Του Γιάννη Σιδέρη
Διάπυρες μέρες που διαψεύδουν το παλιό κλισέ του Εκο, ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Αυτό ισχύει στις κανονικές χώρες, όχι στη χώρα που προσπαθεί να μαζέψει τα ρετάλια της και να συνέλθει από τον δεκαετή αυτοεγκλεισμό της εκτός κανονικότητας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα ταχύτητας, ο οποίος προς το παρόν, και παρά τη... φρίκη του ΣΥΡΙΖΑ για τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που ενέσκηψε, δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο. Νομοθετεί μάλλον τα αυτονόητα, αυτά που θα μπορούσε να έχει κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν ο μεσήλιξ Αλέξης, δεν ανήκε από νοοτροπία, στην γενιά των παλαιών πολιτικών, και δεν είχε κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ κατ' ομοίωσή του.
Αν κάποιος παρατηρητής θα μπορούσε να διατηρήσει επιφυλάξεις, είναι μόνο το γεγονός ότι δεν δόθηκαν στη διαβούλευση κάποια αρχικά νομοσχέδια - για τον τυπικόν κυρίως του πράγματος, αφού η λαϊκή εντολή είναι και νωπή και ευδιάκριτη. Ηδη όμως άρχισαν, και από τον Σεπτέμβριο τα όποια νέα, είναι αναμενόμενο – και απαιτητό – να δίδονται στη διαβούλευση.
Ο Μητσοτάκης προσώρας πάντως δεν νομοθετεί μόνο τα αυτονόητα, αλλά επιχειρεί και μια εντυπωσιακή αυτονόητη μετατόπιση προς το κέντρο, τόσο με τα ίδια τα νομοσχέδια όσο και με τα πρόσωπα που επιλέγει. Δημιουργεί έτσι αμηχανία, έως και δυσαρέσκεια, στον παραδοσιακό μηχανισμό και ψηφοφόρο της Ν.Δ, καθώς δεν αξιοποιεί τους «δεξιούς αγωνιστές». Ομως εάν πετύχει, «και τα σκυλιά δεμένα», κατά τη λαϊκή ρήση.
Τα νομοσχέδια ακριβώς επειδή ανταποκρίνονται στην κοινή λογική, έχουν την αποδοχή της κοινής γνώμης. Σε ένα πολιτικό σύστημα που είναι - από πεποίθηση και θεσμική κατοχύρωση - πρωθυπουργοκεντρικό, ελάχιστα ενδιαφέρει τον πολίτη η ακριβής δόμησή του. Περιμένει αποτελεσματικότητα και αυτή θα κριθεί. Το ίδιο και κάποια αρχικά μέτρα που υπακούουν στην πεπατημένη της κοινής λογικής, η οποία τόσο απουσιάζει από τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Πρόχειρο παράδειγμα, καθότι χθεσινό: Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είναι αναβάτης μηχανής. Τόσο δύσκολο ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ να σκεφθεί μείωση του κόστους για τα κράνη των μοτοσικλετιστών, την οποία ανήγγειλε χθες Μητσοτάκης, ώστε να μη θρηνούμε τόσες ανθρωποθυσίες νέων ανθρώπων στην άσφαλτο; Φευ, μάλλον ήταν δύσκολο για δυο λόγους: Πρώτον νόμιζαν ότι είχαν έρθει με αποστολή να εκπληρώσουν τους σκοπούς μιας δραματικής ιστορίας που έμεινε στη μέση (χωρίς υπερβολή αυτό), και απαξιούσαν να απασχοληθούν με την καθημερινότητα των πολιτών. Δεύτερο, γιατί τα φθηνότερα κράνη πρέπει και να… φοριούνται. Αλλά αυτό προϋποθέτει αστυνόμευση, διαδικασία που ήταν αφορεσμένη στη νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα πρόσωπα: Δεν γνωρίζουμε πόσο θα ομογενοποιηθεί σε μια ενιαία κυβερνητική έκφραση ο συγκερασμός: ακραίων δεξιών, παραδοσιακών κομματικών, μοντέρνων φιλελεύθερων, αξιόλογων μάνατζερ πολυεθνικών, σοσιαλδημοκρατικών, πασοκογενών (με την συμπλήρωση προχθές της κοσμοπολίτικης μπουρζουαζίας που εισήγαγε τον Τσίπρα στα άδυτα των «φιλελεφτ» αμερικανικών σαλονιών). Εικάζουμε πάντως ότι ο μηχανισμός του επιτελικού κράτους υπό την εποπτεία του Πρωθυπουργού, θα είναι ο συνδεκτικός ιστός και συντονιστικός νους, που θα προσδώσει την αναγκαία αποτελεσματικότητα.
Σε πολιτικό επίπεδο επεκτείνεται ένα «ιμπέριουμ» Μητσοτάκη. Εχοντας καλυμμένη τη δεξιά του πλευρά, πλαγιοκοπεί το Κέντρο μέχρι λεηλασίας (ενδεικτικά ονόματα : Χρυσοχοίδης,Θεοχάρης, Πιερακάκης, Μενδώνη, Μαυρωτάς, Γκερέκου), ακυρώνοντας την αντίστοιχη κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άλλο να έχεις τους προαναφερόμενους και άλλο (πάλι ενδεικτικά) τους Σπίρτζη, Κουρουμπλή, Κοτσακά, Μωραίτη, Ραγκούση, καθώς και τους «γεφυραίους» (παραλείπεται η Μαριλίζα γιατί αδίκησε τον εαυτό της).
Ετσι αναγκάζει τον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψει στη μίζερη αριστερίστικη γωνιά του προκειμένου να αμυνθεί, και εισάγει το ΚΙΝΑΛ σε πλήρη αμηχανία (προχθές καταψήφισε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ μία τριτεύουσας σημασίας τροπολογία για το Ελληνικό).
Ο ΣΥΡΙΖΑ χθες εξέδωσε ανακοίνωση του τομεάρχου Παιδείας Νίκου Φίλη στην οποία επανέρχεται στη Νομική Πατρών (αφού αυτή έλειπε) και φανφαρόνικα (και αχρείαστα) μας ενημερώνει ότι το ακαδημαϊκό άσυλο είναι σύμφυτο με το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ας το πει στην κοινή γνώμη που είναι υπέρ της κατάργησης, γιατί γνωρίζει ότι η κυβέρνηση δεν καταργεί το ακαδημαϊκό άσυλο, αλλά την τσαλαπάτησή του από βίαιες ολιγάριθμες ομάδες. Το δε ΚΙΝΑΛ μετά από ήξεις αφήξεις, επανέρχεται στο νόμο Διαμαντοπούλου αφού κατακεραυνώνει την κυβέρνηση ότι επικοινωνιακά αντιμετωπίζει το θέμα με τη λογική «νόμος και τάξη».
Όταν εν έτει 2019 αναδεύονται θύμισες παλιών εποχών, τότε που όντως «νόμος και τάξη» σήμαινε αστυνομικό μπουντρούμι , και δεν κατανοούν ότι σήμερα ο λαός τα επιζητεί γιατί η καθημερινότητά του έγινε ανασφαλής, τότε παρέχουν άφθονο πολιτικό χώρο και πολιτικό χρόνο στον Μητσοτάκη να εγκατασταθεί στο Κέντρο. Και μετά θα ψάχνονται στη γωνιά τους και θα κατηγορούν τον λαό ότι δεν τους κατανόησε.
