Ουδείς περιμένει από κάθε αριστερό να ενδυθεί τον ρόλο του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Να παριστάνει δηλαδή τον «Φτωχούλη του θεού», διαμοιράζοντας την περιουσία του στους αναξιοπαθούντες, έως ότου γίνει ένας εξ αυτών και μετάσχει της ένδειά τους.
Ο Τσίπρας θα μπορούσε και να έχει αγοράσει το σπίτι στο Σούνιο αν είχε λεφτά από τον μπαμπά του. Που τα είχε αποκτήσει μεν με τις γνωστές εργολαβίες, αλλά οικογενειακή ευθύνη δεν υπάρχει. Αντιθέτως υπάρχει απόλυτο δικαίωμα στην οικογενειακή περιουσία.
Ήδη αρκετά εκτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τις παιδαριώδεις ανακοινώσεις ότι «η ΝΔ έχει στη διάθεσή της κάθε στοιχείο του ενοικιαστηρίου στο πόθεν έσχες». Μα τι γράφουν; Δεν ήξεραν στο Γραφείο Τύπου ότι τα ενοικιαστήρια δεν δηλώνονται στο πόθεν έσχες;
Όμως η κυβέρνηση δεν είχε κανένα λόγο να παρέμβει. Η πίεση του τύπου στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετή για να ενεργοποιήσει τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες προκειμένου να ελέγξουν την συμβατότητα και νομιμότητα όσων «χαρτιών» αφορούν το σπίτι, τον ιδιοκτήτη και τον ενοικιαστή.
Ούτως ή άλλως ο Τσίπρας είναι εμβληματικά ανακόλουθος στην προσωπική του ζωή, σε πλήρη αναντιστοιχία με την ιδεολογία που υποστηρίζει. Πριν το γνωστό κότερο σύχναζε και σε άλλα κότερα της καταραμένης μπουρζουαζίας (φωτογραφίες δημοσιευμένες υπάρχουν). Αλλά και αυτό δεν ήταν προς επίπληξη. Ανήκει στην καλομαθημένη γενιά που απολάμβανε την άνετη ζωή που πρόσφερε στην ελληνική κοινωνία η Πασοκική απλοχεριά των ευρωπαϊκών κονδυλίων και των δανεικών, και συνάμα εξέπεμπε αριστερές αντιστασιακές κορώνες.
Εχασε την εξουσία για την αποτυχημένη διακυβέρνησή του σε ήθος, ύφος, και διαχείριση. Όμως σε επίπεδο προσωπικής αξιοπιστίας ουδόλως του στοίχισε η μέγιστη -κατ’ εμάς- ασυνέπειά του. Το δείχνουν ο δημοσκοπήσεις. Είναι δυνατόν να παριστάνεις τον άκαμπτο υπερασπιστή της Δημόσιας Παιδείας και να στέλνεις τα παιδιά σου στα «βελούδινα» σαλόνια των ιδιωτικών σχολείων και της ποιοτικά ανώτερης και ανταγωνιστικής εκπαίδευσης;
Και είναι δυνατόν οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια της αρνητικής συνδικαλιστικής παντοκρατορίας ( άρνηση στην αξιολόγηση, στην τηλεκπαίδευση, στην ψηφιακή εκλογή συνδικαλιστικών εκπροσώπων), να μην εκλαμβάνουν ως δούλεμα την στάση του αρχηγού τους; Τα παιδιά του θα βγουν διευθυντικά «λευκά κολάρα» και τα παιδιά τους προλετάριοι - έστω γραφείου προλετάριοι.
Και όσο και αν η παράταξη Τσίπρα διαπαιδαγωγεί ιδεολογικά τον κόσμο να αντιστρατεύεται την αριστεία, θα τους την απαιτήσει στην πραγματική ζωή στο περιβάλλον της επιθετικής παγκοσμιοποίησης. Πως το έλεγε πολύ σωστά η Συριζαία βουλεύτρια Χαρά Καφαντάρη; «Το είμαι αφεντικό του εαυτού μου τέλειωσε». Όντως δεν μας αρέσει, αλλά πέρασε ο καιρός που ο καθένας (με ένα μαγαζάκι) ήταν αφεντικό του εαυτού του. Δεν το θέλουμε αλλά δεν το ορίζουμε εμείς. Το ορίζει η ορμητική κίνηση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Η κυβέρνηση, απολογούμενη, νόμισε ότι βρήκε ευκαιρία να αντισταθμίσει τη επικοινωνιακή ζημιά που - νόμιζε ότι - υπέστη από την φωτογραφία του Μητσοτάκη στην Πάρνηθα. Ακόμη να κατανοήσουν ότι το twitter ΔΕΝ είναι η κοινωνία, η οποία δεν πολυασχολήθηκε. Αφετέρου μια δήλωση αποδοχής του λάθους (όπως η χθεσινή του Μητσοτάκη στον Αλφα «ήταν λάθος που ότι δέχτηκα να φωτογραφηθώ χωρίς μάσκα, όχι ότι πήγα για άθληση») θα είχε καταλαγιάσει τον ορυμαγδό. Τόσο δύσκολο ήταν να ειπωθεί απ' αρχής;
Στην ίδια συνέντευξη δήλωσε «βάζω τον πήχη ψηλά». Μα αυτό ακριβώς περιμένει η κοινωνία. Είναι η κοινωνία της «σιωπηράς πλειοψηφίας» που έλεγε ο ιδρυτής του κόμματος που ηγείται. Ναι, τμήμα της βολόδερνε και ψήφιζε «όχι» στο δημοψήφισμα, αλλά τελικά διαπίστωσε ότι τα νεφελώδη «αντιστασιακά» λογύδρια έχουν κόστος στη ζωή της. Η επέλαση του ιού την επανέφερε στην σκληρή πραγματικότητα. Δικαίως φοβάται και αγωνιά, τόσο για τη ζωή της όσο και για το ψωμί των παιδιών της.
Επαρκέστεροι ημών υποστηρίζουν ότι το εμβόλιο θα σώσει μεν τις ζωές μας, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα θα είναι και η κουρτίνα που όταν θα συρθεί θα αποκαλύψει την συντριβή της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Γι’ αυτό Ευρωπαϊκή Τράπεζα προειδοποιεί για ένα κύμα λουκέτων που θα ακολουθήσε το κύμα του κορωνοϊού.
Η κυβέρνηση μετά τον ιό έχει μπροστά της δύσκολο έργο, ή όπως θα έλεγε ο Φλωράκης έχει «τραχανά απλωμένο». Δεν έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με την ευωχία των καλομαθημένων της… δρακογενιάς. Και είναι έργο που πρέπει να επιτελέσει.
