Δεν συμμεριζόμαστε καλοπροαίρετες ελπίδες και δεν θεωρούμε ότι ο κορονοϊός θα μας αλλάξει. Η πανδημία είναι ελεγχόμενη, προβληματίζει, ανησυχεί αλλά δεν συνταράσσει. Φάνηκε χθες όπου μια συνδικαλιστική παράταξη, ενώ οι συνάδελφοί τους (και κάποιοι από αυτούς προφανώς) έδιναν τη μάχη στο χαράκωμα των ΜΕΘ, θεώρησαν σωστό να μαζευτούν με πλακάτ σε εκδήλωση διαμαρτυρίας χωρίς καν να κρατούν τις αποστάσεις που οι ίδιοι συνιστούν. Και όταν οι αστυνομικοί τους το επεσήμαναν, άρχισε το γνωστό τροπάρι περί αστυνομοκρατίας.
Γιατί όχι; Κεκτημένο πολιτικό ανακλαστικό σε βάθος δεκαετιών. Ο κεντροαριστερός Τσίπρας σχολίασε δηκτικά «χθες ήταν οι ήρωες με τις λευκές και τις πράσινες μπλούζες που χειροκροτάμε στα μπαλκόνια, ενώ σήμερα τους έστειλε τις αστυνομικές δυνάμεις για να διαλύσουν την συγκέντρωσή τους στον Ευαγγελισμό».
Προφανώς όταν η αστυνομία διαλύει τις συγκεντρώσεις των φανατικών πιστών έξω από τις εκκλησίες, δεν υπάρχει αστυνομοκρατία, εφαρμόζει τον νόμο. Άλλωστε εάν δεν τους διέλυε, θα ερμηνευόταν ως κλείσιμο του ματιού προς την ακροδεξιά θρησκόληπτη πτέρυγα της ΝΔ. Όταν επισημαίνει το μη νόμιμο της συγκέντρωσης μιας συνδικαλιστικής παράταξης εργαζομένων στην Υγεία, τότε αναδύεται το δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».
Εφόσον τα δόγματα δεν ατονούν ούτε καν στην ώρα της κρίσιμης μάχης, είναι δεδομένο ότι θα αναδυθούν έντονα στην επόμενη φάση της αναμενόμενης φτωχοποίησης, που ναι μεν θα είναι παγκόσμια, αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικό να μας ενδιαφέρει. Όμως αυτά θα τα αντιμετωπίζουμε εν καιρώ εκδήλωσής τους.
Είναι θετικό πάντως που τα δόγματα ξεπεράστηκαν εν τη πράξει στην ψηφιακή λειτουργία του κράτους, έτσι που μπορούμε να πούμε ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η τραγική αποτυχία της διαπραγμάτευσης που οδήγησε στα capital control το 2015, ανάγκασε σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού να εξοικειωθεί με τη χρήση κάρτας.
Τώρα υπό καθεστώς βίαιου εγκλεισμού λαμβάνει χώρα μια εξίσου «βίαιη» και ταχύρρυθμη ψηφιοποίηση του κράτους, που θα μας μείνει προίκα για την επόμενη περίοδο ανόρθωσης. Και εφόσον έχει κριθεί ότι η αργόσυρτη αντιλειτουργική γραφειοκρατία του αραμπά ενδέχεται να στοιχίζει ως και το 6%του ΑΕΠ, η ψηφιοποίηση θα έχει και οικονομικό αντίκρυσμα - πέραν του ότι θα μειώσει την ταλαιπωρία του πολίτη, και πέραν του ότι θα τον απελευθερώσει από το να είναι υποχείριο της εξουσιαστικής ανελαστικότητας των μηχανισμών.
Στην αρχή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, άρχισαν οι συνήθεις αρνητισμοί. Το τραγικό ήταν ότι πάλι ξεκίνησαν από οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και από αριστερών προσανατολισμών καθηγητές, ενώ φυσικά δεν έλειψε η ΟΛΜΕ. Ο απηρχαιωμένος συνδικαλισμός του όχι σε όλα, βασίστηκε σε υπαρκτά προβλήματα για ορθώσει καθολική άρνηση. Αυτοί που δηλώνουν «προοδευτικοί».
Θα έπρεπε να παγώσουν τα πάντα, να σταματήσει η εκπαίδευση παντελώς γιατί κάποιοι μαθητές ενδεχομένως να μην είχαν στα σπίτια τους υπολογιστές ή πρόσβαση στο διαδίκτυο. Η θετική πρόταση να καταγραφούν και να τους δωρισθούν υπολογιστές, καθώς και από ιδιωτικές εταιρίες πρόσβαση στο διαδίκτυο, ήταν ιεροσυλία, αφού τα πάντα πρέπει να χρηματοδοτούνται από το κράτος. Υπήρξαν επίσης και καθηγητές που επωνύμως δήλωσαν στα κοινωνικά δίκτυα ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν υπολογιστή – εκπαιδευτικοί και δεν ντρέπονταν που το έλεγαν, στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αι.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εκπαιδευτικός για να κατανοεί ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης υπολείπεται αυτής στην τάξη. Όμως υπήρχε ανωτέρα βία και αυτό καθόριζε την αναγκαιότητα. Και η αναγκαιότητα δεν σε ρωτάει.
Τα αποτελέσματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που δημοσιοποίησε η Νίκη Κεραμέως , σαφώς καταγράφουν ποσότητα χωρίς να μπορεί να κριθεί η ποιότητα, ωστόσο είναι ενδεικτικά, και σίγουρα προτιμότερα από το τίποτα που ζητούσαν οι ζηλωτές του ψηφιακού αναλαφαβητισμού. Έχουν καταγραφεί 1.884.981 συμμετοχές μαθητών αθροιστικά. Δημιουργήθηκαν 113.974 ψηφιακές τάξεις και υπήρξαν 7.366.134 λεπτά σύγχρονης τηλεκπαίδευσης.
Παράλληλα με βάση το υπουργείο ψηφιακής διακυβέρνησης, και την επίσπευση της λειτουργίας του gov.gr που συγκεντρώνει πάνω από 500 υπηρεσίες του Δημοσίου, σύμφωνα με στοιχεία της 31-3 είχαν διεκπεραιωθεί 27.000 υπεύθυνες δηλώσεις, 11.500 εξουσιοδοτήσεις και 700 δηλώσεις για ειδικές άδειες δημοσίων υπαλλήλων. Παράλληλα τέθηκε δοκιμαστικά η άυλη συνταγογράφηση, η πλατφόρμα συνδιασκέψεων e: Presence ( που μέχρι τέλη Μαρτίου είχε διευκολύνει 58.000 τηλεδιασκέψεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών των κομματικών επιτελείων και της Ιεράς Συνόδου), καθώς και άλλες πλατφόρμες που υποβοηθούν την συγκυρία όπως το forma.govgr, οι ethelontes.gov.gr κ.α.
Φυσικά αυτά οι εύκολοι της κριτικής θα τα θεωρήσουν ωδή στην κυβερνητική δράση. Τι να κάνουμε, τα αντίστοιχα εύσημα θα μπορούσε να εισπράττει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είχε 4,5 χρόνια στην εξουσία, είχε υπουργείο ψηφιακής πολιτικής, αλλά ο υπουργός Νίκος Παππάς είχε υψιπετή σχέδια που δεν καταδέχονταν να αγγίξουν την πεζότητα της απηρχαιωμένης κρατικής διοίκησης. Είχε όνειρα η Ελλάδα να πάει στο φεγγάρι με δικό της όχημα, όπως δήλωσε τον Απρίλη του 2019 (ε, ναι! Όλα τα είχε η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε).
Ως εκ τούτου ενώ τα προβλήματα είναι μπροστά μας (οικονομία, μεταναστευτικό, ενδεχόμενο δεύτερο κύμα κορονοϊού, Τουρκία), το σίγουρο είναι ότι ο κορονοϊός μας κληροδότησε την είσοδο του κράτους στην ψηφιακή εποχή.
