Το ΠΑΣΟΚ βολοδέρνει άνευ χαρτογραφημένης πορείας. Άδικο ή όχι, αρέσει ή όχι, οι μετεκλογικές συνεργασίες ήταν από την αρχή το μέγα ζητούμενο της πολιτικής παρουσίας του στην παρούσα συγκυρία. Αδυνάτησε να εκτιμήσει την κατάσταση και να τη διαχειριστεί. Οι πρώτες ανθισμένες δημοσκοπήσεις (γιατί πάντα ανθίζουν οι προσδοκίες σε κάθε αλλαγή αρχηγού), έγιναν σειρήνες που το παρέσυραν με τα ποσοστά τους στις συμπληγάδες του δικομματισμού, ως ακυβέρνητο σκαρί.
Έκτοτε παλινδρομεί σε θέσεις αντικρουόμενες. Σαφώς είχε δίκιο χθες ο εκπρόσωπος του κόμματος Δημ. Μάντζος να καταγγέλλει το κλίμα ενόψει εκλογών ως «έναν προεκλογικό πυρετό συσχετισμών, ποσοστών και συνεργασιών». Εκλαμβάνουμε δε ως ειλικρινή τη διαβεβαίωσή του «Θεωρούμε πιο παραγωγικό κάθε κόμμα να παρουσιάσει στους πολίτες τη δική του πολιτική πρόταση και έτσι να αξιολογηθούμε στις κάλπες».
Το πρόβλημα είναι ότι ανεξαρτήτως πολιτικών προτάσεων, 3-4 μήνες προ των εκλογών οι κομματικές δυνάμεις, με ελαφρές αυξομειώσεις, είναι κατανεμημένες στο πολιτικό σκηνικό και οι εκλογές έρχονται. Γεγονός που ανάγκασε και τον κ. Μάντζο να απαντήσει και στα σενάρια των μετεκλογικών συνεργασιών, εκεί που το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε κομφούζιο. Και τι είπε;
«Σε αντίθεση με τη ΝΔ που φαίνεται ότι έχει καταθέσει από τώρα τη διερευνητική εντολή, και σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που «καίει» την απλή αναλογική που ο ίδιος εισηγήθηκε (σ.σ. προφανώς επειδή απορρίπτει κυβέρνηση ηττημένων), εμείς θα αξιοποιήσουμε την συνταγματική εντολή προς την κατεύθυνση μιας σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης»! (Απορία ψάλτου βηξ...).
Πώς θα γίνει αυτό εν τη πράξει; Θα καλέσει τη ΝΔ που θα έχει καταθέσει τη δική της εντολή να συζητήσει για τον σχηματισμό κυβέρνησης με τους όρους του; Άτοπον γιατί δεν θα συζητήσει αφού θα έχει καταθέσει τη δική της εντολή! Θα καλέσει τον ΣΥΡΙΖΑ για δημιουργία προοδευτικής κυβέρνησης; Μα ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πάρει πριν από το ΠΑΣΟΚ την εντολή. Είτε πρώτος είτε δεύτερος (αν ας πούμε ξεχάσει την άρνησή του για «κυβέρνηση ηττημένων») θα έχει προλάβει να καλέσει αυτός σε συνεργασία το ΠΑΣΟΚ. Εφόσον δεν ευοδωθεί μια τέτοια συνάντηση (με την εντολή στα χέρια του Τσίπρα), τι περισσότερο θα προσθέσει η νέα συνάντηση με την εντολή στα χέρια του Ανδρουλάκη; Τι θα αλλάξει; Τι προτάσεις θα κάνει για να πείσει τον Τσίπρα, που δεν θα μπορούσε να τις έχει κάνει κατά την πρώτη συνάντησή τους;
Αλλά πέραν της νεφελώδους στρατηγικής που θα στοιχίσει στο ΠΑΣΟΚ (και είναι κρίμα γιατί έχει στους κόλπους του αξιόλογα στελέχη) το κόμμα ταλανίζεται από την καταγγελλόμενη «φίλαυτη» τακτική Ανδρουλάκη, η οποία έχει συμβάλει να φυλλορροεί το κόμμα από αξιόλογους υποψήφιους, οι οποίοι αποχωρούν απογοητευμένοι.
Τελευταίος στη σειρά ήταν ο πολιτευτής και υποψήφιος βουλευτής Α’ Πειραιά το 2019 Λευτέρης Χρυσοφάκης, που μεταξύ άλλων έγραψε: «Στη μικρή μου διαδρομή στην πολιτική, υπηρέτησα την παράταξη μου και τον Πειραιά με πίστη, με αγάπη, με αφοσίωση και ανιδιοτέλεια. Ήρθα για να δώσω όχι για να πάρω. Έμαθα να ζω για την πολιτική και όχι από την πολιτική… αποσύρω με λύπη την υποψηφιότητά μου, αλλά με την ίδια πίστη και αφοσίωση να παραμείνω στρατιώτης της παράταξης».
Είχαν προηγηθεί ο «υποψήφιος για υποψήφιος» Γιώργος Πετρουλάκης, του κλίματος Παπανδρέου, και αξιόλογο κάποτε στέλεχος της Γραμματείας Ενημέρωσης, επί Γιώργου. Αίσθηση ευρύτερη του νομού της Αιτωλοακαρνανίας προκάλεσε (λόγω αιχμηρότητας λόγου) η απόσυρση από την υποψηφιότητα του ορθοπεδικού- χειρουργού Βαγγέλη Γάκη. Ο εν λόγω χαρακτήρισε «εμπαιγμό» τη διαδικασία ανακοινώσεων των ψηφοδελτίων.
Φημολογούνται και άλλες αποσύρσεις, χωρίς να προδικάζουμε ότι θα υπάρξουν. Είναι πάντως κοινός τόπος στο ΠΑΣΟΚ, ότι οι αποσύρσεις - όπως και η δυσαρέσκεια άλλων υποψηφίων - οφείλεται στην τακτική Ανδρουλάκη. Του καταλογίζουν ότι από την αρχή του προηγούμενου χρόνου «έχει ειδοποιήσει τους δικούς του» και οργανώνουν την προεκλογική τους εκστρατεία» αφήνοντας τους υπόλοιπους στην αναμονή. Το καταλαβαίνουν από την προεκλογική συμπεριφορά τους, λένε. Αν αυτό συμβαίνει, δεν ακρωτηριάζει το κόμμα του. Ακρωτηριάζει τον εαυτό του και το πολιτικό του μέλλον.
ΥΓ: Η απόσυρση του εκδότη Ηλία Λιβάνη (γόνου του ενδόξου πασοκικού πατρός) μάλλον δεν έχει πολιτικές σημάνσεις. Προφανώς ο ίδιος εμετρήθη και εζυγίσθη. Αλλωστε επί σειρά ετών δάνεισε το πολιτικό βάρος του ονόματος - που ο πατέρας του δημιούργησε - στον ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι και την φιλοσυριζαϊκή εφημερίδα «Νέα Σελίδα» εξέδοσε, και η οποία πάτωσε και έκλεισε, εις δόξαν ΣΥΡΙΖΑ.
