Κανείς δεν αμφισβητεί πλέον το μήνυμα των εκλογών του Μαΐου. Ούτε ο Αλέξης Τσίπρας. Οι Έλληνες αποφάσισαν ότι δε θέλουν απλή αναλογική, ούτε κυβέρνηση περίεργης συνεργασίας. Αντιθέτως, επέλεξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για πρωθυπουργό και τη Νέα Δημοκρατία για κυβέρνηση και μάλιστα τη θέλουν ισχυρή.
Δεν είναι έκπληξη ότι, οι «πνιγμένοι» ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να πιαστούν από τα μαλλιά τους. Όμως, το εφεύρημά τους πως δεν πρέπει, να είναι «παντοδύναμη» η επόμενη αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ, μας ξεπερνά. Δηλαδή παρουσιάζουν προκαταβολικά μια πιθανή τέτοια λαϊκή ετυμηγορία ως δήθεν ελαττωματική! Όπως, άλλωστε, στις εκλογές του Μαΐου έκανε «λάθος» ο ελληνικός λαός που καταβαράθρωσε την αξιωματική αντιπολίτευση.
Επιμένουν μάλιστα, ότι η πρόταση της ΝΔ για ισχυρή εντολή από τους πολίτες κινείται στα όρια της συνταγματικής εκτροπής! Κουτοπόνηρα επιχειρείται να εμφανιστεί στον δημόσιο λόγο η αναντίρρητη, από το 1986, συνταγματική βούληση περί κυρίαρχου λαού ως κάτι «κακό», ως κάτι το επιλήψιμο.
Αλήθεια, θέλουμε ως λαός να έχουμε κυβέρνηση 151-152 βουλευτών, που να είναι έρμαιο του κάθε ιδιοτελούς παράγοντα που θέλει να επηρεάσει την πολιτική ζωή; Θέλουμε κυβέρνηση που θα μπορεί να εκβιάζεται από κάθε είδους συμφέροντα ή ακόμη και από ξένο παράγοντα;
Ή θέλουμε κυβέρνηση που να είναι υπόλογη μόνον απέναντι στους πολίτες, στους οποίους και μόνον θα λογοδοτήσει στον καθορισμένο από το Σύνταγμα χρόνο;
Ποιος δε θέλει να συγκρουστεί η επόμενη κυβέρνηση με κατεστημένες νοοτροπίες και φέουδα του δημόσιου βίου;
Και ποιος δε θέλει να γίνουν οι μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, για να πάει επιτέλους πιο μπροστά;
Βέβαια, ισχυρή κυβέρνηση δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα γίνουν οπωσδήποτε οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Χρειάζεται οπωσδήποτε και πολιτική βούληση. Αυτή τη διαθέτουμε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι βουλευτές του.
Μια αδύναμη κυβέρνηση, όμως, σημαίνει ότι μετά βεβαιότητας δε θα γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις ή πάντως δε θα μπορέσουν να έχουν την τόλμη και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να «σπάσουν αυγά».
Η στόχευση των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι ακριβώς αυτή. Δεν είναι να δράσουν εποικοδομητικά έναντι της κυβέρνησης ΝΔ, δεν είναι να ελέγξουν την κυβέρνηση για τις κακές στιγμές που είχε και που μπορεί να έχει και στο μέλλον, όπως είναι το καθήκον της αντιπολίτευσης.
Κανένας πόνος δεν τους έπιασε τάχα για τη δημοκρατία μας. Στόχος τους είναι να εκλεγεί μια κυβέρνηση με δεμένα χέρια, που δε θα μπορέσει να παράγει το έργο που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Μήπως και γίνει η σύγκριση με τα δικά τους χάλια λιγότερο καταλυτική.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέδειξε ήδη ότι δε συμβιβάστηκε με κατεστημένες νοοτροπίες και με τα κακώς κείμενα. Δε συμβιβάστηκε ούτε καν με τις δικές της αστοχίες και αντιμετώπισε πάντοτε με εντιμότητα τους πολίτες.
Και ο λαός την επιβράβευσε, όπως ίσως ποτέ καμία άλλη κυβέρνηση στο μεταπολιτευτικό παρελθόν. Προσοχή, όμως, το πρωτοφανώς υψηλό ποσοστό του Μαΐου δεν είναι δάφνες επανάπαυσης, αλλά παρακαταθήκη υψηλής ευθύνης για την επόμενη κυβέρνηση ΝΔ.
Προϋπόθεση να έχουμε την πολιτική ισχύ, την «πολιτική βενζίνη» που χρειάζεται για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας για την ερχόμενη τετραετία.
Ευτυχώς, τον Μάιο ο κόσμος διέψευσε τους υπονομευτές της πολιτικής σταθερότητας. Η εκτίμηση είναι ότι θα τους διαψεύσει και πάλι. Αρκεί να μην κυριαρχήσει ο εύκολος εφησυχασμός. Αρκεί να πάμε όλοι στην κάλπη να ψηφίσουμε στις 25 Ιουνίου.
*Δημήτρης Κούβελας, Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης με τη ΝΔ.
