«Γιατί οι ξένες εφημερίδες δεν γράφουν για μας;», ρωτούσε υπουργός της κυβέρνησης του ανιψιού Καραμανλή, υπεύθυνο επί της επικοινωνίας. Να χαίρεσαι που δεν γράφουν και να εύχεσαι να μη γράψουν, γιατί δεν ασχολούνται με μικρές χώρες, και όταν γράφουν είναι για κακό, ήταν η απάντηση.
Η αλήθεια της ρήσης έχει επιβεβαιωθεί διαχρονικά. Ήμασταν διεθνής είδηση με τον εμφύλιο, με την έλευση και πτώση της χούντας, το 1981 με την κυβερνητική αλλαγή (που πολλοί στη Δύση τη φοβήθηκαν και ως καθεστωτική αλλαγή), με την κρίση του Σισμίκ το 1987, την κρίση των Ιμίων το 1996, και το 2010 με τη χρεοκοπία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατακτήσαμε… επαξίως τα πρωτοσέλιδα των διεθνών ΜΜΕ.
Είναι χαρακτηριστικό, κατά την χρεωκοπία, μέχρι και η υπουργός Οικονομίας της Νότιας Αφρικής είχε εκφράσει ανησυχία για την οικονομία της χώρας της, σε περίπτωση άτακτης ελληνικής χρεοκοπίας - όσο για τον γράφοντα, είχε την… περηφάνια να ερωτηθεί από Σουδανό πορτιέρη ξενοδοχείου στο μακρινό σουλτανάτο του Μπρουνέι, στο νησί της Βόρνεο, αν είχε φτάσει ως εκεί ψάχνοντας δουλειά «επειδή στη χώρα σας δεν έχετε να φάτε τώρα που χρεοκοπήσατε» (συγγνώμη για την προσωπική αναφορά, αλλά γίνεται γιατί καταδεικνύει την ειδησεογραφική εμβέλεια του γεγονότος της χρεοκοπίας).
Η μοναδική φωτεινή εικόνα της χώρας στα διεθνή μήντια, αφορούσε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, καθότι γεγονός παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Θα μπορούσε εκείνη η όμορφη περιπέτεια να είναι μια άυλη επένδυση, αλλά ήρθε η χρεοκοπία και τα σμπαράλιασε όλα. Γίναμε παγκόσμιο σημείο περιφρόνησης και καταφρόνιας - και με την περήφανη διαπραγμάτευση, απαξίωσης και λοιδορίας.
Ώσπου έφτασε ο κορΟνοϊός, στην ανθρωπότητα απλώθηκε ζόφος, σταδιακά κλείστηκε στον εαυτό της, δηλαδή στα σύνορά της. Ήταν τότε που τα διεθνή ΜΜΕ άρχισαν να ανακαλύπτουν εκ νέου το γαλατικό χωριό, ντυμένο με την ρακένδυτη εικόνα της αναξιοπιστίας και ανικανότητας. Και ξαφνιασμένα άρχισαν να το αντιμετωπίζουν πρόσβαρα. Ήταν χαρακτηριστική η ρήση του νομπελίστα Κρούγκμαν στους ΝΥΤ, που έχουμε ξαναγράψει: Αναφερόμενος στην επιτυχημένη αντιμετώπιση του κορονοϊού από τέσσερις – πέντε χώρες παγκοσμίως, πριν αναφερθεί στην επιτυχία της χώρα μας έγραψε την παρενθετική φράση: «είτε το πιστεύετε είτε όχι».
Ηταν πασιφανές ότι η επιτυχής αντιμετώπιση του κορονοϊού είναι μια άυλη επένδυση που ξεπερνάει ακόμη και το συγκεκριμένο θέμα. Στα μάτια των ξένων απεικονιζόταν η εντύπωση ενός σοβαρού οργανωμένου κράτους (ασχέτως αν δεν είμαστε) που είχε την προβλεπτικότητα και την οργανωτική ικανότητα να προασπίσει την υγεία των πολιτών του καλύτερα από ισχυρές και οργανωμένες χώρες.
Αυτή η άυλη πρόσοδος συνεχίζεται. Χθες αυτοπροσώπως ο Μάικ Μπλούμπεργκ γράφει tweet ότι θα κάνει εισαγωγή σε συζήτηση με τον Έλληνα Πρωθυπουργό αύριο, με αντικείμενο την επιτυχή διαχείριση της πανδημίας και την αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης. Ο καταιγισμός όλης αυτής της δημοσιότητας τριών μηνών δεν θα επιτυγχάνετο με διαφημιστική ρεκλάμα δισεκατομμυρίων.
Το ότι αυτή την εξέλιξη την πιστώνεται ο Μητσοτάκης είναι αυτονόητο και δίκαιο, αλλά είναι και το έλασσον που θα μας απασχολεί αν σταματήσει εδώ. Υπήρξε στην παγκόσμια οικονομία ένα restart. Σαφώς οι ισχυρές χώρες επανεκκινούν από άλλη αφετηρία, αλλά με την όποια οικονομική βοήθεια προοιωνίζεται από την ΕΕ, για τη χώρα μπορεί να ξεκινήσει μια νέα εποχή.
Ούτως ή άλλως ο χειμώνας θα είναι δύσκολος, από τα περσινά 20 δις που εισέρευσαν από τον τουρισμό (τα φανερά γιατί τα κρυφά μπορεί να είναι άλλα τόσα), θα έρθουν 4 με 5 δις. Ευελπιστούμε στο Ταμείο Ανάκαμψης. Ο Μητσοτάκης βρίσκεται στο τιμόνι σε μια αιχμιακή στιγμή. Έχει κατακτήσει προστιθέμενο πολιτικό πλεόνασμα, και απέναντί του έχει μια αξιωματική αντιπολίτευση που δεν υπάρχει γιατί δεν ακούγεται, και μάλλον δεν θα ακούγεται για καιρό, αφού ακόμη λειτουργεί με ανακλαστικά παρελθόντος χρόνου, της εποχής 2010- 19.
Προχθές π.χ. εξήγησαν στη Βουλή στον Τσίπρα ότι όντως είχαμε ύφεση προ κορονοϊού αλλά ήταν υποπολλαπλάσια του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής. Παρόλα αυτά χθες μίλησε στον ΣΕΒ αναφέροντας ως επιχείρημα την προ πανδημίας ύφεση. Και παράλληλα τόνισε την ανάγκη της «έγκαιρης» αναγνώρισης του «μεγέθους» και του «βάθους» της ζημιάς λόγω πανδημίας. Και αυτά τα είπε σε ανθρώπους που παίζουν τους οικονομικούς αριθμούς στα δάχτυλα, και όμως ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να προβλέψουν το «μέγεθος» και «το βάθος» της ζημιάς που θα έχουν οι ίδιοι από κάτι τόσο πρωτόγνωρο (παρένθεση: κάποιοι, και ειδικά οι οπαδοί του, θα πουν δεν μας ενδιαφέρει ο ΣΕΒ. Αν όμως δεν ενδιαφέρει, δεν πας να μιλήσεις).
Ο Μητσοτάκης αφού δηλώνει ότι δεν θα κάνει εκλογές, έχει μόνο τρία χρόνια μπροστά του να ανατάξει τη χώρα. Αρκετά δείγματά του είναι θετικά. Αρκεί να λειτουργήσει ως ευρωπαίος ηγέτης, χωρίς επί μέρους εύνοιες, άσχετα αν το κόμμα του τον τραβάει από το μανίκι να δελεαστεί από τα παλαιοκομματικά του ήθη, την ευνοιοκρατία και τον φόβο στις αλλαγές.
