Της έπεσαν πολλά μαζί. Έπρεπε να διαχειρισθεί καυτά προβλήματα και να πάρει γρήγορα αποφάσεις. Αυτά είναι μερικά από τα ελαφρυντικά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας για το γεγονός πως υπέστειλε την σημαία του ιδεολογικού αγώνα εναντίον της Αριστεράς. Όμως η κρίση της πανδημίας και στις δύο διαστάσεις της - την υγειονομική και την οικονομική - αποτελούσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την κυβέρνηση να προβάλει το φιλελεύθερο πρόσωπο της.
Δεν το έπραξε και ακολούθησε την πεπατημένη που ήταν ο δρόμος του κρατισμού. Ένας δρόμος που μας οδήγησε στην χρεοκοπία του 2009-2010.
Ενδεικτικά αναφέρω τρείς περιπτώσεις που η κυβέρνηση ενέδωσε στα κελεύσματα της Αριστεράς ή φοβήθηκε την σύγκρουση μαζί της.
1.Δουλειά μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης δεν είναι να ούτε να παραγγέλνει ούτε να μοιράζει μάσκες στα σχολεία. Το κόστος ανά οικογένεια είναι ασήμαντο, η κίνηση όμως είναι συμβολική. Φανερώνει πως το κράτος αναλαμβάνει δραστηριότητες και πρωτοβουλίες που δεν του ανήκουν.
Θα μπορούσε να αναθέσει την όλη διαδικασία και το κόστος στους δήμους ή ακόμα καλύτερα να προτρέψει την σχολική κοινότητα να καλύψει αυτή το μικρό έξοδο της αγοράς μάσκας για τις πάμφτωχες οικογένειες.
Μια φιλελεύθερη κυβέρνηση δίνει χώρο δράσης στην κοινωνία των πολιτών.
Γιατί τότε ενεπλάκη σε αυτήν την υπόθεση της αγοράς μάσκας; Διότι υπέκυψε στην απαίτηση της Αριστεράς. Είναι πολύ εύκολο και χωρίς τριβές και εντάσεις να αναλάβει το κράτος τέτοιες λειτουργίες. Όμως είναι μια νίκη των απόψεων της Αριστεράς στον πόλεμο των ιδεών.
2. Συνεχώς ακούω πως θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και να προσληφθούν χιλιάδες νοσηλευτές. Για ποιο λόγο να γίνει αυτό;
Η κυβέρνηση ας κάνει μια καλή συμφωνία με τις ιδιωτικές κλινικές, ας εντάξει τις μονάδες τους στο ΕΣΥ και όταν παρέλθει η κρίση, λύνεται και η συμφωνία. Οποιοδήποτε κόστος θα είναι προσωρινό. Διαφορετικά θα προσθέσει στον προϋπολογισμό νέες δαπάνες που θα λάβουν μόνιμο χαρακτήρα.
Τι φαντάζονται οι κυβερνώντες; Οι δανειστές μας δεν θα ζητήσουν, με την λήξη της πανδημίας, την επιστροφή στα πρωτογενή πλεονάσματα; Η περίοδος των ειδικών συνθηκών θα τελειώσει.
Αν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ακολουθώντας την πολιτική της Αριστεράς για διεύρυνση του δημόσιου τομέα, διογκώσει τις κρατικές δαπάνες, το μόνο που θα της απομείνει για την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων θα είναι η υψηλή φορολογία.
Κάτι το αυτοκτονικό.
3.Τις οικονομικές συνέπειες της υγειονομικής κρίσης τις πλήρωσε για μιαν ακόμα φορά, αποκλειστικά, ο ιδιωτικός τομέας. Εργαζόμενοι και επιχειρηματίες. Ο δημόσιος τομέας, «πέρα βρέχει». Μήνας μπει, μήνα βγει κανονικά ο μισθός στον λογαριασμό, ανεξαρτήτως καραντίνας, περιορισμένου ωραρίου, κλπ. Καμία περικοπή.
Για δεύτερη φορά μέσα σε δέκα χρόνια ο ιδιωτικός τομέας, με κυβερνητική επιλογή, τσακίζεται. Η πρώτη ήταν το 2010, όταν για να μην κλείσουν 200 κρατικοί, άχρηστοι οργανισμοί—φωλιές του βαθέως κομματικού κράτους-- πετάχτηκαν στους δρόμους ένα εκατομμύριο άνεργοι του ιδιωτικού τομέα.
Τότε είχαμε σοσιαλιστική κυβέρνηση. Σήμερα, φιλελεύθερη.
Είναι γνωστό πως η Αριστερά, με αφορμή την πανδημία, επιχειρεί να επιβάλει το κεντρικό της ιδεολόγημα για μεγάλο δημόσιο τομέα. Και μάλιστα να προσδώσει σε αυτό μόνιμα χαρακτηριστικά, ρυμουλκώντας μια φιλελεύθερη κυβέρνηση προς τις πάγιες θέσεις της. Γιατί το επόμενο αναγκαστικό βήμα της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας θα είναι η αύξηση των φόρων.
Η απαίτηση για τα συμφωνηθέντα πρωτογενή πλεονάσματα, οσονούπω, θα επανέλθει.
Καλές είναι βέβαια οι θηριώδεις δημοσκοπικές διαφορές από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι όμως προβληματικές όταν προκύπτουν και από ιδεολογικές εκπτώσεις.
