Η υπόθεση Γεωργούλη έχει όλα τα θελκτικά στοιχεία για να καταστεί λαϊκό ανάγνωσμα, και ήδη έχει καταστεί. Σεξ και βία, νέους ωραίους και κοινωνικά πετυχημένους πρωταγωνιστές. Ωστόσο, το «ανθρώπινο κτήνος» κατά Ζολά, εμφιλοχωρεί και δυναστεύει τον ανθρώπινο ψυχισμό, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, οικονομικής ανθηρότητας, μορφωτικού επιπέδου πολιτικής θέσης και κομματικής ένταξης. Η διαστροφή είναι απολιτική, διακοινωνική και διαταξική.
Αυτά στη «λογοτεχνική» τους διάσταση… Στην πραγματική ζωή έχουμε ένα πολιτικό πρόβλημα που εκθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ και του επιστρέφει ως μπούμερανγκ. Ήταν ο ίδιος που πολιτικοποίησε στο έπακρο την υπόθεση Λιγνάδη, λες και η Μενδώνη ή ο Μητσοτάκης έπρεπε να γνωρίζουν τις διαστροφικές συμπεριφορές του ηθοποιού. Τη στιγμή μάλιστα που ο Λιγνάδης δεν ήταν κομματικό στέλεχος, βουλευτής ή ευρωβουλευτής, όπως ο Γεωργούλης.
Παρόλα αυτά με τις πολυπληθείς ελαφρές ταξιαρχίες των τρολ τους που αλώνουν τα κοινωνικά δίκτυα, ενοχοποίησαν μια ολόκληρη παράταξη ότι είναι η παράταξη των βιαστών. Και ομολογούμε την έκπληξή μας, που είδαμε αρκετό κόσμο πιστό στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά μη εντεταλμένο, να υιοθετεί και να αναπαραγάγει αυτή τη συλλογική ευθύνη, πιστεύοντας ότι η ΝΔ δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία παράταξη που αποτελείται από βιαστές!
Παράλληλα «μετωπικές» (κατά την αριστερή ορολογία) οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, ξεκίνησαν επιλεκτικά τα me too, και αφορούσαν μόνο κομματικούς και «ταξικούς εχθρούς». Τον Λιγνάδη ή τα πλουσιόπαιδα της Θεσσαλονίκης, που είχε καταγγείλει άνευ αποδείξεων και άνευ πειστικού αφηγήματος κάποια Γεωργία.
Παρόλα αυτά εκχύθηκαν τόνοι (κατασκευασμένης) αγανάκτησης στα κοινωνικά δίκτυα και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι κάποια τρολ ή κάποιες οργανώσεις κοινωνικής αυτονομίας) έσπευσε να τυπώσει αγωνιστικά τρικάκια: «Πλούσιοι, νέοι, ωραίοι, σεξιστές - δεν μας κάνει εντύπωση που είστε βιαστές» και «Τέλος την ασυδοσία των ελίτ, είμαστε μαζί με κάθε Γεωργία».
Όταν βέβαια τα βλαστάρια των ελίτ αθωώθηκαν γιατί δεν προέκυψε καμία ενοχή τους, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν ζήτησε συγγνώμη από τους ανθρώπους που η ατομική τους αξιοπρέπεια κατακρεουργήθηκε στο πανελλήνιο.
Προφανώς, ασχέτως με την κατάληξη της υπόθεσης «Γεωργία», ένιωθαν δικαιωμένοι στο ηθικό τους πλεονέκτημα. Άλλωστε είναι… πασίγνωστο. Τα φτωχά παιδιά των δυτικών προαστίων ( όσο και οι «κατά ρόλον» εραστές των δυτικών προαστίων), έχουν καρδιά μάλαμα, δε τραμπουκίζουν και δε βιάζουν γυναίκες. Μόνο οι κακομαθημένες ελίτ τα κάνουν αυτά.
Οι ίδιοι «χώροι» δεν ένιωσαν στάλα συγκίνησης και λύπης για τις βιασμένες και δολοφονημένες γυναίκες και τα παιδιά στην Μπούτζα της Ουκρανίας. Τότε οι ανήσυχοι αγωνιστές των κοινωνικών δικαιωμάτων και οι οργισμένες metoo- δες, χωρίς αιδώ έκλεισαν τα μάτια στο μακέλεμα και καθησύχαζαν τη συνείδησή τους, επαναπαυόμενοι/ες ότι είναι «με τον ανθρωπο»!
Ακόμη χειρότερα, groupies του ΣΥΡΙΖΑ και του Γεωργούλη αμφισβήτησαν την κατηγορία του αξιοπρεπέστατου θύματος, συμπεραίνοντας ότι είναι αδύνατο να συνέβη κάτι τέτοιο αφού ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο ωραίος που… κάθε γυναίκα θα ήθελε να είναι μαζί του. Άλλωστε αφού είναι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο καλό παιδί που αποκλείεται να συμπεριφέρθηκε έτσι! Και αν το θέμα βγήκε τώρα προεκλογικά, έγινε για να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια το ότι «τώρα προεκλογικά» δεν το έβγαλε το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ αλλά οι βελγικές αρχές, δεν τους αποθαρρύνει. Κατά τα άλλα είναι κοινωνοί και ηχηροί πομποί των συνθημάτων της γυναικείας χειραφέτησης, αρκεί βέβαια να μην προβάλλεται ο πολιτικός τους φορέας.
Χθες ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε «για μας δεν υπάρχουν ναι μεν αλλά, σε θέματα έμφυλης βίας, σε θέματα βίας κατά των γυναικών. Καμία ανοχή, καμία συγκάλυψη, όσο ψηλά κι αν είναι κάποιος». Βέβαια ο ίδιος το είχε μάθει από τον Ιούνιο του 2022, αλλά όπως είπε η Τσαπανίδου «δεν μπορούσαμε να τον διώξουμε για μια φήμη». Σωστά! Τον έδιωξαν όταν δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ καθίσταται ευάλωτος στην κατηγορία του ΠΑΣΟΚ ότι από τους κύκλους του διέρρευσε το όνομα της καταγγέλλουσας. Η ίδια αποδεδειγμένα επί τρία χρόνια αντιμετώπισε το ζήτημα σιωπηρά, μόνο με τους δικηγόρους της, χωρίς να ενημερώσει καν την οικογένειά της. Για τη διαρροή του ονόματός της λέει «είναι λυπηρό κάποιοι που παριστάνουν τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον βωμό της πολιτικής διαχείρισης, να με βάζουν στη δίνη χυδαίων και εξοργιστικών επιθέσεων».
Αυτοί που ήξεραν και «παριστάνουν τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» είναι οι Συριζαίοι Βρυξελλών. Έχουν κάτι να πουν επ’ αυτού, για τη δημοσιοποίηση του ονόματος; Δηλαδή για τον κοινωνικό βιασμό μιας γυναίκας, η οποία επί τριετία αξιοπρεπώς απέφυγε τη δημοσιότητα;
