Για άλλη μία φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γνωστή πάγια τακτική του επιλέγει συνειδητά να βυθίσει το δημόσιο διάλογο και την πολιτική ζωή της χώρας στο βούρκο, τη μιζέρια και την τοξικότητα.
Είναι άλλο ένα δώρο στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς έχει γίνει πλέον αντιληπτό σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και σε κάθε πολίτη ότι στο τέλος της θητείας της παρούσας Βουλής, θα συγκρουστούν δύο κόσμοι: Η Ελλάδα των επενδύσεων, η σύγχρονη και τεχνολογικά πρωτοπόρα Ελλάδα, η Ελλάδα των χαμηλών φόρων και των περισσότερων θέσεων εργασίας από τη μία και η Ελλάδα της λάσπης, της ακραίας πόλωσης και του διχασμού από την άλλη.
Όπως αποτυπώνεται από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά όλων των δημοσκοπήσεων των τελευταίων 3,5 ετών, η πλειοψηφία της κοινωνίας συντάσσεται με την Ελλάδα της προόδου, της ανάπτυξης, της σταθερότητας και των μεταρρυθμίσεων.
Μετά από τη βαθιά οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας, την οποία προκάλεσαν δομικές στρεβλώσεις και παθογένειες που ακόμη δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως, η χώρα έχει ανάγκη, μεταξύ άλλων, από υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική, χαμηλή φορολογία, προσέλκυση επενδύσεων, κίνητρα για έρευνα και ανάπτυξη, ισχυρές στρατηγικές συμμαχίες και εμβάθυνση των σχέσεων με τους εταίρους μας σε συνδυασμό με στοχευμένες και καλά σχεδιασμένες πολιτικές, όπως αυτές που εφαρμόζει η παρούσα κυβέρνηση για τους νέους και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα, τα έχουμε ξαναζήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας έλλειψη σοβαρών προτάσεων πολιτικής, έσπευσε να υιοθετήσει τις «αποκαλύψεις» Χίου - Βαξεβάνη και ποντάρει σε μία δεύτερη Novartis, όταν με κουκουλοφόρους, κρέμασε στα μανταλάκια 10 πολιτικούς αντιπάλους του για να αποδειχθεί τελικά, ύστερα από εξονυχιστική έρευνα της Δικαιοσύνης, ότι τίποτα από όσα είπαν δεν ίσχυε.
Σήμερα η κοινωνία είναι πολύ πιο ώριμη και παρατηρεί ποιος προσπαθεί να χτίσει μια Ελλάδα πρότυπο και ποιος θέλει να την βυθίσει στον βούρκο. Η ιστορία δεν θα επαναληφθεί ούτε καν ως φάρσα. Έχουμε ήδη πληρώσει πολύ ακριβά τη λάσπη, την τοξικότητα και το διχασμό που αναζητά συνεχώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως σωσίβιο πριν γραφτεί η τελευταία πράξη του λαϊκισμού.
Η αξιωματική αντιπολίτευση και ο πυρήνας της Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι, ακόμη και σε ιστορικά υψηλά επίπεδα πληθωρισμού για το σύνολο της Ευρωζώνης και σε περιόδους επιβράδυνσης των οικονομιών, δεν μπορούν να επενδύσουν ξανά στα «Go back madam Merkel» ούτε στα «θα καταργήσω τον πληθωρισμό με ένα νόμο και ένα άρθρο». Η κοινωνία αναζητά σοβαρές, μετρημένες και αξιόπιστες πολιτικές και έχει δραματικές εμπειρίες από την αμετροέπεια και την τοξικότητα.
Στις επόμενες εθνικές εκλογές θα γραφτεί η τελευταία πράξη του λαϊκισμού. Θα συγκριθεί το χτες με το σήμερα και θα παιχτεί το τελευταίο επεισόδιο ενός ακραίου, πολωτικού και τοξικού λαϊκισμού που διήρκησε 10 χρόνια. Η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να επενδύει συνεχώς στη λάσπη και την πόλωση είναι στρατηγική επιλογή του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα.
Ενδεχομένως να βοηθά τον ΣΥΡΙΖΑ να συσπειρώσει αριστερές δυνάμεις κοντά του και να τραβήξει ψηφοφόρους φιλικά προσκείμενους στο ΠΑΣΟΚ, αλλά αποτελεί πάνω από όλα το έσχατο καταφύγιο για να διατηρήσει την προεδρία του κόμματος του.
Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση του δεν θα του επιτρέψει άλλη μία ήττα, ειδικότερα μέσα σε μία συγκυρία όπου κυριαρχεί οικονομική αβεβαιότητα και επιβράδυνση. Ως εκ τούτου, καταφεύγει και αυτήν την φορά στη πρακτική της ακραίας πόλωσης, σε αυτήν που γνωρίζει καλά, σε αυτήν που εκπαιδεύτηκε από τις μαθητικές καταλήψεις και τις πορείες.
*Ο Γιάννης Ρουσόπουλος είναι Πολιτικός Επιστήμονας και Οικονομολόγος
