Το ταξίδι του Όλαφ Σόλτς στην Αθήνα σε μια από τις πλέον εύθραυστες συγκυρίες για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εκτός από τους συμβολισμούς, επέχει και τον χαρακτήρα της επίδοσης «διαπιστευτηρίων». Ο Γερμανός Καγκελάριος καλείται με τις αναφορές που θα διατρέξουν τις δημόσιες τοποθετήσεις του επί ελληνικού εδάφους, να ενισχύσει τη βάση της πρόσφατης καταγραφής που δείχνει ότι ο συντονισμός της γερμανικής στάσης με την ελληνική επιχειρηματολογία έναντι του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν είναι περιστασιακός.
Αναπόδραστα στον κ. Σόλτς πέφτει το βάρος της «φυσικής» και ταυτόχρονα της απτής προέκτασης των καθαρών θέσεων που αποτυπώνονται στη χρονοσειρά των γεωπολιτικών γεγονότων. Αρχής γενομένης από την δήλωση της επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας, Αναλένα Μπέρμποκ τον περασμένο Ιούλιο, όταν επί ελληνικού εδάφους ξεκαθάριζε προκαταβολικά προς τους οικοδεσπότες της στην Άγκυρα, ότι: «Τα νησιά του Αιγαίου είναι ελληνικό έδαφος και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αμφισβητήσει αυτό».
Την ελληνική ικανοποίηση μεγεθύνει η κλιμάκωση της μετατόπισης- όπως ερμηνεύεται- από την πολιτική των ίσων αποστάσεων: «…Αρχή του διεθνούς δικαίου είναι ότι δεν μπορούν κράτη μεταξύ τους να κάνουν συναλλαγές σε βάρος τρίτων. Αυτό το γνωρίζουμε και από το αστικό δίκαιο. Δεν μπορούν δύο μέρη να συνεννοηθούν ότι κάτι τους ανήκει και δεν ανήκει σε κάποιον τρίτο», ήταν το μήνυμα του Βερολίνου προς την Τουρκία, μόλις στις αρχές του μήνα. Κατά την ελληνική ανάγνωση αποτελεί ακόμη μια ψηφίδα στο μωσαϊκό της γερμανικής αποδοκιμασίας, μετά τις ανεδαφικές αιτιάσεις επί της ελληνικής κυριαρχίας και στη νέα έκφανση της τουρκικής παρανομίας, όπως αυτή καταγγέλλεται ότι συνιστά η εξέλιξη του μνημονίου χάραξης θαλασσίων ζωνών με τη μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης.
Τούτων δοθέντων ο Όλαφ Σόλτς βρίσκεται ενώπιον δεδομένων που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και πολύ περισσότερο δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών, λαμβάνοντας υπόψιν ολόκληρο το εύρος των εγχώριων συσχετισμών. Η Αθήνα άλλωστε έχει θέσει με ξεκάθαρο τρόπο και κατά την επίσκεψη στην Ελλάδα της υπουργού Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ, εκπροσώπου των Πρασίνων στον κυβερνητικό συνασπισμό, και το θέμα της παράδοσης των έξι γερμανικών υποβρυχίων κλάσης 214 στην Τουρκία.
Επιπλέον, η Ελλάδα έχει προσδώσει σαφή χαρακτηριστικά για τον ορίζοντα που μπορεί να αποκτήσει η διμερή συνεργασία σε όλα τα πεδία, όπως της αμυντικής βιομηχανίας, με το οποίο στρώνεται προκαταβολικά το «χαλί» πάνω στο οποίο θα πατήσει κατά την επίσκεψη του στην χώρα μας ο Γερμανός Καγκελάριος. Ήδη από τις 21 Οκτωβρίου θα έχει ενεργοποιηθεί η συμφωνία ανταλλαγής των πρώην σοβιετικής κατασκευής Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης BMP-1, που θα ενισχύσουν την ουκρανική άμυνα, με τα γερμανικής προέλευσης Marder, που θα αναπτυχθούν στην πρώτη γραμμή της ελληνικής άμυνας, στον Έβρο αλλά και στα νησιά του Αιγαίου.
Περαιτέρω στην εξοπλιστική «σύζευξη» Αθήνας και Βερολίνου υφίστανται και ακόμη δυο σημαντικά προγράμματα. Στην αιχμή τους βρίσκεται η δραστική αναβάθμιση του αρματικού δυναμικού του Στρατού Ξηράς, με τον εκσυγχρονισμό των 373 αρμάτων μάχης Leopard, 2A4 και 1A5, στο επίπεδο 2A7. Ένα εξοπλιστικό πλάνο με προϋπολογισμό που εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 4 δισεκατομμύρια και επιζητείται από την Αθήνα η εμπλοκή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, υπό την υψηλή επιστασία γερμανικών εταιρειών και γαλλογερμανικού κονσόρτσιουμ του κλάδου.
Σε κάθε περίπτωση για τον Όλαφ Σολτς, ζητούμενο είναι να αποδείξει κυρίως, κατά τα προσεχή ευρωπαϊκά ραντεβού, ότι έχει επέλθει μεταβολή και στο σκέλος της γερμανικής αντίληψης στις κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Δεν παραβλέπεται άλλωστε η διαχρονική στάση που φέρνει το Βερολίνο στην απέναντι όχθη από εκείνη των πρωτοβουλιών που επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα ευρωπαϊκό μαστίγιο για την ακόρεστη τουρκική επιθετικότητα σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
