Του Γιάννη Σιδέρη
Μια ρόδινη κατάσταση, διανθισμένη με στομφώδη τρόπο, περιέγραψε ο πρωθυπουργός κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την ασφάλεια. «Οι πολίτες του κόσμου, τα μάτια της ανθρωπότητας, είναι στραμμένα εδώ και δακρύζουν από συγκίνηση και δέος στην προσπάθεια των Ελλήνων πολιτών να υπερασπιστούν αξίες όπως η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά», είπε.
Ο κ. Τσίπρας κατέφυγε σε γεγονότα πέραν της κυβερνητικής δράσης, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την ανυπαρξία της, για την κυβερνητική ραθυμία δέκα μηνών, στο προσφυγικό. Με θριαμβικούς τόνους αναφέρθηκε στην επίσκεψη των Πατριάρχη και Πάπα, ο οποίος «μας επιφύλαξε την ύψιστη τιμή με την επίσκεψή του στη Λέσβο και του οφείλουμε την ευγνωμοσύνη μας, διότι ανέδειξε τη χώρα διεθνώς. Η χώρα μας, η Ελλάδα, η λέξη «Ελλάδα» στη συνείδηση των πολιτών του κόσμου γίνεται έννοια ταυτόσημη της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς (…) Και αναρωτιέμαι: Είναι ή δεν είναι λόγος υπερηφάνειας για κάθε Ελληνίδα, για κάθε Έλληνα;», είπε με στόμφο.
Τσάμπα κυβερνητικός «ανθρωπισμός» στις πλάτες των εθελοντών
Όμως η «αλληλεγγύη και ανθρωπιά», η ανθρωπιστική συμπεριφορά που επέδειξαν αρχικά οι νησιώτες, αποτελεί λόγο τιμητικής αναφοράς τους, αλλά δεν αφορά την κυβερνητική πολιτική. Οι κάτοικοι με τον ανθρωπισμό τους αναπλήρωσαν αυτά που δεν έκανε το κράτος με την αμεριμνησία των πολιτικών του ταγών, οι οποίοι άνοιξαν τα σύνορα, άφηναν πονηρώς τους μετανάστες να «εξαφανίζονται» μέσω της δυτικής οδού των βορείων συνόρων, και έτσι καθησύχαζαν τη διεθνιστική τους πολιτική και τον τσάμπα ανθρωπισμό τους.
Όταν τα σύνορα έκλεισαν φάνηκε η έλλειψη στοιχειώδους προγραμματισμού, η ιδεοληψία, το ξάφνιασμα, η ανικανότητα.
Ο Πάπας δεν ήρθε για να μας τιμήσει, αλλά για να συμπαρασταθεί στους πρόσφυγες
Όσο για την επίσκεψη του Πάπα, την οποία θέλησε να την παρουσιάσει περίπου ως θετικό στοιχείο στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής, αυτή είναι πέραν του να μας περιποιεί ή όχι τιμή. Ήρθε να συμπαρασταθεί σε ανθρώπους χειμαζόμενους. Άλλοι δραπέτευσαν από πολέμους, άλλοι ως μετανάστες παράτυποι, κυνηγώντας το οικονομικό μια φαντασιακή ζωή που δεν θα βρουν, βρέθηκαν να ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, ακριβώς γιατί το κράτος που τους έδωσε σήμα να έρθουν δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης. Γι'' αυτό ήρθε ο Πάπας. Επειδή είναι άνθρωποι που δυστυχούν. Και δυστυχούν –και– επειδή το απαθές κράτος παρέδωσε τα κλειδιά στις κάθε είδους ΜΚΟ, από τις γνωστές και σεβαστές, έως τις τυχάρπαστες και ύποπτες.
Πέραν των όμορφων λόγων, υπάρχει η πραγματικότητα
Πέραν όμως των συγκινητικών και πανανθρώπινων συναισθημάτων που ανέφερε ο κ. Τσίπρας, υπάρχει η πραγματικότητα με τα «ξεροκέφαλα γεγονότα». Το Ελληνικό και η επιστολή προς τον ίδιο των πέντε δημάρχων (Φαλήρου, Αλίμου, Γλυφάδας, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης), οι οποίοι ύψωσαν κραυγή αγωνίας, τονίζοντας ότι «οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί είναι «εκτός ελέγχου» και «εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια».
Υπάρχει και η εκπεφρασμένη ανησυχία του δημάρχου Παιονίας, όπου ανήκει η κοινότητα Ειδομένης, ότι οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής «προμηθεύονται» όπλα από ανασφάλεια…
Υπάρχει ή ήδη εκδηλούμενη δυσανεξία που θα υποκαταστήσει σταδιακά τον αρχικό συγκινησιακό ανθρωπισμό των νησιωτών –το είδαμε σε πορείες και διαδηλώσεις.
Όταν οι πρόσφυγες μετανάστες καταλαμβάνουν οδικές αρτηρίες και εμποδίζουν τους πολίτες στη μετακίνησή τους, η μετάβαση από την αλληλεγγύη στην δυσανεξία και από κει στη χειροδικία δεν απέχουν πολύ.
Όταν οι μετανάστες συνεχίζουν να έχουν κλεισμένη για 34 - 35 μέρες (χάθηκε ο λογαριασμός) τη σιδηροδρομική γραμμή της Ειδομένης, η απόσταση από την αποδοχή και συμπαράσταση ως την εχθρότητα δεν απέχουν πολύ.
Σαφώς δεν φταίνε οι μετανάστες/πρόσφυγες. Άνθρωποι απελπισμένοι είναι, πέρασαν σαράντα κάματα, κυνηγώντας ένα όνειρο που τώρα βλέπουν να αποκόβεται με συρματοπλέγματα, δακρυγόνα, ξύλο και πλαστικές σφαίρες.
Η ελλιπής κατανόηση περί ευνομίας, προερχόμενη από την εποχή του «χωροφύλακα»
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την κυβέρνηση να αρνείται να επιβάλλει την ευνομία. Το ίδιο θα ίσχυε αν στη θέση των προσφύγων/μεταναστών ήταν ομάδα Ελλήνων που έκλεινε ετσιθελικά δρόμους και σιδηροδρομικές γραμμές για τόσες ημέρες, στραγγαλίζοντας την οικονομία της περιοχής, και όχι μόνο –εδώ ακόμη με τους αγρότες και το κλείσιμο των δρόμων, υπήρξε κάποια δυσαρέσκεια από το κοινωνικό σύνολο, παρότι οι μέρες ήταν λιγότερες και παρότι η συμπεριφορά τους είναι…εθιμική, άρα γνωστή και ενσωματωμένη στους τρόπους συλλογικών διεκδικήσεων.
Η κυβέρνηση έχει μια ελλιπή κατανόηση περί ευνομίας. Η κουλτούρα της, ο εθισμός στη χρόνια διαμαρτυρία, οι κληρονομημένες ιστορικές καταβολές από την εποχή του «χωροφύλακα», την οδηγούν να ταυτίζει κάθε επιβολή του νόμου με καταστολή. Τάσσεται όπερ της πρόληψης και όχι της καταστολής, όπως είπε χθες ο πρωθυπουργός. Δεν κατανοεί ότι ακριβώς πρόληψη είναι η απαγόρευση του κλεισίματος των δρόμων, πρόληψη είναι η απελευθέρωση της σιδηροδρομικής γραμμής, πρόληψη είναι η ταχύτατη αποσυμφόρηση του Ελληνικού.
Πρόληψη ενάντια στη δημιουργία κοινωνικής δυσαρέσκειας, στη δημιουργία ξενοφοβίας, ακροδεξιών συμπεριφορών και τάσεων, πρόληψη στην τροφοδότηση της Χρυσής Αυγής με αγανακτισμένους πολίτες…
Στο τέλος η κυβέρνηση –επειδή έχει εύκολο τον πολιτικό μεταμορφισμό– όταν τα προβλήματα θα εκτραχυνθούν, θα αναγκαστεί να ακολουθήσει –και θα ακολουθήσει– σκληρά μέτρα καταστολής, επειδή τώρα αποφεύγει την στοιχειώδη επιβολή του νόμου. Και μάλλον θα το κάνει εύκολα, όπως εύκολα βάζει φόρους και ΕΝΦΙΑ, απαιτώντας να πληρώσουν αυτούς που είχε συμμάχους της, έκλειναν δρόμους και φώναζαν «Δεν πληρώνω»...
