Η «στρατηγική της έντασης» εκδηλώθηκε στην Ιταλία την δεκαετία το '70. Ονομάστηκαν έτσι τα «μολυβένια χρόνια», καθώς η χώρα δεινοπάθησε από σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων των δύο άκρων - από οργανώσεις της Άκρας Δεξιάς, όσο και αντίστοιχες της Άκρας Αριστεράς. Εμβληματικά των θανατερών επεισοδίων ήταν η περίφημη «Σφαγή στην Πιάτσα Φοντάνα», η έκρηξη βόμβας στην Αστυνομική Διεύθυνση Μιλάνου, η έκρηξη Βόμβας στην Πιάτσα της Μπρέσιας, καθώς και σε τρένο που κατευθυνόταν από τη Ρώμη στο Μόναχο. Και φυσικά η δολοφονία του Πρωθυπουργού Άλντο Μόρο.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι δράστες ήταν ακροδεξιοί και ακροαριστεροί σε μια συντονισμένη (όχι συνεννοημένη) επίθεση προς την αστική δημοκρατία και την θεσμική της ευταξία. Καμιά σχέση δηλαδή με την σύγχρονη Ελλάδα.
Στη χώρα μας η τρομοκρατία έχει νεκρωθεί (ο «Ρουβίκωνας», προς το παρόν τουλάχιστον, με τα χάπενινγκ που επιδίδεται, δεν είναι τρομοκρατία. Με τις μπογιές, τα σπασίματα σε κτήρια και τα τρικάκια, θα μπορούσε να κατηγορηθεί, από αριστερή σκοπιά με αυτό που ο Λένιν ονόμασε «παιδική αρρώστια του κομμουνισμού», και από δεξιά, ως αυτάρεσκη και αυτοαναφορική αντικοινωνικότητα).
Ο Κουφοντίνας αφού έκανε το σόου του και δεν έπιασε, υποτάχτηκε στην αδήριτη επιταγή του ενστίκτου αυτοσυντήρησης και ανέστειλε την απεργία πείνας, γιατί η ζωούλα του μετράει (μόνο των άλλων που δίκαζε και καταδίκαζε με σφαίρες, ως υπεράνω κυρίαρχος, δεν μετρούσε). Το γεγονός δε ότι προσπάθησε να οικειοποιηθεί τους «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» πιστοποιεί ήττα του. Αυτός που θα ηγείτο… επανάστασης του «ένοπλου λαού», αυτοορίστηκε «νοητός» ηγέτης πορειών διαμαρτυρίας.
Παράλληλα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εξτρεμιστικοί ακροδεξιοί πυρήνες – δρώντες τουλάχιστον. Τους αρχηγούς τους, έστειλε στη φυλακή «η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά» μην υπολογίζοντας ότι «Δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι» όπως υπολόγιζαν οι ακραιφνείς αριστεροί (π.χ. ο Νίκος Βούτσης τον Ιούνιο του 2016, προσβλέποντας στις ψήφους της ΧΑ για την ψήφιση του εκλογικού νόμου απλής αναλογικής).
Στην Ελλάδα από τις αρχές Φεβρουαρίου έγιναν 633 πορείες, και η μόνη ένσταση (δικαίως) ήταν το επεισόδιο με τον αστυνομικό της Ν. Σμύρνης και τις γκλοπιές που έριξε στον πολίτη. Ένα επεισόδιο πάντως σε τόσες πορείες, δεν προσιδιάζει στον όρο «στρατηγική της έντασης». Ακόμη όμως και σκληρή να ήταν η Αστυνομία, ήταν η Αστυνομία του οργανωμένου κράτους. Δεν υπάρχουν δυο αντίπαλες εξωθεσμικές, μυστικές, ένοπλες φράξιες να χτυπούν τη δημοκρατική Πολιτεία, ώστε να μιλάμε για στρατηγική της έντασης.
Και επίσης σε κανέναν πολίτη δεν λέει κάτι ο όρος. Είναι έξω από το τρέχον πολιτικό λεξιλόγιό του.
Τότε γιατί τα λένε; Η απάντησή μας είναι, γιατί αυτά ξέρουν, αυτά λένε. Καθηλωμένοι στα γραφεία τους δεν είχαν προσλαμβλάνουσες παραστάσεις του σύγχρονου κόσμου. Αρκούνταν να αναμασούν «τσιτάτα» και… δόξες για τις «επαναστατικές» βόλτες στη Γένοβα και στα διάφορα κοινωνικά φόρα «ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση». Και όταν κατάλαβαν τι είναι αυτή και τι είναι η ΕΕ… έβγαλαν έρπη!
Τώρα βρήκαν καινούργιο κοσκινάκι: «Κινδυνεύει η δημοκρατία». Κινδύνευε δηλαδή και στο ΑΠΘ και έστειλαν τρεις βουλευτές τους να εμποδίσουν τα ΜΑΤ να το ανακαταλάβουν. Εγινε η ανακατάληψη, και ώ του θαύματος: Σύμφωνα με ανακοίνωση της Πρυτανείας μόνο 12 εκ των συλληφθέντων ήταν φοιτητές του πανεπιστημίου και 19 εξωπανεπιστημιακοί!
Οι περίπου 80 χιλιάδες φοιτητές του ΑΠΘ - ή έστω οι 45 χιλιάδες εξ αυτών που είναι ενεργοί (στοιχεία Ιανουαρίου 2021 από το Voria.gr), οι χιλιάδες μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί, δεν μετράνε για το κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ονομάζει «στρατηγική της έντασης» το γεγονός ότι η αστυνομία ανακατέλαβε πανεπιστήμιο όπου από τους καταληψίες οι 12 ήταν φοιτητές και οι 19 εξωπανεπιστημιακοί!
Άντε λοιπόν με αυτή τη ρητορική που υιοθέτησε προσφάτως ο ΣΥΡΙΖΑ, να πείσει ότι κινδυνεύει η δημοκρατία μας. Άντε με 633 πορείες από αρχές Φεβρουαρίου, και με ένα επεισόδιο στη Ν. Σμύρνη, να πείσει ο Νίκος Βούτσης που στην Αυγή σαλπίζει: «Ούτε βήμα πίσω στη δημοκρατική αντεπίθεση». Δημοκρατική αντεπίθεση ως προ τι;
Το γεγονός ότι δυο ημέρες μετά το επεισόδιο στη Ν. Σμύρνη, υπήρξε εκεί ο τραυματισμός αστυνομικού με ανθρωποκτόνα διάθεση, και σε μια συγκέντρωση που καλούσε και η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ (τραυματισμός που θύμωσε πολύ κόσμο), το κόμμα το πέρασε ξώφαλτσα και χλιαρά. Προσπαθεί με τις (απαράδεκτες) γκλοπιές του αστυνομικού, να πείσει για κίνδυνο της δημοκρατίας!
Αυτά ηχούν ευχάριστα στα αυτιά ακραίων ομάδων. Στους «νοικοκυραίους», που ανακάλυψε πρόσφατα και ο Αλέξης στη Βουλή, δεν ξέρουμε πως θα ηχήσουν.
