Του Γιάννη Σιδέρη
Όταν το περιεχόμενο είναι ελλιπές, αμήχανο και ανέπνευστο, απαιτείται η λαμπερή συσκευασία, για να πουληθεί. Η φαντασμαγορία του «ιερού βράχου», με φόντο την εικόνα του φωτισμένο Παρθενώνα, από μόνη της αποτελεί μυσταγωγία, και βοηθά τον πρωθυπουργό να ξεδιπλώσει το όραμά του για μια δίκαιη ανάπτυξη.
Το μουσείο της Ακρόπολης σαφώς ήταν πολύ πιο ευρηματικό στον συμβολισμό του, από την ειδυλλιακή γαλήνη του Καστελόριζου (ο άλλος ευρηματικός τόπος πρωθυπουργικής ομιλίας).
Αρχαιολατρία
Η αρχαιολατρία έχει αρχίζει να θέλγει την ηγεσία. Τη μία ο συγκυβερνήτης Πάνος, επικουρούμενος από «αρχαίους πολεμιστές», στην απόδοση φόρου τιμών, στους πεσόντες από τα βάρβαρα στίφη των περσών, κατά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Την άλλη επίσης «αρχαίοι πολεμιστές» και χιτώνες στη Νεμέα, παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλου. Τώρα το μουσείο της Ακρόπολης.
Η επιλογή του μάλλον υπερβαίνει την αισθητική ομορφιά του χώρου, και αποσκοπεί να εκπέμψει μηνύματα σύνδεσης και συνέχειας με τις λαμπρές στιγμές του τόπου.
Αυτό τουλάχιστον επιχείρησε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, στον χαιρετισμό της πριν τον πρωθυπουργό. Εμφατικά σημείωσε ότι η εκδήλωση γίνεται στη σκιά της Ακρόπολης και του Παρθενώνα, συμβόλου της Δημοκρατίας, της ελευθερίας και του ανθρωπισμού (Έννοια άγνωστη βέβαια τότε ο ανθρωπισμός, αφετέρου μια σειρά νησιά του Αιγαίου και κυρίως η Μήλος, τον γνώρισαν καλά…).
Έκανε σύντομη αναφορά στην ιστορία της Αθήνας που «ξεκίνησε από την ενότητα των πολιτών υπό το άστυ» (μήπως και τώρα πρέπει ενωμένοι υπό το άστυ και την κυβέρνησή μας που το εκπροσωπεί;). Η Αθήνα πέρασε λιμούς και πολέμους, αλλά και την «μεγάλη Δημοκρατική μεταρρύθμιση: την παραχώρηση της Πολιτεία στο λαό (ο οποίος θυμίζουμε είχε δούλους. Βέβαια ήταν η εποχή, αλλά δημιουργεί απορίες ο ξαφνικός έρως της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς προς την αρχαιότητα).
Μετά από την ιστορική αναφορά, άσχετη με το αντικείμενο της συγκέντρωσης, αλλά μάλλον σχετική με τον συνειρμό που θέλησε να περάσει, ήρθε στο σήμερα όπου «Η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Αφήνει πίσω της τα χρόνια της ύφεσης και της παρακμής (προφανώς όπως η Αθήνα των λιμών, που ανέφερε) και στρέφει το βλέμμα προς το μέλλον».
«Σήμερα οι έλληνες γινόμαστε συμμέτοχοι στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας (Η παραχώρηση της Πολιτείας στο λαό;), για την ανάκτηση και αναδιανομή του εθνικού μας πλούτου (αυτού μάλλον που παραδώσαμε για 99 χρόνια στο υπερταμείο), για «δίκαιη ανάπτυξη».
Ίσως η στήλη τείνει αδικαιολογήτως προς την καχυποψία, αλλά ο χαιρετισμός της κας Γεροβασίλη με αναγωγή στην δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, σε μια οικονομική ομιλία που υποτίθεται αφορά επενδύσεις, έρχεται μετά τα ανωτέρω αναφερθέντα και λίγες μέρες μετά, αφ' ότου διοχετεύτηκε στον τύπο η ρήση του πρωθυπουργού, ότι «οι δύο λέξεις που είναι απόλυτα ταυτισμένες με την Ελλάδα είναι η Ελευθερία και η Δημοκρατία».
Είχαμε γράψει τότε, ότι εν τη ελλείψει άλλου αφηγήματος, ο πρωθυπουργός, υιοθέτησε λόγο παλαιού δημοδιδασκάλου, σαν αυτούς τους κενούς νοήματος, βερμπαλιστικούς δεκάρικους, που ακούγαμε παιδιόθεν σε εθνικές εορτές.
Η επανάσταση του ''21
Και αφού η κυβερνητική εκπρόσωπος πλανήθηκε στην αρχαία Αθήνα, ο πρωθυπουργός άδραξε το ιστορικό νήμα και ψηλάφισε οραματικά το μέλλον, πάλι σε σύνδεση με την ιστορία. Οραματίστηκε την Ελλάδα του 2021, καθώς είναι το σημείο αιχμής, διακόσια χρόνια από την έναρξη της επανάστασης για την απελευθέρωση.
Μια ομιλία υπερβατική του τώρα, σύμφωνα με την οποία, τότε, το 21, θα έχουμε ανακτήσει την εθνική μας ανεξαρτησία, και με ποσοστά ανεργίας που δεν θα υπερβαίνουν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (σε πέντε χρόνια αυτό!).
Κατά τα άλλα, για την κυβέρνηση, ανάπτυξη σημαίνει αναζήτηση της δικής της διαδρομής (;), και την εκ νέου ένταξη της οικονομία μας –με σοβαρούς όρους- στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας».
Ωστόσο, τα εργαλεία που παρουσίασε πρωθυπουργός δεν παραπέμπουν σε δική μας διαδρομή, ούτε μας εντάσσουν στο διεθνή καταμερισμό εργασίας (εξαιρέσει ίσως του ΤΑΡ).
Τα εργαλεία της ανάπτυξης βασίζονται κυρίως στην εταιρική αρωγή της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης. Το Waiver ας πούμε και η ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης», ο αναπτυξιακός νόμος (που χρειάζεται περίπου 80 δις και παρέχει 1,2), το ΕΣΠΑ, η αξιοποίηση των κονδυλίων του πακέτου Junker – πρόγραμμα EFSI. Ευρωπαϊκοί χρηματοπιστωτικοί θεσμοί όπως η EBRD, το Υπερταμείο, αξιοποίησης περιουσιακών στοιχείων, όπως τα τουριστικά ακίνητα και οι μαρίνες μέσω συμβάσεων παραχώρησης, μεγάλα έργα υποδομής, αυτοκινητόδρομοι, παραχώρηση αεροδρομίων, επέκταση τραμ, σιδηροδρομικός ΠΑΘΕ, και βέβαια ο ΤΑΡ.
Έλειψαν από την ομιλία του οι ιδιωτικές επενδύσεις παραγωγής πλούτου.
Επίσης η Δίκαιη Ανάπτυξη δεν αναδύθηκε με συγκεκριμένα μέτρα από την πρωθυπουργική ομιλία, παρά μόνο ως οραματικό στοιχείο, μια υποτιθέμενης άλλης Ελλάδας το 2021. Το ίδιο και για ένα δημόσιο που θα παρέχει υπηρεσίας υψηλή στάθμης, βαθειά αντιγραφειοκρατικό, ικανό να σχεδιάζει, να διαγνώσει δυνατότητες και να ανακατευθύνει σε πόρους και δημιουργικές κατευθύνσεις.
Η αντιπολίτευση
Ο αρχηγός της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, σχολίασε συμβατικά την ομιλία του πρωθυπουργού, λέγοντας «Είναι τουλάχιστον ειρωνικό ο πρωθυπουργός να μιλάει για “δίκαιη ανάπτυξη”, τη στιγμή που η πραγματική οικονομία και η κοινωνία μαστίζονται με τόσο μεγάλη ένταση».
Ωστόσο, η Φώφη Γεννηματά, ανταποκρίθηκε στη σημειολογία του χώρου, δηλώνοντας: «Ολόκληρο επικοινωνιακό show έστησε ο κ. Τσίπρας για να επαναλάβει τα χιλιοειπωμένα. Τα ίδια και τα ίδια. Ευτυχώς τα αγάλματα δεν έχουν φωνή».
Όσο για το Ποτάμι σχολίασε: «Η ομιλία του πρωθυπουργού αποδεικνύει περίτρανα πόσο εκτός πραγματικότητας βρίσκεται τόσο αυτός, όσο και το επιτελείο του. Προφανώς αγνοούν ότι η υγιής ανάπτυξη στηρίζεται σε σοβαρές επενδύσεις από σοβαρούς επιχειρηματίες, και δεν έρχεται από απλοϊκές εκθέσεις ιδεών. Με τέτοια μυαλά θα συζητάμε πω θα μοιράσουμε τη φτώχεια».
Ναι αλλά θα γίνει με όραμα η μοιρασιά, θα συμπληρώναμε εμείς.
