Του Γιάννη Σιδέρη
Η σκληρή δήλωση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ ναύαρχου Αποστολάκη ότι «αν οι Τούρκοι ανέβουν σε ελληνική βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε, κι αυτή είναι μια "κόκκινη" γραμμή που ενστερνίζεται η κυβέρνηση», ενώ πρόσθεσε «σε περίπτωση σύγκρουσης κανείς δεν θα είναι δίπλα μας» ξεσήκωσε τους πασιφιστές παντός καιρού, που από κεκτημένη αντιμιλιταριστική ταχύτητα, χαρακτήρισαν άχρηστες, προκλητικές και επικίνδυνες τις δηλώσεις του.
Ω της αφελείας!
Όπως ας πούμε του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κούλογλου, ο οποίος καταναλώθηκε στο κλισέ του Κλεμανσώ ότι «ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευτούμε στους στρατιωτικούς», ή δημοσιογράφους και πολιτικά στελέχη που θεώρησαν ότι οι δηλώσεις Αποστολάκη ως ανώφελους Παλικαρισμούς» που «ρίχνουν νερό στον μύλο της έντασης την οποία επιδιώκουν ορισμένοι ακραίοι κύκλοι στην Άγκυρα» ( ο Πρόεδρος δηλ. της γειτονικής χώρας είναι ακραίος κύκλος!). Άλλωστε όταν δηλώνει κάτι τέτοιο ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, δεν αυτονομείται, εκφράζει και την κυβέρνηση.
Όπως είπε κάποιος, θύμιζαν γνωστό δημοσιογράφο των αρχών του περασμένου αιώνα (σ.σ. ο Γεώργιος Βλάχος), ο οποίος αντιπολιτευόμενος σκληρά τον Εθνάρχη Βενιζέλο, έγραφε ότι θέλει ο βασιλεύς του να ανεβαίνει στον λόφο του Λυκαβηττού και από εκεί με τα κιάλια του να βλέπει τα όρια του βασιλείου του (δηλαδή...την Αττικοβοιωτία!)!
Άλλοι ερμήνευαν τις δηλώσεις του Αποστολάκη ως καλλιέργεια «ίματζ» επειδή κατά τις φήμες προαλείφεται ως ο επόμενος αρχηγός Άμυνας, και κάποιοι ως τακτική προεκλογικής σκοπιμότητας της κυβέρνησης. Είθε να είναι μόνο αυτά.
Ωστόσο το γεγονός ότι στελέχη κομμάτων της αντιπολίτευσης, που έχουν κυβερνητική πείρα σε λεπτές θέσεις, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη από τη ΝΔ και ο Αντρέας Λοβέρδος από το ΚΙΝΑΛ, με δηλώσεις τους στήριξαν τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, σημαίνει ότι η δήλωσή του ξεπερνάει τις συνήθεις επικοινωνιακές δηλώσεις που έχουμε συνηθίσει: Όπως περί «αυστηρού μηνύματος προς την Τουρκία» που μέρα παρά μέρα εκπέμπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ξεπερνάει φυσικά και τον συνήθη επικοινωνιακό, ανέξοδο και ανερμάτιστο τσαμπουκά που πουλάει χάριν εντυπώσεων στα media, ο αρμόδιος υπουργός Πάνος Καμμένος - όταν δεν κάνει ανακοινώσεις περί οριοθέτησης ΑΟΖ επειδή έτσι γουστάρει, παρότι δεν του πέφτει λόγος.
Είμαστε σε φάση ποιοτικής αναβάθμισης της τουρκικής επιθετικότητας. Η ελληνική ηγεσία φοβάται μέσα στο πλαίσιο απομόνωσης που έχει υπεισέλθει η γείτων, ότι ενδέχεται να επιχειρήσει εμπράκτως να αλλάξει το Status Quo στο Αιγαίο, γκριζάροντας –κατά το πρότυπο των Ιμίων - περιοχές στρατηγικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, που άπτονται των ερευνών για υδρογονάνθρακες. Και επειδή με κατάληψη κατοικήσιμου νησιού η σύρραξη είναι δεδομένη, ο προσοχή εστιάζεται σε ενδεχόμενη επιχείρηση κατάληψης κάποιας βραχονησίδας, μέσω της οποίας θα δημιουργήσει τετελεσμένα και θα θέσει επί πλέον δεδομένα.
Και τέτοιο είναι εύκολο για την Τουρκία. Μια χώρα όπως η Ελλάδα, με χιλιάδες ξερονήσια, δεν μπορεί να τα ελέγξει όλα. Εκ των πραγμάτων θα δράσει μετά από ενδεχόμενη κατάληψη, και θα δράσει χωρίς να διακινδυνεύσει δυνάμεις για ανακατάληψη.
Το Φεβρουάριο του 2019, στην 6η Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, στην Κρήτη, θα υπογραφεί και επισήμως η συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού East Med, που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο, όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μετά το τέλος της Τριμερούς Συνόδου Κορυφής στην πόλη Μπέερ Σέβα (ο αγωγός δεν είναι βέβαια δικό του έργο όπως το παρουσιάζει).
Εκεί έγκειται το πρόβλημα της Τουρκίας. Ο αποκλεισμός της από την Ανατολική Μεσόγειο δύναται να τροφοδοτήσει την ένταση εκ μέρους της. Έχει δε το μέγεθος να το πραγματοποιήσει. Έχει επίσης την στρατιωτική δύναμη, τη νοοτροπία (βρίσκεται εμπόλεμα στην Συρία), την αποδοχή εκ μέρους του λαού των στρατιωτικών επιχειρήσεών της (τόσα χρόνια σε εμπόλεμη κατάσταση με το κουρδικό PKK) και ζωτικά συμφέροντα.
Βέβαια παίζει με τη φωτιά. Τα προβλήματά της δεν δημιουργούνται μόνο με την Ελλάδα αλλά και το Ισραήλ λόγω East Med, ενώ σιγοκαίει η αντίθεση με το Κάιρο, λόγω της τουρκικής στήριξης στους «Αδελφούς Μουσουλμάνους». Έχει τόσο πολώσει την κατάσταση που ενώ εκ μέρους της χώρας μας θα υπήρχε διάθεση να συμμετάσχει, οι υπόλοιπες χώρες παρουσιάζονται ως αρνητικές.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να αρκεστεί μόνο στα τριμερή σχήματα για τα οποία δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο επιτυχίας και αλληλεγγύης, αλλά να προσφύγει στους διεθνείς οργανισμούς. Να είναι συνεχώς σε επικοινωνιακό σχεδιασμό με διεθνή ΜΜΕ, και να οργανώσει λόμπι κατά της επιθετικότητας της Τουρκίας κλπ.
Η συνεδρίαση του ΕΣΕΠ σήμερα είναι σωστή κίνηση, δεν αρκεί όμως καθώς απαιτείται εθνική στρατηγική και όχι απλώς διαβούλευση που μόλις τελειώσει η συνεδρίαση θα την πάρει ο αέρας.
Και φυσικά χρειάζεται άμεσα και ορισμός ΥΠΕΞ.
ΥΓ:
Βέβαια με το απύλωτο στόμα του ο Πάνος Καμμένος και τους συνεχείς ψευτοπαλικαρισμoύς, το έχει πάθει όπως ο βοσκός με τον λύκο , όπως λέει και ο Μαυρίδης. Και σοβαρή να είναι μια κατάσταση, ουδείς την παίρνει σοβαρά.
Όμως ακόμη και λάθος να κάνουμε στα προαναφερθέντα, μικρό το κακό. Καλύτερο το προλαμβάνειν.
