Αθόρυβα και κυρίως χωρίς επικοινωνιακές υπερβολές ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει να ακολουθεί την ίδια τακτική απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν, ενισχύοντας τη διεθνή εικόνα της χώρας. Με την στρατηγική του αυτή ο πρωθυπουργός σπρώχνει την γειτονική χώρα στο να εκτεθεί περισσότερο, φέρνοντας ακόμα και τους γνωστούς υποστηρικτές της εντός της ΕΕ σε δύσκολη θέση. Ποιά όμως είναι η στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου που κάνει την Άγκυρα ουσιαστικά να πέφτει στην παγίδα που της έχει στήσει η ελληνική πλευρά;
- Ο κ. Μητσοτάκης από την μία , δεν «τσιμπάει» στους δήθεν λεονταρισμούς του κ. Ερντογάν, αντιθέτως μάλιστα δείχνει να επιμένει σε μία οδό λογικής και ήπιων τόνων. Στο πλαίσιο αυτό ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ταξίδεψε στην Μπρατισλάβα και συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του, επιδεικνύοντας πνεύμα συνεργασίας και καλής πίστης. Γι αυτό άλλωστε και οι δύο τους συμφώνησαν στο να βρεθεί μία ημερομηνία επανέναρξης των διερευνητικών επαφών.
- Από την άλλη η ελληνική πλευρά φροντίζει με διακριτικό τρόπο να βγαίνει πλέον μπροστά η Ευρωπαϊκή Ένωση, απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Μόνο τυχαία δεν ήταν η κοινή δήλωση Μητσοτάκη-Φον Ντε Λάιεν, μετά από την τηλεδιάσκεψη που είχαν. Παράλληλα η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να προειδοποιήσει την Άγκυρα ότι την επόμενη εβδομάδα η Κύπρος, μαζί και η Αθήνα, θα θέσουν το θέμα στον επερχόμενο ευρωπαϊκό συμβούλιο λέει από μόνη της πολλά.
Με δεδομένη την απόφαση της πρόσφατης συνόδου κορυφής, όπου η Τουρκία τέθηκε κάτω από το ευρωπαϊκό μικροσκόπιο για τους επόμενους δύο μήνες και με την απειλή των κυρώσεων να είναι πάντα στο τραπέζι, ο κ. Μητσοτάκης έχει κατορθώσει σχεδόν καθημερινά οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών να βάζουν την Τουρκία «στην γωνία».
Προφανώς και εντύπωση συνεχίζει να κάνει η «αφωνία» του Βερολίνου, όμως η δράση της Ευρώπης, έστω και σε επίπεδο ρητορικής, εναντίον του κ. Ερντογάν δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Με άλλα λόγια ο κ. Μητσοτάκης φέρνει όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο κυρώσεων από πλευράς Βρυξελλών στην Άγκυρα, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί ο ίδιος να ανεβάσει τους τόνους σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.
Δε μπορεί λοιπόν να μην σημειώσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση όλο το τελευταίο διάστημα των τουρκικών προκλήσεων ακολούθησε ένα μονοπάτι με δύο κύρια χαρακτηριστικά:
- Tην ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών της χώρας, με έμφαση στην περαιτέρω ενίσχυση του ελληνογαλλικού άξονα.
- Την προσέγγιση των τουρκικών προκλήσεων όχι ως ζήτημα ελληνοτουρκικής κόντρας αλλά ευρωτουρκικής.
Βασικό στοιχείο της ελληνικής διπλωματίας ήταν από την πρώτη στιγμή η ανάδειξη του ευρωπαϊκού παράγοντα και όχι της Ελλάδας ως μόνης χώρας , απέναντι στην οποία η Τουρκία εγείρει διεκδικήσεις.
Με την απόφαση του τελευταίου ευρωπαϊκού συμβουλίου αλλά κυρίως με την παραδοχή της Τουρκίας εκ μέρους της Ευρώπης, ως του δημιουργού της έντασης, μέσα από συγκεκριμένες δηλώσεις αξιωματούχων όπως πχ ο Σαρλ Μισέλ και η Ούρσουλα Φον Ντε Λάιεν, γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι βήμα βήμα η Άγκυρα έρχεται πιο κοντά στο να πέσει στην παγίδα που της έστησε η Ελλάδα...
