Μα δεν είναι τρελό; Να βγαίνουν κάθε βδομάδα δυο δημοσκοπήσεις που δείχνουν την ΝΔ να προηγείται με δέκα μονάδες του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης να ουρλιάζει «κάντε εκλογές τώρα»; Ειλικρινά προσπαθώ να μπω στο μυαλό του σκληρού ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ και να φανταστώ τι σκέφτεται όταν ακούει αυτές τις κουβέντες από τον αρχηγό του. Σκέφτεται μήπως ότι ο Αλέξης ξέρει κάτι παραπάνω ή μήπως πιστεύει ότι όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις λένε ψέματα;
Τι διάολο; Δεν διαθέτει απλή λογική αυτός ο ψηφοφόρος; Δεν πιστεύει στην ανάγκη να ακούει αλήθειες από τον αρχηγό του; Δεν θεωρεί την αλήθεια προϋπόθεση για να τον ακολουθήσει; Προσωπικά, αν ήμουν οπαδός ενός κόμματος του οποίου ο αρχηγός ανέβαινε στο βήμα της Βουλής και ξεφούρνιζε αρλούμπες, πολύ θα το σκεφτόμουν να συνεχίσω την υποστήριξή μου στο πρόσωπό του. Μπορεί να μην άλλαζα κόμμα, αλλά δεν θα παρίστανα και τον φανατικό οπαδό του ηγέτη μου.
Το πιο πιθανό θα ήταν να κάνω το κορόιδο, παρά να εξευτελίζομαι στις παρέες και στα καφενεία επιστρατεύοντας επιχειρήματα που δεν αντέχουν στην κοινή λογική. Πώς να το εξηγήσω καλύτερα; Θα ήμουν έτοιμος να υπερασπιστώ τον πρόεδρο του κόμματός μου, υπό την προϋπόθεση να μην λέει ότι ο γάιδαρος πετάει. Διότι αν πάω στο καφενείο και αρχίσω να αγορεύω για τις υπέροχες πτήσεις του γαϊδάρου, εγώ ξεφτιλίζομαι όχι αυτός.
Θα μου πείτε, και τι να έλεγε δηλαδή ο Αλέξης, όταν μετά από τρία χρόνια Μητσοτάκη παραμένει δέκα μονάδες πίσω του; Κάτι θα πρέπει να πει και αυτός, καθώς οι εκλογές πλησιάζουν. Δεν ξέρω, δικό του πρόβλημα, πάντως όταν έχεις μια πολιτική που σε καθηλώνει, δεν την βελτιώνεις προσθέτοντας και ανοησίες στην επιχειρηματολογία σου. Το χειροτερεύεις το πράγμα.
Αν και για να είμαι ακριβοδίκαιος με τους σταθερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύω ότι αντιλαμβάνονται πλήρως την κατάστασή τους και προτιμούν να σωπαίνουν στον δημόσιο χώρο. Δεν εξηγείται αλλιώς η απόλυτη ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑικού λόγου από όλους ανεξαιρέτως τους κοινωνικούς χώρους.
Άντε να κάνουν λίγο αντιμητσοτακικό αντάρτικο, αλλά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ δεν λένε. Φοβούνται το κράξιμο. Εξ ου και η καθήλωση των ΣΥΡΙΖΑικών ποσοστών, δεν υπάρχουν οργανικοί υποστηρικτές του κόμματος στην κοινωνία.
Ξέρετε δε ποιο είναι το μεγαλύτερο αδιέξοδό τους; Ότι κάποτε πίστεψαν τον Αλέξη για Θεό, τώρα βλέπουν πόσο ρηχός είναι, ενώ παράλληλα αντιλαμβάνονται ότι αυτός ο πολιτικά λιποβαρής τύπος είναι ο καλύτερος που διαθέτουν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο βάσανο από το να έχεις έναν κακό αρχηγό και να ξέρεις ότι, μετά από αυτόν, όλοι όσοι ακολουθούν είναι χειρότεροί του. Εκεί πια το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό, γίνεται υπαρξιακό.
