα έχουν βρει στα κοινόχρηστα, αφού δεν μιλούν ο ένας με τον άλλον και επικοινωνούν με εξώδικα, προσφυγές στον Άρειο Πάγο και tweets με σκωπτικά υπονοούμενα.
Η αρχή έγινε με το κόμμα του Βελόπουλου, το οποίο παραμονές των εκλογών γνώρισε μεγάλες δόξες και ημέρες έκτατων ηθικοδικείων, με αποτέλεσμα να αρχίσει να φυλλορροεί από βουλευτές και υποψηφίους.
Προφανώς, το εσωκομματικό μασάζ με κηραλοιφές και εξορκισμούς βασισμένους στις χειρόγραφες επιστολές του Ιησού Χριστού, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ακολούθησαν καταγγελίες για ροές μαύρου χρήματος, πράγμα που προκάλεσε το ενδιαφέρον της Ανεξάρτητης Αρχής Καταπολέμησης μαύρου χρήματος, προκειμένου να διακριβωθεί η αλήθεια.
Η συνέχεια, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το νεόκοπο κόμμα Εφμιετζόγλου - Μπογδάνου «κόπηκε» από τον Άρειο Πάγο, μετά από προσφυγή ενός άλλου κόμματος του λεγόμενου «πατριωτικού χώρου» με την επωνυμία «Πατριωτική Ένωση «ΕΛ.ΛΑΣ» «Ελληνική Λαϊκή Συσπείρωση», αλλά και για το σήμερα του κόμματος με το αστέρι της Βιργίνας, πράγμα που απαγορεύει ο νόμος. Τόσο λεφτά ξοδεύουν για γραφεία, διαφήμιση κ.λπ. γιατί δεν πήραν έναν δικηγόρο να τους συμβουλέψει.
Σκωπτική ήταν η ανάρτηση του Φαΐλου Κρανιδιώτη για τον πρώην εταίρο του, προσφέροντας «Δίνω 13 ευρώ για το παπί που θα πάρει ο Μπογδάνος για να γίνει ντιλιβεράς». Το κόμμα, πάντως των Κρανιδιώτη - Τζήμερου θα κατέβει κανονικά στις εκλογές, αφού ο Άρειος Πάγος απέρριψε προσφυγή του πρώην συμμάχου τους Μπογδάνου, σχετικά με την ονομασία και το έμβλημα, το οποίο, όπως ισχυρίστηκε είχε κατοχυρώσει στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας.
Δεν ήταν, όμως τόσο άτυχος ο κ. Μπογδάνος στην προσφυγή που κατέθεσε εναντίον της πρώην αντιπροέδρου του, στο πρώην κόμμα του, Αφροδίτη Λιατινοπούλου και το κόμμα της «ΠΑ.ΤΡΙ.ΔΑ.». Το Ανώτατο Δικαστήριο, έκανε δεκτή την προσφυγή του κι έτσι η πρώην πολιτική του σύμμαχος, δεν θα καταμετρήσει τις δυνάμεις της στις πρώτες εκλογές. Απειλεί, ωστόσο, να αλλάξει επωνυμία και να κατέβει στις δεύτερες εκλογές, υποστηρίζοντας πως «η ραγδαία άνοδος ενόχλησε πολύ και πολλούς». Ποιους, άραγε, να εννοεί;
Αδιευκρίνιστη παραμένει η κατάσταση με το κόμμα του εκ Πατρών κ. Νικολόπουλου, ο οποίος την τελευταία, κυριολεκτικά στιγμή, άλλαξε την επωνυμία του σε «Χριστιανικό Δημοκρατικό Κόμμα - Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες», πράγμα που προκάλεσε τις υποψίες για υπόγεια συνεργασία με το κόμμα Κασιδιάρη.
Δημοσιογραφικές πληροφορίες, μάλιστα, ανέφεραν πως το 70% των υποψηφίων θα υποδειχθούν από τον έγκλειστο πρώην υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής και το 30% από τον ίδιο τον κ. Νικολόπουλο. Ο τελευταίος, άνοιξε τις αγκάλες του στον πρώην βουλευτή των ΑΝΕΛΛ Κώστα Κατσίκη, τον οποίο έχρισε αντιπρόεδρο.
Το κόμμα του πρώην αντιεισαγγελέα κ. Αναστάσιου Κανελλόπουλου, αφού επανενεργοποιήθηκε για να συμμαχήσει με το κόμμα «Έλληνες» του Κασιδιάρη και τη γκροτέσκο παράσταση που έδωσε, σήμερα αγνοείται η τύχη του.
Ταυτόχρονα, στις εκλογές σκοπεύουν να λάβουν μέρος και διάφοροι άλλοι σχηματισμοί, οι οποίοι θυμίζουν τα γκρουπούσκουλα της άκρας αριστεράς κατά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Μαζεύονται δύο τρεις, συνήθως γραφικοί τύποι στους οποίους αν υποβάλεις μία σχετικά ήπια ερώτηση αναφορικά με το εκλογικό του πρόγραμμα, αρχίζουν να αγορεύουν επί παντός του επιστητού, προκαλώντας αφόρητο πονοκέφαλο στον ακροατή τους. Ωστόσο, ο καθένας έχει δικαίωμα να εκτεθεί στη βάσανο της λαϊκής ψήφου.
Είναι ευτύχημα που ο χώρος της άκρας δεξιάς, εκπροσωπείται από μέλη ενός περιφερόμενου θιάσου και πρωταγωνιστεί σε κωμειδύλλια με τους απαραίτητους έρωτες, προδοσίες, εξαπατήσεις και συμφιλιώσεις. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός πως γίνονται διεργασίες και ορισμένοι κύκλοι προσβλέπουν στην ενίσχυση αυτού του ρεύματος, αποσκοπώντας στην αποδυνάμωση, αφενός, της επόμενης κυβέρνησης και, αφετέρου, στην ύπαρξη ενός μοχλού πίεσης προς το πολιτικό σύστημα, ο οποίος θα εκμεταλλεύεται και θα εκπροσωπεί τη δεξιά πτέρυγα του αντιδυτικού μετώπου, σε μία εποχή ραγδαίων γεωπολιτικών μετακινήσεων παγκοσμίως.
Το φαιδρό αυτό θέαμα, μπορεί να είναι μια διασκεδαστική νότα στην γεμάτη εντάσεις προεκλογική ατμόσφαιρα, ωστόσο ο κίνδυνος του ακροδεξιού φάσματος στη χώρα είναι υπαρκτός.
Ένα τμήμα του εκλογικού σώματος, γοητεύεται από τις ψευτοπατριωτικές κορώνες και τις κραυγές υπεράσπισης της πίστης και του γένους και αποτελεί ένα από τα βασικά αναχώματα αντίστασης σε κάθε μεταρρύθμιση και νεοτερισμό που αποσκοπεί στην πρόοδο της χώρας. Ταυτόχρονα, αποτελεί το προκεχωρημένο φυλάκιο ενός αόρατου μετώπου, ενός κρυφού πολέμου που διεξάγεται εναντίον των δημοκρατικών αξιών και των ευρωπαϊκών πολιτικών.
Άνθρωποι που νιώθουν πως απειλούνται από τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις λόγω των τεχνολογικών επιτευγμάτων, του παγκόσμιου εμπορίου, των διαδοχικών κρίσεων στον τομέα της υγείας και του περιβάλλοντος, είναι το γόνιμο έδαφος από το οποίο θα φυτρώσουν τα άνθη του Κακού.
Όχι μόνο η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές, μα και όλα τα κόμματα που θεωρούν και αυτοκατατάσσονται στο δημοκρατικό τόξο του πολιτικού συστήματος, θα πρέπει να επεξεργαστούν συγκεκριμένα προγράμματα και πολιτικές κατά του κοινωνικού αποκλεισμού, τον οποίο αριστοτεχνικά εκμεταλλεύονται οι εκπρόσωποι της ακροδεξιάς, προκειμένου να αλιεύσουν ψήφους, να διευρύνουν την επιρροή τους και να υπονομεύσουν εκ των έσω το δημοκρατικό πολίτευμα.
