Του Γιάννη Σιδέρη
Το Ποτάμι συνεχίζει την αυτοκτονική του πορεία, καθώς πολιτεύεται σε άλλο μήκος κύματος με αυτό της λαϊκής συχνότητας.
Χθες ο επικεφαλής του Σταύρος Θεοδωράκης δήλωσε στο πρακτορείο 104,9 FM ότι είναι ανοιχτός σε συνεργασίες «υπό προϋποθέσεις». «Εμείς δεν έχουμε καμιά αντίρρηση, και το έχουμε πει χωρίς κανένα κόμπλεξ, ότι το Ποτάμι θέλει να κυβερνήσει, κάνει κυβερνητικές προτάσεις, καθώς είναι προς το συμφέρον της χώρας», είπε και συμπλήρωσε:
«Δεν πάμε να συνεργαστούμε απλώς και μόνο για να μπούμε σε κάποιο υπουργείο. Θα πάμε όταν έχουμε προϋποθέσεις για να αλλάξουμε τη χώρα, να μην υπάρχουν αυτά τα επαναλαμβανόμενα μικρά λάθη, τα οποία κρατούν τη χώρα δέσμια».
Το Ποτάμι σκέπτεται αλλιώς!
Δεν είναι όμως μόνο ο Σταύρος που σκέπτεται έτσι, και ρυμουλκεί το κόμμα του σε λάθος ατραπούς. Όλος ο κόσμος του Ποταμιού σκέπτεται διαφορετικά, μακράν των ειωθότων!
Στο πρόσφατο ηλεκτρονικό δημοψήφισμα με την συμμετοχή 1500 στελεχών του Ποταμιού, το 85% πιστεύει ότι δεν πρέπει η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, αλλά να σχηματισθεί κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή. Το 82% πιστεύει ότι πρέπει να πει «ναι υπό όρους», σε συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Είναι απορίας άξιον πως ανέλυσαν την κατιούσα πορεία του κόμματος τα στελέχη αυτά, δεδομένου ότι η εναργής προσπάθεια του Ποταμιού να στηρίξει, όπως νόμιζε την χώρα, δια μέσου της στήριξης της κυβέρνησης, απέβη μάταια και παρεξηγημένη πλήρως από τον λαό. Έδωσε την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να διαστρεβλώσει πλήρως την στάση του κόμματος, να το αμαυρώσει και να το εκθέσει στην μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων.
Ο ίδιος ο Θεοδωράκης έχει καταγγείλει ότι ο Τσίπρας του ζήτησε στήριξη, στη διάρκεια εκείνων των αλήστου μνήμης διαπραγματεύσεων του Γιάνη, όταν η χώρα παρέπαιε και κινδύνευε. Ο Θεοδωράκης βρέθηκε για τον σκοπό αυτό στις Βρυξέλλες, προκειμένου να έχει επαφές με φίλιες δυνάμεις και να συμβάλει σε αυτό που του ζήτησε ο πρωθυπουργός, και η Αυγή έγραφε ότι πήγε στις Βρυξέλλες να υπονομεύεσαι την κυβέρνηση, ενώ τα συριζοτρόλ βυσσοδομούσαν στο διαδίκτυο για τον προδότη που υπονομεύει την ανεξάρτητη, πατριωτική, αντιστεκόμενη κυβέρνηση.
«Γλείφει για καρέκλα»
Φαίνεται ότι αυτή η συμπεριφορά, ελάχιστα τους έγινε μάθημα, κι επιμένουν, για χάρη της χώρας λένε, σε κυβέρνηση συνεργασίας «υπό όρους». Διατείνονται ότι σημασία έχει η σωτηρία της χώρας, δεδομένης της πολλαπλής αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι το γινάτι έναντι των υβριστών τους. Θα ήταν μια κατανοητή χριστιανική στάση, αν αυτό ήταν το μοναδικό πρόβλημα. Ωστόσο υπάρχει ένα μεγαλύτερο: Το λαϊκό πρίσμα μέσα από το οποίο διυλίζεται αυτή η συμπεριφορά. Ο μέσος έλληνας, λόγω νοοτροπίας, από την Ανοιξη και μετά, ήταν πεπεισμένος ότι «Ο Σταύρος γλείφει για καρέκλα». Ετσι προλαμβανόταν από τον λαό η στήριξη του Ποταμιού προς ένα κόμμα εξουσίας που ανέβηκε σε αυτή ακριβώς επειδή επί πέντε χρόνια ήταν οργίλο, άτεγκτο, καταδικαστικό, άκαμπτο, υβριστικό και εχθρικό προς όλους.
Είναι η πολιτική μας κουλτούρα τέτοια, που δεν κατανοεί συναινέσεις. Στα γκάλοπ ο λαός τάσσεται υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας, αλλά στην πράξη, όταν μια πολιτική δύναμη τείνει προς αυτή, της καταλογίζει ηττοπάθεια, αριβισμό, εξουσιολαγνεία. Αν μια αντιπολιτευτική δύναμη δεν κραυγάζει προς την κυβέρνηση, αν δεν της επιτίθεται αδιακόπως και σε εχθρικό τόνο, σημαίνει ότι …δεν υπερασπίζεται με πυγμή τα λαϊκά συμφέροντα. Γι' αυτό και αυτά που λέει το Ποτάμι, περί μιας κυβέρνησης «σε πλατύτερη βάση κοινωνικά και πολιτικά», ηχούν ως έπεα πτερόεντα!
Είναι αυτό που δεν κατανοούν και οι ευρωπαίοι, το γιατί δηλαδή, τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου, στα οποία περιλαμβάνεται πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνεργάζονται. Για τους ευρωπαίους είναι τόσο ευνόητο και αυτονόητο, επειδή είναι ενταγμένο στην πολιτική τους Παιδεία. Για μας είναι προδοσία ή υποταγή με αντάλλαγμα την καρέκλα.
(Από την άλλη βέβαια σωστά το Ποτάμι δεν θέλει οικουμενική. Ενώ -θεωρητικώς- μια κυβέρνηση συνεργασίας, κομμάτων που ειλικρινώς θέλουν να συνεργαστούν, θα μπορούσε ένα είναι μια ποιοτική αναβάθμιση του κυβερνητικού προσωπικού, μια οικουμενική κυβέρνηση θα εξαντλείτο στο να συγκροτηθεί με βάση τα ποσοστά των κομμάτων στις εκλογές).
Τούτων δοθέντων, όσο το Ποτάμι δεν συγκρούεται σκληρά με την κυβέρνηση, όσο επιζητά συνεργασίες, τόσο θα είναι ευάλωτο: Και έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, και έναντι της κοινής γνώμης που εκπαιδευμένη αλλιώς, αδυνατεί να κατανοήσει γιατί άλλο θα ζητούσε κάποιος κυβερνητική συνεργασία, αν όχι για τη καρέκλα...
