Ακόμα και σήμερα, σχεδόν δεκατέσσερις μήνες μετά από τις εθνικές εκλογές και ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να μην έχει βρει το βηματισμό του. Επικοινωνιακές κορώνες, αντιπολιτευτική τακτική που θυμίζει τη δεκαετία του 80, καθημερινή πολιτική πρακτική βασισμένη στο “όχι” σε όλα.
Η έλλειψη προσανατολισμού και καθαρής πορείας αποτυπώνεται εκτός των άλλων και στις αναφορές του που άπτονται είτε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής είτε σε ξένους αξιωματούχους. Πρόσφατο παράδειγμα η τοποθέτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο συνέδριο του Εconomist, όπου αναφέρθηκε έστω και εμμέσως στον Εμμανουέλ Μακρόν.
Οποιος παρακολουθεί την πορεία του κ.Τσίπρα θα αντιληφθεί ότι οι έπαινοι ή οι επικρίσεις του πρώην πρωθυπουργού φαίνεται να έχουν χάσει την αξία τους , αφού μπορεί να λέει, με την ίδια άνεση εντελώς διαφορετικά πράγματα για τους ίδιους ανθρώπους σε διαφορετική χρονική στιγμή. Με την ίδια ευκολία μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός άλλαζε και αλλάζει κάθε τόσο διαφορετικά πολιτικά κοστούμια, στοιχείο το οποίο και εκμεταλλευόταν πολιτικα προκειμένου να κερδίσει την εύνοια του πολιτικού του ακροατηρίου.
Ποιος δεν θυμάται ότι, πριν από τους επαίνους από το βήμα του Εconomist, ο κ. Τσίπρας αποκαλούσε τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας απαξιωτικά «Ολαντρέου», ενώ στις γαλλικές εκλογές υποστήριξε τελικά τον αριστερό κ. Μελανσόν. Ενδιαφέρον επίσης έχει το πού ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορεί ο κ.Τσίπρας να λαμβάνει πρόσκληση ως παρατηρητής για τις συνόδου του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος, όμως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανήκει στην Ευρωπαική Αριστερά , η όποια “λάμπει” δια της απουσία της από την κόντρα της χώρας μας με τον κ.Ερντογάν. Την ίδια στιγμή το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα έχει πάρει ξεκάθαρη και σθεναρή στάση υπέρ της Ελλάδας.
Δεν μπορεί κανείς να μην εντοπίσει το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας εμμέσως πλην σαφώς, στο συνέδριο του Economist, είπε ότι η μεγάλη υποστήριξη που παρέχει ο πρόεδρος Μακρόν στη χώρα μας δεν είναι ειλικρινής αλλά γίνεται επειδή η Γαλλία απαιτεί εμπορικές συναλλαγές και εξοπλιστικά προγράμματα. Περίπου τα ίδια δηλαδή που λέει και ο κ. Ερντογάν για τον κ.Μακρόν.
Εδώ βέβαια προκύπτουν δύο σοβαρά ερωτήματα:
- Δεν αρέσει στον κ. Τσίπρα η μεγάλη υποστήριξη της Γαλλίας στην Ελλάδα έναντι της Τουρκίας και δεν θεωρεί σημαντική την ισχυρή συμμαχία που διαμορφώνεται μεταξύ των χωρών μας;
- Ο κ.Τσίπρας πιστεύει ότι οι ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν ανάγκη ενίσχυσης με εξοπλιστικά προγράμματα, όταν μάλιστα αυτά γίνονται με πλήρη διαφάνεια και με σεβασμό στα χρήματα των φορολογουμένων; Να επισημάνουμε ότι όπως έχει εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η προμήθεια των τεσσάρων νέων φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό, θα γίνει μετά από την διεξαγωγή διεθνούς μειοδοτικού διαγωνισμού.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεχτικός στα όσα λέει ειδικά σε ότι έχει να κάνει ειδικά με την εξωτερική πολιτική,γιατί κουβέντα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια στα εθνικά συμφέροντα. Τα ζητήματα που άπτονται των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα πρέπει να μείνουν μακριά από την πολιτική κόντρα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αναζητήσει αλλού υλικό για αντιπολίτευση.
