Του Γιάννη Σιδέρη
Ερασιτέχνης… οιωνοσκόπος απεδείχθη ο Πρωθυπουργός. Είχε θυμίζουμε επιχειρήσει με λογοπαίγνιο να μετριάσει τις εντυπώσεις που είχαν δημιουργήσει οι προτάσεις του συγκυβερνήτη Πάνου στις ΗΠΑ για μίνι ΝΑΤΟ Βαλκανικών χωρών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, συνδυάζοντας τότε την ύπαρξη του τυφώνα, επισημαίνοντας ότι στις ΗΠΑ ο τυφώνας δεν λέγεται Πάνος, λέγεται Μάικλ. Του είχε διαφύγει ότι επωάζεται στην κυβέρνησή του ένας άλλος σφοδρός τυφώνας, που λέγεται Νίκος Κοτζιάς.
Ο κ. Κοτζιάς κατέθεσε μήνυση κατά παντός υπευθύνου για συκοφαντική δυσφήμιση και διασπορά ψευδών ειδήσεων, αλλά αυτό εμπλέκει και το υπουργικό συμβούλιο. Αυτό που δεν άκουσε ότι ο υπουργός Αμυνας έκανε λόγο για πενήντα εκατομμύρια του Σόρος τα οποία δόθηκαν στην κυβέρνηση προκειμένου να εξαγοράσει συναίνεση για το Σκοπιανό. Στην συνέχεια βέβαια ο Πάνος αναίρεσε, λέγοντας ότι δεν είπε ποτέ κάτι τέτοιο και απέδωσε τον θόρυβο που δημιουργήθηκε στα «ορφανά του Σημίτη», που τάχα ταράχτηκαν για την προφυλάκιση του Γιάννου.
Η κυβέρνηση δεν δίνει τα πρακτικά στη δημοσιότητα ώστε να απεκδυθεί την κατηγορία της μυστικότητας. Όμως παρενέβη η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου μετά τη μηνυτήρια αναφορά Κοτζιά, και ανέθεσε στην Εισαγγελία Διαφθοράς την διερεύνηση δημοσιευμάτων, κάποια εκ των οποίων τροφοδοτήθηκαν από την καταγγελία του για τα 50 εκατ. του Σόρος. Πέραν των πρακτικών του υπουργικού, ίσως και η επιστολή Κοτζιά στον πρωθυπουργό να αποτελέσει στοιχείο της έρευνας.
Στο Μέγαρο Μαξίμου ξαφνιάστηκαν και θορυβήθηκαν. Από πολιτική κουλτούρα είναι εθισμένοι να θεωρούν ότι οι όποιες καταγγελίες εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν, είναι θεμιτές καθότι αποτελούν συνήθη και ανεύθυνη επικοινωνιακή τελετουργία του πολιτικού σκηνικού, που απλώς παράγει πολιτικό αποτέλεσμα, άνευ συνεπειών για τους φορείς των καταγγελιών! Πρώτη φορά συνειδητοποιούν ότι οι καταγγελίες δεν είναι φραστικά πυροτεχνήματα πολιτικού κέρδους, αλλά έχουν και έμπρακτες πρακτικές συνέπειες. Ο τυφώνας Κοτζιάς, ασχέτως του τελικού αποτελέσματος της εισαγγελικής διερεύνησης, παρεισφρέει και τέμνει την πολιτική ατζέντα, φέροντας την κυβέρνηση στην τρωτή θέση του πολλαπλώς απολογούμενου.
Αλλά αυτό δεν ήταν η μοναδική χθεσινή ήττα. Υπήρξε αποτυχία και στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αποδράσει από την στενωπό των κυβερνητικών δυσκολιών, δρομολογώντας την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, τον διχασμό (αναπνέουν με αυτόν), την εμπαθή περιχαράκωση των ψηφοφόρων της, την σπίλωση της ηθικής πορείας των αντιπάλων της. Ξεκίνησε με την λογική των διαδοχικών παραπομπών, οι οποίες θα επεκτείνονταν έως την στιγμή της κάλπης και θα δημιουργούσαν επικοινωνιακή φρενίτιδα (και ας βρουν το δίκιο τους παρακάτω, όπως φέρεται να είπε κάποιος φερόμενος ως καρικατούρα του Ρασπούτιν).
Χθες το πόρισμα της πλειοψηφίας για το αναμενόμενο ως πολύκροτο σκάνδαλο του «Ερρίκος Ντινάν», στοχοποίησε μεν Λοβέρδο και Γεωργιάδη, αλλά σε μια γενικόλογη περιγραφή η οποία δεν εντοπίζει και δεν περιγράφει ποινικά αδικήματα. Αποδίδει πολιτικές ευθύνες, μόνο που πολιτικές ευθύνες δεν αποδίδει η πλειοψηφία της Βουλής και γενικώς η Βουλή. Αποδίδει ο λαός στις εκλογές.
Τώρα που παρήλθαν οι εύφορες εποχές κατά τις οποίες γινόταν αυτομάτως πιστευτή κάθε καταγγελία τους «για παλιό διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μας κατέστρεψε», συγκομίζοντας καρπούς πολιτικής υπεραξίας, θα βρεθούν στην δύσκολη θέση να απολογηθούν μεταξύ άλλων, και γιατί άφησαν εκτός διερεύνησης την υπερδιογκωμένη - και χρυσοφόρα για κάποιους - φαρμακευτική δαπάνη της κυβέρνησης Καραμανλή, όπως υπενθυμίζει το ΚΙΝΑΛ, και τη μη τιμολόγηση των φαρμάκων.
Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν χάσουν την εξουσία. Δεν θα πρέπει να παραπονεθούν, το διάλεξαν. Και δεν θα φταίνε οι σκοτεινοί κύκλοι της μεταδημοκρατίας, οι φεουδάρχες και οι ελίτ, που όψιμα ανακάλυψε με… εκστασιασμένη φραστική αντισυστημικότητα ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαγγελόπουλος - και στους οποίους υπετάγη ασμένως η κυβέρνησή του. Φταίει η δική τους ανωριμότητα που δεν κατανόησαν ποτέ ότι οι κουτοπόνηροι ανώριμοι σχεδιασμοί επί χάρτου ερήμην της πραγματικότητας, συχνά επιστρέφονται εκδικητικά στους εμπνευστές τους.
