Να που «φρικίασε» ο δημόσιος λόγος για την τραμπούκικη συμπεριφορά του βουλευτού το ΣΥΡΙΖΑ Βαρεμένου απέναντι στη λαϊκίστικη συμπεριφορά της βουλευτού της ΝΔ Καραμανλή. Το γεγονός γνωστό. Η Καραμανλή παρουσίασε στο εντελώς άσχετο, φωτοτυπία φωτογραφίας από έξοδο του Τσίπρα σε συναυλία την ημέρα που είχε μουδιάσει όλη η Ελλάδα με τη θρηνητική θυσία των δύο πιλότων. Και ο Βαρεμένος ως λαϊκός αγωνιστής που δεν χαμπαριάζει από τέτοιες αβρότητες των αστών φιλελέδων, της άρπαξε τραμπούκικα τη φωτοτυπία και την τσαλάκωσε.
Εντάξει, στη σχολιογραφία ο Τσίπρας έχει κατηγορηθεί ότι δεν έχει επιδείξει ενσυναίσθηση σε κρίσιμες στιγμές: Οταν χαμογελαστά εξιστορούσε όντας μιας ημέρας Πρωθυπουργός, πως έμαθε τον θάνατο τον Ελλήνων πιλότων στην Ισπανία στο δυστύχημα της άσκησης του ΝΑΤΟ. Η στην πολυθρύλητη φωτογραφία από το κότερο της Παναγοπούλου, αλλά και την ημέρα του θανάτου των δύο πιλότων προσερχόμενος σε συναυλία, με την Πόπη να φοράει κόκκινο σακάκι!
Αλλά αυτά είναι αντικείμενο της σχολιαστικής ή παρασχολιαστικής δημοσιογραφίας. Δεν αποτελούν επιχείρημα των πολιτικών του αντιπάλων, γιατί βασίζονται στις εντυπώσεις της εικόνας. Δεν στοιχειοθετούν αποδείξιμα επιχειρήματα.
Εξ αυτού θεωρούμε ότι και οι δυο, Βαρεμένος και Καραμανλή, με την συμπεριφορά τους «έβλαψαν την Συρίαν το ίδιο». Αλλά αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Νομοτελειακά θα συνέβαινε και ίσως αυτό το γεγονός να προλάβει τα χειρότερα, καθώς προϊόντος του χρόνου ως τις εκλογές, η ένταση θα παροξυνθεί.
Έχουμε εντοπίσει κατ΄ επανάληψιν από αυτές τις σελίδες (με κίνδυνο να μας καταλογιστεί επαγγελματική εμπάθεια), ότι ο κοινοβουλευτικός διάλογος έχει μετακομίσει (έως κατρακυλήσει) εδώ και χρόνια από τη Βουλή στα πρωϊνάδικα.
Και εκεί καλούνται αυτοί που θα κάνουν τζέρτζελο, οι πιο λαϊκιστές και φωνακλάδες, αυτοί που θα επιδοθούν σε απαξιωτικές εκφράσεις επί των αντιπάλων, που θα «εξοργιστούν» θεατρικά, που θα επιτεθούν και θα δημιουργήσουν είδηση (σιγά που δεν τους ξέρουν). Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ως επί το πλείστον καλούνται οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ σπάνια θα δει ο θεατής καλεσμένους μειλίχιους και ορθολογικούς. Ακόμη και οι καλεσμένοι δημοσιογράφοι πρέπει να εκφράζουν ή να υπερασπίζονται κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα, προκειμένου να υπάρξουν οι ποθούμενες αντιθέσεις.
Έχουμε ξαναπεί, ότι δεν ευθύνονται τα κανάλια. Εμπορικές επιχειρήσεις είναι και έχουν βρει έναν έξυπνο τρόπο να καλύπτουν μεγάλο μέρος του προγράμματός τους με μικρό κόστος και δωρεάν συνεργάτες. Και αυτοί οι δωρεάν συνεργάτες είναι μέλη του πολιτικού προσωπικού, που γεμίζουν με απλήρωτες εργατοώρες τα κατ΄ επίφαση ενημερωτικά προγράμματα. Εξαργυρώνουν έτσι με την παρουσία τους την ευμένεια και την ψηφοθηρική αποδοχή του κοινού.
Και εδώ βρισκόμαστε στην αιχμή του προβλήματος και γίνεται δυσεπίλυτο και μας υπερβαίνει, γιατί παραπέμπει στο ερώτημα τι έγινε πρώτο, η κότα ή το αυγό. Όταν συμβαίνουν τέτοιοι εκτροχιασμοί οι δείκτες μέτρησης της θεαματικότητας εκτοξεύονται. Που σημαίνει ότι βρίσκουν ανταπόκριση στο φιλοθεάμον κοινό. Αν στη θέση των δύο, της λαϊκίστριας Καραμανλή και του τραμπουκίζοντος Βαρεμένου, υπήρχαν δυο σεβάσμιοι πανεπιστημιακοί καθηγητές με ορθολογικά επιχειρήματα και μειλίχιο λόγο, η θεαματικότητα μάλλον θα κατέβαινε στα τάρταρα. Συνηγορούν σε αυτό οι πρότερες μετρήσεις τηλεθέασης.
Ωστόσο, δεν είναι ευθύνη των καναλιών να αλλάξουν πλεύση ή θεματολογία. Θέαμα προσφέρουν και εάν θέλουμε το αγοράζουμε. Ως θεατές έχουμε την εξουσία του τηλεκοντρόλ να τα αγνοήσουμε. Άλλωστε δεν ψηφίσαμε τα κανάλια για να τους αναθέσουμε να νομοθετήσουν και να διοικήσουν τη χώρα. Τους πολιτικούς ψηφίζουμε, σε αυτούς αναθέτουμε την τύχη μας.
Βέβαια, συνήθως ψηφίζουμε είτε αυτούς που υπόσχονται ένα άκοπο ρόδινο μέλλον, είτε όποιον εισέρχεται στο σπίτι μας δυναμικά μέσω της τηλεοπτικής εικόνας (ενίοτε και ανθρώπους που δεν έχουν μυρουδιά από πολιτική, αρκεί να είχαν ρόλο σε ένα επιτυχημένο σήριαλ).
Και βέβαια εάν κάποιος εξ αυτών είναι ολίγον τραμπούκος και «τη λέει» στους αντιπάλους, είναι από τα έξοχα παλικάρια του κομματικού σχηματισμού, είναι αυτός που κατατροπώνει τους αντιπάλους, και εξ αυτού αξίζει ανυπερθέτως την ψήφο μας. Ποιο είναι το γνωστικό του αντικείμενο, ποια η μόρφωσή του, ποια η επαγγελματική του πορεία, διαλάθουν του πρίσματος των κριτηρίων μας.
Γι’ αυτό τουλάχιστον ας μην κάνουμε τους έκπληκτους και δυσαρεστημένους με την συμπεριφορά των δύο.
