Του Γιάννη Σιδέρη
Μέσα στον ορυμαγδό και την «οχλαγωγία» των αναλύσεων για το Brexit, ιδιαίτερη θέση - λόγω ιδιότητας - κατέχει η ανάλυση και η διαφαινόμενη στάση του πρωθυπουργού και του κυβερνώντος κόμματος.
Μιλώντας στην ΚΕ ο κ. Τσίπρας, σαν να μην πέρασε μια μέρα από την αλήστου μνήμης περυσινή περίοδο, ξαναβρήκε τον «ρωμαλέο» ριζοσπαστικό του λόγο, και κατακεραύνωσε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, αποδίδοντας την απόφαση των βρετανών πολιτών «στις πολιτικές λιτότητας και την αντιμεταναστευτική ρητορεία».
Φταίνε είπε «οι χρόνιες ανεπάρκειες των ηγεσιών της Ευρώπης, η επιμονή σε κατάφωρα άδικες πολιτικές λιτότητας και η επένδυση σε ξενοφοβικά αντανακλαστικά και σε μια αντιμεταναστευτική ρητορεία. Την ίδια στιγμή που τα σύνορα για τις πολιτικές της λιτότητας και για τον αυταρχισμό είναι ανοιχτά, τα σύνορα για τους ανθρώπους είναι κλειστά. Όταν οι φράχτες υψώνονται και αφήνονται ανεξέλεγκτες πολιτικές και η ρητορική του μίσους και του σωβινισμού, οι τελευταίοι στους οποίους μπορεί κανείς να επιρρίψει ευθύνη, είναι οι λαοί.
Πολ Μέησον: Ήταν μια εξέγερση ενάντια στην ελεύθερη μετακίνηση εργαζομένων
Τι σημασία έχει αν οι περισσότερες αναλύσεις και ανταποκρίσεις από την Βρετανία, σε άλλους λόγους αποδίδουν την απόφαση των πολιτών; Τι σημασία έχει που η Βρετανία ήταν το ιδιότροπο παιδί της ευρωπαϊκής οικογένειας, με χαριστικές συμπεριφορές και συμφωνίες, με δικό της νόμισμα, και με πολύ ελαφρά λιτότητα σε σχέση με τις ευρωπαϊκές χώρες; Τι σημασία έχει που αυτά που καταγγέλλει ως καταστροφικές αιτίες που πυροδότησαν την αποσκίρτηση, ήταν ακριβώς αυτά που προέταξαν ως αξίες προς υπεράσπιση, οι βρετανοί πολίτες;
Την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, ας πούμε, από την «γερμανοποιημένη» Ευρώπη, ή το φόβο της εισόδου μεταναστευτικών ροών - ακριβώς επειδή τα σύνορα ήταν ανοιχτά!
Στην κομματική Αυγή, ο φιλικός τους δημοσιογράφος Πολ Μέησον, γράφει για το Brexit ότι «ήταν μια εξέγερση ενάντια στην ελεύθερη μετακίνηση εργαζομένων εντός της Ε.Ε. Προκαλεί μετανάστευση ενός τρίτου του εκατομμυρίου. Ρίχνει τους μισθούς για τα κατώτερα στρώματα εργαζομένων». Ο Μέησον δεν ηθικολογεί. Περιγράφει απλώς μια πραγματικότητα!
Την οποία ο κ. Τσίπρας δεν βλέπει. Μίλησε σαν να μην υπέστη επί 17ωρο το περιβόητο «this is a coup», που υποτίθεται ότι τον ωρίμασε και τον βοήθησε να κατανοήσει τι εστί Ε.Ε. και το αδύνατο των στόχων του (έτσι τουλάχιστον το περιέγραψε αργότερα στον Πολ Μέησον). Παρ' όλα αυτά, διέπεται ακόμα από το ηρωικό αφήγημα των ρήξεων και είναι έτοιμος για νέες «ταξικές μάχες», των καταφρονεμένων του ευρωπαϊκού Νότου, ενάντια στους υπερόπτες πλούσιους του Βορά.
Ακόμη επίσης προσμένει συμμαχίες για ρήξεις, για να αλλάξει την Ευρώπη (συμμαχίες που ουδέποτε βρήκε. Εκείνο που βρήκε ήταν απλώς συμπαράσταση προς τον φτωχό συγγενή).
«Δεν θα είμαστε μόνοι για ένα σημαντικό λόγο», είπε στην Κ.Ε. «Διότι οι σύντροφοί μας στην απέναντι πλευρά της Μεσογείου, στην Ισπανία, δίνουν μια σπουδαία εκλογική μάχη που μπορεί να είναι ο πυροκροτητής προοδευτικών εξελίξεων σε όλη την ΕΕ». Εννοούσε τους Podemos φυσικά, των οποίων ο ηγέτης Πάμπλο Ιγκλέσιας προσφάτως χαρακτήρισε την Ελλάδα προτεκτοράτο. Φευ, οι Podemos ήρθαν τρίτοι. Χάθηκε ένας σύμμαχος που δεν ήταν καθόλου σίγουρος ως προς την πολεμική μαχητική του, που φανταζόταν ο πρωθυπουργός!
Φυσικά, όταν ο πρωθυπουργός μιλάει για «πυροκροτητή προοδευτικών εξελίξεων», αναφέρεται στην «κοινοτική αλληλεγγύη», την οποία μεταφράζει σε αθρόα μεταφορά χρημάτων από το Βορά στο Νότο - κάτι που φυσικά δεν θα το πετύχει, απλώς γιατί οι ευρωπαίοι ηγέτες θα αντιμετώπιζαν εντονότερη, απ' ότι τώρα, μήνιν των φορολογουμένων πολιτών τους, ενώ θα φούντωνε περαιτέρω και ο ευρωσκεπτικισμός! Αυτό δηλαδή που απεύχεται ο πρωθυπουργός.
Ακονίζουν νύχια οι γκρίζοι ηγέτες
Όταν επίσης μιλάει για προοδευτικές εξελίξεις, αναφέρεται στο περαιτέρω άνοιγμα των συνόρων, στην αποδοχή και υποδοχή της μετανάστευσης, λόγω ανθρωπιστικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Ωραίο σαν όραμα, αλλά αυτό κι αν θα εξακόντιζε τον ευρωσκεπτικισμό!
Μια τέτοια πολιτική θα ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να πετύχουν σαρωτικές νίκες και να εγκατασταθούν στην εξουσία γκρίζοι ηγέτες, όπως η γαλλίδα Μαρίν Λεπέν, ο αυστριακός Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, ο ολλανδός Γκερτ Βίλντερς, ο ιταλός Ματέο Σαλβίνι - για να αναφερθούμε μόνο σε κάποιους που ήδη ζήτησαν δημοψηφίσματα.
Τελικά το ερώτημα που γεννάται είναι αν η ελληνική πολιτική ηγεσία κατανοεί το ευρωπαϊκό περιβάλλον ως έχει, ή μονίμως το διαθλά μέσα από τους παραμορφωτικούς ιδεοληπτικούς της φακούς. Μάλλον το δεύτερο, γι' αυτό και ο πολιτικός της λόγος, μετά από όσα έγιναν, είναι σαν να ακούγεται η περυσινή κασέτα!
Ο Τσακαλώτος προειδοποιεί
Υπήρξαν και πραγματιστικές, και γι' αυτό δυσοίωνες, φωνές στην Κ.Ε. που δεν αρκέστηκαν στα ηρωικά. Ο κατ' εξοχήν αρμόδιος, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, επισήμανε ότι «λόγω του brexit δεν ξεμπλέξαμε από το grexit. Μας χαλάει το αφήγημα ότι τελειώσαμε με την αξιολόγηση και πάμε για την επίλυση του χρέους». Αργότερα σε πηγαδάκι, ο κ. Τσακαλώτος δήλωσε ότι λόγω brexit φοβάται πως θα επιβαρυνθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας...
Αντί λοιπόν να εστιάσουμε στο εσωτερικό, σε μια σχεδιασμένη αναγεννητική προσπάθεια, η ηγεσία ονειρεύεται συμμαχικές αντιστάσεις και ηρωικές μάχες κατά της πολιτικής των Βρυξελλών. Την ίδια ώρα, όλα όσα ανακοίνωσε ως οικονομική επανεκκίνηση της χώρας στο μουσείο της Ακρόπολης ο πρωθυπουργός, μόνο στα χρήματα των Βρυξελλών βασίζονται (ΕΣΠΑ, πακέτο Γιουνκερ, δόση αξιολόγησης κλπ).
Αλλά χρήματα δεν υπάρχουν, ούτε άλλο σχέδιο υπάρχει...
