Του Γιάννη Σιδέρη
Η καταιγιστική πίεση προς τους πολίτες των Σκοπίων να ψηφίσουν «Ναι» στο δημοψήφισμα συνεχίζεται σε ρυθμούς αποικιοκρατικής λογικής.
Μετά την επίσκεψη του ΓΓ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, του Αυστριακού καγκελάριου Κουρτς, την ανάλογη της Μέρκελ, χθες και ο Αμερικανός Γερουσιαστής Ρον Τζόνσον (Πρόεδρος της υποεπιτροπής της Γερουσίας για την περιφερειακή ασφάλεια στην Ευρώπη), επισκέφθηκε τα Σκόπια, είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό της πΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, και κάλεσε τους ψηφοφόρους να υποστηρίξουν τη συμφωνία για την αλλαγή της ονομασίας της χώρας τους, που θα ανοίξει τον δρόμο για ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Σε δήλωσή του χαρακτήρισε την ολοκλήρωση της συμφωνίας ως «Ζωτικής σημασίας για την σταθερότητα της περιοχής».
Η ευφορία ότι γλυτώσαμε τη διαίρεση των στρατοπέδων ήταν πρόσκαιρη. Ένας light ψυχρός πόλεμος βρίσκεται ξανά σε εξέλιξη, και οι ΗΠΑ φιλοδοξούν να καταστήσουν την Ελλάδα προκεχωρημένο φυλάκιό τους, αφ'' ής στιγμής βρήκαν μία κυβέρνηση πρόθυμη να υπηρετήσει του στόχους τους, κύριος εκ των οποίων είναι η γεωστρατηγική υποκατάσταση της Τουρκίας από τη χώρα μας.
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι δεδομένο ότι αποσκοπεί στην σταθεροποίηση της περιοχής προκειμένου να υλοποιηθούν τα ΝΑΤΟικά σχέδια που αποσκοπούν στο να αποκρουσθεί η ρωσική επιρροή, να ασκηθεί πίεση προς τον Ερντογάν, αλλά και να χρησιμοποιηθεί ως βάση σε ενδεχόμενες στρατιωτικές ενέργειες όπου δει (ορατός χρόνος κατά του Ιράν). Σε αυτόν τον στόχο της «σταθερότητας» υποβοηθείται και η - δυσχερής προς το παρόν - προσπάθεια μεταξύ Σερβίας και Κοσσόβου για αλλαγή συνόρων και ανταλλαγή συμπαγών εθνικών πληθυσμών τους.
Σαφώς το πλέον επικίνδυνο εκ των τριών είναι η εμπλοκή της χώρας στα ενδεχόμενα σχέδια κατά του Ιράν, τα οποία προωθεί ο έντονα φιλικός προς το εβραϊκό λόμπι της Ουάσιγκτον, πρόεδρος Τραμπ.
Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι η ένταξη τη χώρας μας στους ΝΑΤΟικούς – αμερικανικούς σχεδιασμούς, επωάζεται ερήμην των κομμάτων και της Βουλής. Η επικέντρωση του δημόσιου ενδιαφέροντος στην επί μέρους εικόνα (την συμφωνία των Πρεσπών), καθιστά δυσδιάκριτη την γενική εικόνα των ανακατατάξεων στην ανατολική Μεσόγειο, στην οποία κινδυνεύουμε να εμπλακούμε, έστω και απλώς ως βάση εξόρμησης επιθετικών επιχειρήσεων.
Έχουμε ξαναγράψει ότι στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης προαλείφεται να γίνει μια μικρή Σούδα, καθώς επίκειται μόνιμη εγκατάσταση πολεμικών στρατιωτικών ελικοπτέρων Απάτσι, δύναμης πεζοναυτών, αλλά και ηλεκτρονικών «ματιών» που θα εποπτεύουν την Βαλκανική, την ευρύτερη περιοχή που θα εκτείνεται από τα υπό αναβρασμό αραβοπερσικά και ισραηλινά εδάφη, έως τη Μαύρη Θάλασσα και τα ρωσικά σύνορα. Σε συνδυασμό με την αναβαθμισμένη Σούδα (και επικουρικά με δυνάμεις σταθμεύουσες σε ελληνικά στρατιωτικά αεροδρόμια), η χώρα θα καταστεί μια πανίσχυρη αλλά επικίνδυνη συμμαχική στρατιωτική βάση.
Ο ξαφνικός έρωτας με την Ελλάδα εδράζεται στις εκτιμήσεις των Αμερικανών ότι οι ΗΠΑ χάνουν τον Ερντογάν, καθώς δείχνει πλέον ανεξέλεγκτος. Εξ' αυτού και θα τον πιέσουν οικονομικά προκειμένου να αποσταθεροποιηθεί, επιτείνοντας τη λαϊκή δυσφορία (η οποία προς το παρόν βέβαια δε στάθηκε ικανή να τον στείλει σπίτι του. Αντιθέτως). Εξ αυτού και η σταδιακή μεταφορά επιχειρησιακών δυνάμεων από τη βάση του Ιντσιρλίκ στην Ελλάδα.
Φυσικά θα υπάρξει σταδιακή προετοιμασία του ελληνικού λαού, και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η παρουσία της ναυαρχίδας του 6ου Αμερικανικού Στόλου USS Mount Whitney στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, επίσκεψη που δεν δικαιολογείται απλώς από το ειρηνικό γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι η τιμώμενη χώρα στη ΔΕΘ.
Ο χρόνος των εκλογών ίσως να μην καθοριστεί μόνο από τις εκλογικές ανάγκες του Έλληνα Πρωθυπουργού, και από «ατυχήματα» όπως η περικοπή των συντάξεων, αλλά και από τις ανάγκες των Αμερικανών! Πιέζουν την κυβέρνηση, ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να περάσει από την ελληνική Βουλή πριν γίνουν εκλογές (έστω και με υπολείμματα από βουλευτές άλλων κομμάτων, γεγονός που θα στραπατσάρει την κυβερνητική εικόνα). Εφόσον περάσει θα συγκατανευόσουν στη διενέργεια εκλογών. Άλλωστε όσο αυτές αργήσουν, τόσο θα δοθεί χρόνος στους υπερατλαντικούς συμμάχους να στηρίξουν την εκλεκτή τους κυβέρνηση.
Ίσως τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα πρέπει να προκαλέσουν συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής Εξωτερικών και Άμυνας, για τους προσανατολισμούς της χώρας και το ρόλο που προαλείφεται να παίξει στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς. Σαφώς είμαστε σύμμαχοι αλλά η Αμερική του Τραμπ μάλλον για υπηκόους μας θέλει.
ΥΓ: Διαφεύγει της γνώσης μας ο λόγος της τόσης προθυμίας προς τους Αμερικανούς εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, και τι προσδοκά αυτή. Η όποια βοήθεια είναι ανίσχυρη πλέον, λόγω πεπερασμένου χρόνου, να συμβάλει στην άνθηση της Ελληνικής Οικονομίας. Οι τυχόν ενθαρρυντικές δηλώσεις δεν αρκούν. Άλλωστε όπως ρεαλιστικά είχε πει κάποτε στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα: Εμείς είμαστε αντιαμερικανοί, αλλά δεν ψηφίζουν οι Αμερικανοί. Οι Έλληνες ψηφίζουν!
