Κάποια χρόνια υπήρξε ένας πατριώτης παλιάς κοπής. Ο αμερικανός λοχίας Στηβ Λάλας είχε τον ρομαντικό, απλοϊκό πατριωτισμό που έχουν οι Ελληνες της Ομογένειας, που αντιμετωπίζουν την πατρίδα μέσα από ένα εξιδανικευμένο πρίσμα.
Ελληνικής καταγωγής, πολέμησε στο Βιετνάμ, υπηρέτησε στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στην Σμύρνη και άρχισε να δίνει στην ΚΥΠ μεγάλης αξίας απόρρητα έγραφα που αφορούσαν τη διάταξη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Μετά το Βελιγράδι και την Ταϊβάν, βρέθηκε να υπηρετεί στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα. Εκεί συνέχισε να παραδίδει απόρρητα στοιχεία τη πρεσβείας, που αφορούσαν την Ελλάδα, δηλαδή τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Εκτιμάται ότι είχε παραδώσει στις ελληνικές Αρχές γύρω στα 700 διαβαθμισμένα (απόρρητα) έγγραφα. Το FBI ενημερώθηκε, αξιωματούχοι του ήρθαν επί τούτου στην Αθήνα, παγίδευσαν με κάμερες τον χώρο εργασίας του, και διαπίστωσαν τη διαρροή. Αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί για κατασκοπεία εις βάρος των ΗΠΑ.
Πώς αποκαλύφθηκε; Σύμφωνα με κάποιους που παρακολουθούσαν την υπόθεση, Ελληνας αξιωματούχος της ελληνικής πρεσβείας της Ουάσιγκτον σε συνομιλία του με στέλεχος του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, του ξέφυγαν πληροφορίες που θα μπορούσαν να είναι γνωστές μόνο από παρακολούθηση της επικοινωνίας μεταξύ της Αμερικανικής Πρεσβείας της Αθήνας και του λευκού Οίκου.
Ο ίδιος πιστεύει ότι προδόθηκε από ανθρώπους που γνώριζαν το ρόλο του. Πάντως Ελληνας δημοσιογράφος που παρακολούθησε εκ του σύνεγγυς την υπόθεση και είναι σε θέση να ξέρει, αποδίδει τα αποκάλυψη της ταυτότητάς του στην ελληνική αρπακολατζίδικη έλλειψη σοβαρότητας. Οι άκρως απόρρητες αναφορές του γίνονταν φεϊγ βολάν στα κρατικά –υπουργικά γραφεία. Υπάρχει η γνωστή ρήση ότι μυστικό που το ξέρουν τρεις, παύει να είναι μυστικό – πόσο μάλλον στη χώρα της φαιδράς επιπολαιότητας. Τη «μυστική» δράση του Λάλας τη γνώριζαν οι πάντες, την συζητούσαν άνετα, γιατί δεν είχαν κατανοήσει την σοβαρότητα των πληροφοριών και τον κίνδυνο που διέτρεχε ο φορέας τους.
Μια άλλη εκδοχή είχε αναφέρει ο εκ των απορρήτων στρατηγός Γρυλλάκης στον Αλέξη Παπαχελά. Ότι ο Λάλας καρφώθηκε από... την εσωκομματική αντιπολίτευση για να δημιουργήσουν προβλήματα στον (Κωνσταντίνο) Μητσοτάκη!
Παλιές ιστορίες, δεν τις ανακυκλώνουμε επειδή έχουμε να προσθέσουμε κάτι περαιτέρω, αλλά γιατί επιβεβαιώνεται στα σοβαρά το παλιό αστείο, ότι σε δυο χώρες του πλανήτη δεν έχει νόημα να κάνεις κατασκοπεία. Στην Ιαπωνία γιατί δεν μιλάει κανείς και στην Ελλάδα γιατί μιλάνε όλοι!
Η ιστορία αναδύθηκε στη μνήμη με αφορμή τη φασαρία που έγινε με τα απόρρητα κονδύλια στον υπουργικό συμβούλιο, τον δημοσιογραφικό θόρυβο που ακολούθησε, και τις αντιδράσεις ων στελεχών της κυβέρνησης.
Η ιστοσελίδα iefimerida έφερε στη δημοσιότητα έγγραφα που αφορούσαν την ενημέρωση της Βουλής σχετικά με τη διάθεση των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, με βάση νόμο που ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς είχε προωθήσει από το 2017. Ηταν ο μόνος που επέδειξε τέτοια προσήλωση στη διαφάνεια, και όπως έχουμε ξαναγράψαμε, ήταν προς τιμήν του. Εκ των υστέρων βέβαια αποδεικνύεται ότι τέτοιες ευαισθησίες, μάλλον καταστροφικά λειτουργούν στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Τα κονδύλια έγιναν πρωτοφανές αντικείμενο εκρηκτικής διαμάχης μεταξύ Καμμένου και Κοτζιά στο υπουργικό συμβούλιο, με επιτιθέμενο τον υπουργό Αμυνας και ενώπιον ενός Πρωθυπουργού ο οποίος δεν συνειδητοποίησε το μέγεθος το γεγονότος. Κράτησε παθητική στάση, είπε με χιούμορ τι τραβάει από αυτούς, δεν διέταξε τον Καμμένο να μην συνεχίσει, και εκ των υστέρων να τον καλέσει να του δώσει εξηγήσεις. Απέκτησαν επικαιρότητα και κάποιος τα διέρρευσε. Ο δημοσιογράφος, στην κατοχή του οποίου περιήλθαν τα δημοσίευσε, όπως θα έκαναν οι πολλοί δημοσιογράφοι (Υπάρχουν και δημοσιογράφοι που δεν θα τα δημοσίευαν, όντας επιφυλακτικοί σε θέματα εθνικής ευαισθησίας). Σε κάθε περίπτωση πάντως οι μόνοι που δεν θα απολογηθούν είναι οι δημοσιογράφοι, όποια στάση και αν κρατούσαν. Και σίγουρα είναι αστείο να κατηγορείται ο αποκαλύψας για κατασκοπεία. Εισαγγελέας θα έπρεπε ίσως να δραστηριοποιηθεί για όσα ακούστηκαν στο υπουργικό!
Με τη δημοσίευση κάηκαν «κόμβοι» που θα μπορούσαν να ασκήσουν πολιτική υπέρ ελληνικών θέσεων στις χώρες τους. Πέραν αυτού, όποιος από μετριοπάθεια και ρεαλισμό, στις αναφερόμενες χώρες διατηρήσει από ιδεολογία ψύχραιμη, μη ανθελληνική στάση, θα περιπέσει στην κατηγορία του πληρωμένου αναξιόπιστου, και θα αποδυναμωθεί η φωνή του.
Η κυβέρνηση αντί να πει απλώς ότι το δημοσίευμα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δεν το συζητά περαιτέρω γιατί άπτεται ευαίσθητων εθνικών θεμάτων που δεν μπορούν ναι γίνουν αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, άρχισε τις καταγγελίες στην αντιπολίτευση. Κακώς γιατί διατήρησε και επαύξησε το δημόσιο ενδιαφέρον. Επίσης το μέγαρο Μαξίμου, σε κρεσέντο μικροκομματικής ανευθυνότητας, στοχοποίησε τον δημοσιογράφο, συν τοις άλλοις επειδή ήταν… πρώην του Μέγκα (από την πόλη έρχομαι, δηλαδή...).
Δεν έχε σημασία η πηγή της διαρροής. Η Κυβέρνηση τα ρίχνει στη ΝΔ. Η ίδια όμως ως αντιπολίτευση είχε φερθεί ανώριμα έχοντας ενοχοποιήσει τα κονδύλια.
Έστω και αν είναι απλοϊκό, καλό θα ήταν με διακομματική συναίνεση, το ποσό των κονδυλίων να μειωθεί δραστικά και ο έλεγχος να γίνεται από συγκεκριμένος δικαστικούς λειτουργούς και μόνο, λόγω εχεμύθειας, χωρίς να λαμβάνει γνώση το πολιτικό προσωπικό. Το μόνο που κατορθώνει είναι να ευτελίσει σοβαρές διαδικασίες που σε καμιά άλλη χώρα της γης δεν ευτελίζονται.
Γιατί και στη γελοιότητα είμαστε ανάδελφοι!
Γιάννης Σιδέρης
