Την τελευταία φορά που ο Τσακαλώτος είχε παραδεχτεί πως ένα πακέτο μέτρων δεν περνάει από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το περασμένο καλοκαίρι λίγες μόλις ημέρες πριν το δημοψήφισμα. Σε μια έκρηξη ειλικρίνειας παραδέχτηκε κάτι που τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - συμπεριλαμβανομένου του Τσίπρα - αρνιόντουσαν να παραδεχτούν. Πως οι πραγματικοί λόγοι διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, δεν ήταν η άρνηση της κυβέρνησης να δεχτεί το τρίτο μνημόνιο (άλλωστε το είχε προτείνει η ίδια με το κείμενο των 47 σελίδων), αλλά η αδυναμία της να περάσει το μνημόνιο αυτό από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Έτσι, σκαρφίστηκε την ιδέα του δημοψηφίσματος με το πλαστό ερώτημα λιτότητα ή όχι.
Χθες, ο Τσακαλώτος με την επιστολή του προς τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης - που αποκάλυψε το Γερμανικό πρακτορείο ΜΝΙ - ουσιαστικά επικαλείται το ίδιο ακριβώς επιχείρημα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση τέτοιο πακέτο (9 δισ. Ευρώ) να περάσει από την παρούσα κυβέρνηση. Όταν γράφει κυβέρνηση, εννοεί την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. «Μπορείτε να φανταστείτε να πάμε στο κοινοβούλιο αντί για ένα αναμενόμενο πακέτο 5,4 δισ. ευρώ, ένα 9 δισ. ευρώ ;» αναρωτιέται με χαρακτηριστικό τρόπο.
Τα ερωτήματα που αυτόματα έρχονται στο μυαλό όλων, είναι α) αν μια τέτοια επίκληση, μπορεί να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό επιχείρημα της Ελληνικής κυβέρνησης προς τους δανειστές και β) αν η επανάληψη της, σημαίνει και επανάληψη μιας πρωτοβουλίας σαν αυτή του καλοκαιριού; Ένα δημοψήφισμα ή ακόμα πρόωρες εκλογές;
Στο πρώτο ερώτημα, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική. Όπως αγνόησαν αυτό το επιχείρημα το περασμένο καλοκαίρι, έτσι θα το αγνοήσουν και τώρα, δεν έχουν λόγο για να κάνουν κάτι διαφορετικό. Άλλωστε και η επιστολή Τσακαλώτου, έχει περισσότερο ύφος παράκλησης παρά κάτι άλλο, είναι σχεδόν ικετευτικό.
Στο δεύτερο ερώτημα, νομίζω πως επίσης η απάντηση είναι αρνητική. Δεν θα καταφύγει ο Τσίπρας σε μια διαφορετική επιλογή, δημοψήφισμα δηλαδή η εκλογές. Η πρώτη επιλογή (δημοψήφισμα) δεν μπορεί αυτή την φορά να στηριχτεί από την κυβέρνηση με επαρκή επιχειρήματα, έστω και πλαστά όπως εκείνα του καλοκαιριού. Τι ακριβώς θα κληθούμε να ψηφίσουμε ; Αν δεχόμαστε το τέταρτο μνημόνιο των 3,6 δισ.; Όχι, δεν το δεχόμαστε, θα είναι προφανώς η απάντηση. Και; Θα μπορέσει ο Τσίπρας ένα ακόμα όχι να το μετατρέψει πάλι σε ναι, όπως έκανε πέρυσι το καλοκαίρι; Προφανώς όχι. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά ως φάρσα. Αλλά, ούτε οι εκλογές είναι μια καλή λύση γι' αυτόν. Για έναν απλό λόγο. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τις χάσει. Και όπως όλοι παρατηρούμε, το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν έχει καμία διάθεση ν αποχωριστεί την εξουσία. Είναι γαντζωμένο από αυτή και θα κάνει ό,τι μπορεί για να την διατηρήσει.
Με αυτά τα δεδομένα, οι εξελίξεις μοιάζει να οδηγούνται σε αδιέξοδο. Με δεδομένη την εμμονή του ΔΝΤ για δέσμευση υλοποίησης των συγκεκριμένων μέτρων 3,6 δισ. ευρώ και της δυσκολίας της κυβέρνησης να υιοθετήσει μια τέτοια επιλογή (για τους προαναφερόμενους λόγους) ποια λύση μπορεί να βρεθεί ; Κανένας δεν μπορεί ν απαντήσει με ακρίβεια, ωστόσο το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι να βρεθεί μια μέση λύση και το νέο πακέτο με κάποιο τρόπο να υιοθετηθεί από την κυβέρνηση. Το μόνο πρόβλημά της είναι, πως θα το διαχειριστεί επικοινωνιακά…
Οράτιος…
