Από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που πανηγύριζαν διότι απέτρεψαν την εκκένωση του ΑΠΘ από τους καταληψίες μέχρι τον Γ. Κυρίτση και τη νεολαία της αξιωματικής αντιπολίτευσης που απειλούν με συνεχή συλλαλητήρια καθώς και την υιοθέτηση των αιτημάτων του Δ. Κουφοντίνα η χώρα βρίσκεται, την ώρα της κορύφωσης της πανδημίας να κινείται εν μέσω… δύο κόσμων.
Από τη μια το μεγάλο στοίχημα για αντιμετώπιση του μεγαλύτερου κινδύνου των τελευταίων πολλών δεκαετιών για τη δημόσια υγεία με ταυτόχρονη επανεκκίνηση της οικονομίας και από την άλλη η υποδαύλιση κάθε είδους κινητοποίησης με στόχο την ένταση και την πόλωση.
Με την κούραση από τα συνεχή lockdown να επιβαρύνει τις συνθήκες διαβίωσης και την αβεβαιότητα για το μέλλον και την πορεία της οικονομίας και των οικονομικών κάθε οικογένειας να κυριαρχεί στην καθημερινότητα εξαιτίας της επέλασης του κορονοϊού και των μεταλλάξεών του, οι πολίτες γίνονται μάρτυρες μιας προσπάθειας διαμόρφωσης ενός πολιτικού σκηνικού που θυμίζει άλλες εποχές.
Μια πόλωση και μια τεχνητή ένταση που στήνεται με κάθε αφορμή και μια επιχείρηση υπονόμευσης των μέτρων για την προστασία των πολιτών βρίσκεται σε εξέλιξη με εμφανή τα σημάδια αδιαφορίας για τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία αλλά και συνολικά στην προσπάθεια που γίνεται να ανοίξει η οικονομία και να δοθεί ένα ρυθμός επιστροφής στην κανονικότητα.
Είναι εμφανές πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του ιδίου του προέδρου του, έχει επιλέξει την πόλωση και την τακτική του διχασμού. Αυτή που τον έφερε το 2015 στην εξουσία όταν πάτησε πάνω στην αγανάκτηση των πολιτών και τη μεγάλη οικονομική κρίση, υποσχόμενος τότε το σκίσιμο του μνημονίου, τη σεισάχθεια και την επαναφορά της ζωής των πολιτών στα προ κρίσεως επίπεδα.
Σήμερα δεν διαθέτει προγραμματικό σχέδιο. Ούτε καν το περιτύλιγμα των υποσχέσεων που στηρίχθηκαν στο δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο και στο πλαίσιο αυτό δείχνει να κοιτά στη βάση του 3% του κόμματός του, που διεκδικεί παρουσία μέσα από κινητοποιήσεις και το δίλημμα δεξιά- αντιδεξιά. Δίλημμα που επιδιώκει να δημιουργηθεί τον τελευταίο χρόνο με το σύνθημα της αστυνομοκρατίας και τις αναφορές περί χούντας.
Αναφορές που βασίζοντα στα μέτρα περιορισμού για τον κορονοιό τα οποία ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτηρίζει ως πρόσχημα.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση εδώ και έναν χρόνο βρίσκεται απέναντι σε διαρκή μέτωπα, ένα εκ των οποίων είναι παγκόσμιο και απειλεί όλο τον πλανήτη. Η πανδημία του κορονοϊού τίναξε όλα τα σχέδια στον αέρα επανακαθορίζοντας προτεραιότητες και δεδομένα. Περίπου 35,6 δισ. ευρώ είναι μόνο τα ποσά που δόθηκαν ως ενίσχυση μέχρι τώρα για την αντιμετώπιση των συνθηκών που δημιούργησε η πανδημία, τις κλειστές αγορές και το πλήγμα στην καρδιά της οικονομίας, δηλαδή το χτύπημα στον τουρισμό
Με ταυτόχρονη, αλλά με αργούς ρυθμούς, προώθηση των μεταρρυθμίσεων και με παράλληλη αντιμετώπιση και άλλων μετώπων όπως αυτή που αφορά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και με την Ελλάδα να μετατρέπεται σε πρότυπο για την κατάσταση που αφορά στη δημόσια υγεία και με πρωτοβουλίες όπως αυτή του πιστοποιητικού εμβολιασμού που δύναται να οδηγήσει σε επιτάχυνση διαδικασιών σχετικά με το άνοιγμα του τουρισμού.
Το τεράστιο πρόγραμμα εμβολιασμού που στήθηκε και εφαρμόζεται χρησιμοποιείται ως παράδειγμα, παρά τα κενά που ευτυχώς δεν αλλάζουν τη συνολική εικόνα.
Η λελογισμένη και ορθολογική διαχείριση στον τομέα της οικονομίας και η άρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να υποκύψει στις συνθήκες του λαϊκισμού και στην πλειοδοσία του ΣΥΡΙΖΑ κράτησε όρθια την οικονομία, που σύμφωνα και με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ άντεξε.
Μια καταγραφή των όσων έγιναν τον τελευταίο χρόνο και με γνώμονα τις συνθήκες που επικράτησαν αρκεί για να διαπιστωθεί το πώς λειτούργησε ένα ολόκληρο σύστημα.
Αυτό όμως είναι ακριβώς και το πρόβλημα της αντιπολίτευσης και κυρίως της αξιωματικής που μπροστά στα αδιέξοδά της και τον πανικό έχει χαράξει τακτική πόλωσης που βασίζεται σε κάθε μορφή κινητοποίησης ανεξαρτήτως πόσο ακραία αυτή είναι.
Η στήριξη στον Κουφοντίνα, τον αρχιεκτελεστή της 17Ν χαρακτηριστική. Μέχρι και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας παρενέβη δίνοντας το σύνθημα για πλήρη υιοθέτησή των αιτημάτων του σε βάρος του κράτους και της σύννομης λειτουργίας της πολιτείας. Είχε βέβαια προηγηθεί η πλήρης στήριξη των κινητοποιήσεων και των αντιδράσεων για την αλλαγή του νόμου στα ΑΕΙ. Στελέχη του έφτασαν στο σημείο να απευθύνουν προσκλητήριο συμμετοχής «εν σώματι» στις κινητοποιήσεις, ενώ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ενεφανίσθη να ζητά ακύρωση του νόμου και διακοπή κάθε νομοθετικής πρωτοβουλίας στη Βουλή (εκτός αυτών που αφορούν στην πανδημία), προκειμένου από την άλλη πλευρά να σταματήσουν οι πορείες.
Χωρίς να παραβλέπεται η προσπάθεια να εμφανισθεί η Ν.Δ. ως κόμμα που καλύπτει και υποθάλπει βιαστές ανηλίκων το σύνθημα της δεξιάς και της προσομοίωσης με τη χούντα είναι το βασικό αντιπολιτευτικό όπλο της αντιπολίτευσης. Τα περί αστυνομοκρατίας δεν αποτελούν κάτι καινούριο. Ήταν το βασικό σύνθημα μέχρι που έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και… κατήργησε όπως προέβλεπε το πρόγραμμα του τα ΜΑΤ, ενώ επανήλθε στο προσκήνιο την επομένη των εκλογών του 2019.
Η ένδεια επιχειρημάτων αναδεικνύεται μέσα από τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητα, το ίδιο και ο πανικός που κυριαρχεί εν όψει εξελίξεων άμεσα συνδεδεμένων με τους σκελετούς στην ντουλάπα της Κουμουνδούρου. Το άγχος άλλωστε για τις εξελίξεις στην υπόθεση του Ν. Παππά και του Kalogritsas Gate ενδεικτικό.
Ο κόσμος ττης Κουμουνδούρου απέχει πολύ από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας σήμερα. Δεσμευμένος σε ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και χωρίς να διαθέτει ένα συνολικό πρόγραμμα δεν ορρωδεί προς ουδενός βάζοντας για μια ακόμη φορά απέναντί του την πλειοψηφία και τον κόσμο που επιδιώκει να παράξει και να επανέλθει σε μια κανονικότητα μέσα από την οποία θα δημιουργηθούν οι συνθήκες ανάκαμψης και εν συνεχεία ανάπτυξης.
Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αλλάξει και όπως δείχνει η στάση του προέδρου του δεν προτίθεται να το κάνει. Η εύκολη λύση της πόλωσης αποτελεί γνώμονα στην πορεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που για μια ακόμη φορά είναι αντιμέτωπο με την πραγματικότητα.
Η κούραση και η αγανάκτησης ακόμη και ο θυμός δύσκολα αυτή τη φορά θα βρουν διέξοδο μέσα από πλατείες νεοαγανακτισμένων και η Κουμουνδούρου δείχνει πως θα παραμείνει εγκλωβισμένη στον δικό της κόσμο, από κοινού με μπαχαλάκηδες ακροαριστερούς και κατά δήλωσή τους αναρχικούς.
Το μοναδικό αλλά βασικό πρόβλημα αυτή τη φορά είναι πως ο κορονοϊός δεν ξεχωρίζει κόμματα, ιδεοληψίες και χρώματα. Και οι συγχρωτισμοί δύναται να μετατραπούν σε μεγάλες επικίνδυνες βόμβες διασποράς, όπως τουλάχιστον δείχνουν οι έρευνες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Και ναι μεν ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του όμως το ρίσκο αυτή τη φορά, όποιος και αν δέχεται ότι υπάρχει, αφορά τις ζωες των άλλων.
Η σημερινή συζήτηση στη Βουλή θα αναδείξει εκ νέου τους δύο κόσμους. Και όλοι θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα προχωρήσουν μπροστά ή αν θα μείνουν σε μια συνθηματολογία της δεκαετίας του 1960 και του 1970.
