Του Γιάννη Σιδέρη
Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις.
Τον αρχέγονο κανόνα υφίσταται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αφού επί χρόνια βυσσοδόμησε επί των αντιπάλων του, αφού τα εν διατεταγμένη υπηρεσία, και κάποια επί μισθώ, trol του, κατασπάραξαν στο διαδίκτυο όσους τολμούσαν να ασκήσουν κριτική στα ακραία, νεφελοειδή και ατεκμηρίωτα που διακήρυττε (γιατί η Αριστερά έχει πάντα δίκιο), αφού εξέμεσε χυδαίους χαρακτηρισμούς και σπίλωσε ανθρώπους, ήρθε η ώρα να ανταμειφθεί με το ίδιο νόμισμα από το διαδικτυακό Κολοσσαίο, το οποίο τόσο εκμεταλλεύτηκε και χρησιμοποίησε σαν εργαλείο πολιτικής επικράτησης.
Για τον διαδικτυακό χαμό λέμε, που φέρει την κυβέρνηση να κατέθεσε τροπολογία, ώστε 54 υπουργοί και παρατρεχάμενοι να πάνε επί τριήμερο εκδρομή στην Πάρο, να διαμείνουν σε πολυτελή ξενοδοχεία, με αφορμή τα εγκαίνια του αεροδρομίου. Και επειδή τυγχάνει να συμπίπτει το ταξίδι με τα γενέθλια του πρωθυπουργού, όλοι πίστεψαν ότι καλούσε με δημόσια έξοδα τους φίλους του, για να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου!
Το διαδίκτυο βοηθούσης της ΝΔτικής προπαγάνδας, δημιούργησε ένα εικονικό γεγονός που η κυβέρνηση το υφίσταται ως πραγματικό, καταβάλλοντας και το σχετικό αντίτιμο του πολιτικού κόστους. Στην επίθεση συνέβαλαν και με μαζικά πυρά τα «βαριά πιστόλια» της ΝΔ, όπως ο Άδωνις, που με ανάρτησή του στο twitter έγραψε πως η αντίδραση της αντιπολίτευσης χάλασε τα σχέδια της τριήμερης εκδρομής στην Πάρο.
Ωστόσο δεν ήταν καπνός χωρίς φωτιά
Όχι δεν είναι αθώος του εγκλήματος ο ΣΥΡΙΖΑ. Η τροπολογία υπήρξε, κατατέθηκε εσπευσμένα, εκπρόθεσμα, σχεδόν κρυφίως, και σε άσχετο νομοσχέδιο, λίγο πριν την ψήφισή του. Είναι εξίσου απαράδεκτη, αλλά δεν αφορούσε την... φτήνια μιας τριήμερης εκδρομής στην Πάρο. Ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να καλύπτει το ταξίδι στο νησί, καθώς η ισχύς της θα άρχιζε από την ημέρα δημοσίευσης στο ΦΕΚ.
Η τροπολογία αφορούσε επίσημα ταξίδια στο εξωτερικό του πρωθυπουργού, και των υπουργών Άμυνας, Εξωτερικών, Οικονομίας, και του προέδρου της Δημοκρατίας. Έδινε δε τη δυνατότητα στους συνοδούς των αξιωματούχων αυτών, παραμονής στα ίδια ακριβά ξενοδοχεία, ενώ προέβλεπε απεριόριστες δαπάνες! «Χρυσή κάρτα απεριορίστων διαδρομών», τη χαρακτήρισε η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Ως τώρα η πρόβλεψη παραμονής στα ίδια ξενοδοχεία, αφορούσε μόνο τα πρόσωπα της ασφάλειας των αξιωματούχων, ενώ οι συνοδοί κατέλυαν σε φτηνότερα, για λόγους οικονομίας.
Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ
Πολύ γρήγορα δικαιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη γνωστή φράση- κλισέ του Εντουάρντο Γκαλεάνο «Η εξουσία είναι σαν το βιολί. Την πιάνεις με το αριστερό και την παίζεις με το δεξί». Άνθρωποι που δήθεν από αριστεροσύνη και επιμελημένη λαϊκότητα, δεν φορούν γραβάτα ακόμη και στις πλέον επίσημες περιστάσεις, (για να φανούν ριζοσπαστικοί αλλά τελικά δείχνουν γραφικοί), άνθρωποι που βρέθηκαν για χρόνια σε διαδηλώσεις (ασχέτως μορφής και αιτίας), άνθρωποι που αφηνίασαν στις πλατείες και κατακεραύνωναν τους «εξουσιαστές» αντιπάλους τους για παραγκωνισμό του λαού και ιδιοποίηση δημοσίων πόρων, ανακάλυψαν ταχύρυθμα τη γλυκιά γοητεία της μπουρζουαζίας: Τα πολυτελή ξενοδοχεία με χρήματα του δεινοπαθούντος φορολογούμενου.
«Οι άλλοι έκαναν τα ίδια»
Ως ανεπίσημη γραμμή αμύνης το Μαξίμου διοχέτευσε στα social media επίσημο ταξίδι της Ντόρας Μπακογιάννη στη Ν.Υ., όπου φέρεται με συνοδεία περί τα 120 άτομα. Λυπηρή αντίδραση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Έφτασε στο σημείο ως γραμμή αμύνης να επικαλείται ότι «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν». Μα αν αυτό είναι δικαιολογία, ο κόσμος θα είχε αφήσει επάνω τους «άλλους». Στο κάτω κάτω, τότε – κακώς – ήταν κοινός τόπος οι πολυπληθείς συνοδείες, δεν προκαλούσαν, ήταν ενταγμένες μέσα σε ένα γενικό κλίμα χαλαρότητας που υπήρχε, καθώς ουδείς τις εντόπιζε ως πρόβλημα, αφού λεφτά υπήρχαν –έστω και δανεικά.
Τότε δεν υπήρχαν ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι και περισσότεροι κακοπληρωμένοι, δεν κοβόταν το ΕΚΑΣ και οι επικουρικές, δεν έψαχνε ο κόσμος στα σκουπίδια.
Η αντικειμενικότητα επιβάλει να πούμε ότι για προϋπολογισμό - έστω και πτωχευμένου - κράτους, τα χρήματα που θα στοίχιζαν στο δημόσιο τα πεντάστερα ξενοδοχεία των συνεργατών, δεν ήταν μη ανεκτά στο κρατικό βαλάντιο. Ωστόσο η οικονομική συγκυρία είναι τέτοια που διεγείρει το κοινωνικό θυμικό. Αυτό δεν σεβάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο με την ίδια την ρύθμιση, όσο και με τον κουτοπόνηρο τρόπο κατάθεσης,(όπως προείπαμε σχεδόν στα μουλωχτά, εκπρόθεσμα και σε άσχετο νομοσχέδιο, λίγο πριν αυτό ψηφιστεί).
Μια ενέργεια που είναι μια ακόμη ένδειξη εξουσιαστικού κυνισμού και πρόωρης πολιτικής γήρανσης.
