Την έκδοση «Το ποιητικό αλφάβητο» του Κωνσταντίνου Καβάφη, που περιλαμβάνει 24 ποιήματά του, ένα για κάθε ένα από τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, μεταφρασμένα σε τουλάχιστον 10 γλώσσες, δώρισε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στη Λετονία.
Στο πλαίσιο τελετής, παρουσία και του Προέδρου της χώρας Έγκιλς Λέβιτς, η κυρία Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε στην οικουμενικότητα και διαχρονικότητα του έργου του Καβάφη επισημαίνοντας ότι «από όλους τους Έλληνες ποιητές, από μία μακρά αδιάκοπη παράδοση πλέον των 30 αιώνων, επέλεξα σήμερα να προσφέρω στην Εθνική Βιβλιοθήκη ένα βιβλίο του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη, έναν Έλληνα ποιητή του 20ού αιώνα, ο οποίος είναι ίσως ο πιο ευρέως μεταφρασμένος και δημοσιευμένος σε όλο τον κόσμο».
Τόνισε επίσης, ότι «υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ο Καβάφης υπερβαίνει τον χρόνο και τα εθνικά σύνορα. Το ποιητικό του στυλ είναι σύντομο, συνοπτικό και ευθύ. Οι σκέψεις του είναι καθαρές και προφανείς. Σε πολλά ποιήματα υπάρχει μία αναπάντεχη ανατροπή, που μας περιμένει στο τέλος. Ορισμένες φορές πρόκειται για μία ανατροπή γεμάτη ειρωνεία, που εμποδίζει την ποίησή του να οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο και ορισμένες φορές για μία σπαρακτική ανατροπή που μετατρέπει τα ποιήματά του σε σύντομες τραγωδίες».
Αναφερόμενη στη θεματολογία του υπογράμμισε ότι «τα κύρια θέματά του είναι οικουμενικά: Η αναζήτηση του έρωτα, η εξύμνηση της ομορφιάς, η ειρωνεία της κοινωνικής υποκρισίας, ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αλλά πάνω από όλα η θλίψη για την αναπόφευκτη παρακμή λόγω της παρόδου του χρόνου. Μιλά για τη μέθη της εξουσίας, για τις σαρκικές απολαύσεις και την αποτυχία των μεγάλων ιδανικών, συχνά με μία μοιρολατρική υπαρξιακή νοσταλγία».
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι «Ο Καβάφης ήταν ένας φανατικός μελετητής της ιστορίας, ιδίως των αρχαίων πολιτισμών, και σε πολλά από τα ποιήματά του μεταφέρει σύγχρονα προβλήματα στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας και των ελληνιστικών χρόνων. Το τοπίο, οι πόλεις και οι θρύλοι, όλα αναδύονται εκ νέου με εγκεφαλικούς όρους με ένα έντονο ελληνικό χρώμα. Ακόμα και τα ερωτικά του ποιήματα χτίζουν ένα μυθολογικό βασίλειο του 20ού αιώνα, το οποίο έχει πολλά κοινά με τον καταρρέοντα κόσμο της αρχαίας εποχής».
Καταλήγοντας, υποστήριξε ότι «Μέσα από το έργο του συνειδητοποιούμε ότι η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια διαμέσου των αιώνων, με τις ίδιες αντιφάσεις, τα ίδια πάθη και όνειρα» και δήλωσε πεπεισμένη ότι το βιβλίο θα προσφέρει την ευκαιρία στους Λετονούς αναγνώστες να ανακαλύψουν αυτόν τον τόσο ελληνικό και όμως τόσο οικουμενικό ποιητή.
