«Η αξιολόγηση θα κλείσει οπωσδήποτε στις 20 Φεβρουαρίου. Μη έχεις καμιά αμφιβολία», δήλωσε στο liberal συνομιλητής του πρωθυπουργού, ο οποίος στις σποραδικές διαβεβαιώσεις του προς τη στήλη, από την αρχή της κυβερνητικής θητείας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν διεψεύσθη ούτε μία φορά ως τώρα. Ο τρόπος της αποδοχής δεν έχει ακόμη αποφασισθεί, και θα συνδιαμορφωθεί με τη συνεργασία των δανειστών, και εξ αυτού, δεν αποκλείεται να κινείται μακράν των μέχρι τώρα γνωστών σεναρίων.
Η στήλη ελάχιστες αμφιβολίες είχε περί της τύχης της αξιολόγησης. Καθόλου παράδοξο που και η Citigroup με χθεσινό της σχόλιο, εκτιμά ότι «Ο Τσίπρας έχει περισσότερα κίνητρα να κλείσει την αξιολόγηση παρά να αποχωρήσει μέσω εκλογών. Ωστόσο θα ανεβάσει τους τόνους και θα κάνει μικροπολιτική».
Είναι πλέον «κεκτημένη μαθητεία» για όλους, εντός και εκτός, η μη αξιοπρεπής ευλυγισία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προκειμένου να διατηρηθούν εξουσία. Αυτή τη φορά θα έχουν και προσχηματική αιτιολογία, καθώς μετά τον «πάτο» του Καλοκαιριού του 15, μια κάποια ανάκαμψη θα επέρχετο νομοτελειακά. Ισχνή βέβαια, που δεν θα αναπληρώνει τις πολλές δεκάδες δισ. που χάθηκαν, και που δεν είναι μόνο τα 85 δις. Ο λογαριασμός της οικονομική αφαίμαξης ανεβαίνει εντυπωσιακά, αν συνυπολογιστούν και οι καταθέσεις που εξατμίστηκαν, η συρρίκνωση του ΑΕΠ, τα capital controls και ο περεταίρω στραγγαλισμός της ιδιωτικής οικονομίας, οι μαύρες τρύπες των Ταμείων κ.α.
Ωστόσο η κυβέρνηση δεν είναι επιλεκτική στους αριθμούς, τους χρησιμοποιεί προπαγανδιστικά και ανενδοίαστα, όπως και την περίπτωση της ανεργίας. Χάνονται κανονικές δουλειές, αναπληρούνται με part time ωράρια, αλλά η ανεργία «συρρικνώνεται». Ετσι θα ανυψώνει ως παντιέρα επιτυχίας τα τρία συνεχόμενα τρίμηνα ανάκαμψης καθώς για πρώτη φορά από το 2014 και τα πρωτογενή πλεονάσματα, όπως είπε ο Γιάννης Στουρνάρας (2,798 δισ. ευρώ ανήλθε στο γ΄ τρίμηνο).
Θα αποτελεί άδικο προπαγανδιστικό μέτρο σύγκρισης με κυβερνήσεις που παρέλαβαν τη χώρα με ύφεση πάνω από 7% (7,2), και σε δυόμισι χρόνια έφεραν αναιμική έστω ανάπτυξη, ενώ το έλλειμμα από 9,5% το έφεραν στο 2,6%. Όσο για τις καταθέσεις, από τα 150 δισ. σε δυόμισι χρόνια τις ανέβασαν σε 165 δισ., ενώ επί εθνοσωτηρίου μειώθηκαν μέσα σε ένα εξάμηνο στα 120 δισ. Μα αυτά τα λέει και ο Σαμαράς, θα πει ο «αγνός» αριστερός. Αδιάφορο για τη στήλη - και - ποιος άλλος τα λέει. Σημασία έχει ότι δεν τα διαψεύδει το ΥΠΟΙΚ.
Η αξιολόγηση θα περάσει, με ένα χρόνο καθυστέρηση, οι αριθμοί θα είναι αδιαμφισβήτητο προπαγανδιστικός στοιχείο, και θα της προσδίδουν εντυπώσεις κοινωνικής δικαίωσης. Όχι βέβαια για να ανακάμψει αξιόλογα, αλλά για να διατηρεί εκείνη την δημοσκοπική κρίσιμη μάζα που θα της επιτρέπει να δηλώνει ότι έχει προοπτικές ανασύνταξης, ώστε έτσι να έχει και ένα επιπλέον - άτυπο βέβαια - νομιμοποιητικό στοιχείο παραμονής στην εξουσία.
Η κυβέρνηση αφού επιδοθεί στο σύνηθες θεατρικό σκετς της αντίστασης, προ του αναπότρεπτου, συμβιβάζεται. Εχει επίγνωση αυτού που διεμήνυσε χθες και ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, ότι «ο Φεβρουάριος είναι ο τελευταίος μήνας πριν αρχίσουν οι σημαντικές εκλογές σε κράτη μέλη», (και όπου χωρίς υπερβολή, οι τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις Ολλανδών, Γάλλων και Γερμανών, αναλόγως των αποτελεσμάτων, εμπεριέχουν το σπέρμα τη αναδιάταξης δυνάμεων, στόχων και αρχών της Ενωσης).
Λυδία λίθος (και επιτομή της κυβερνητικής ήττας) είναι το ΔΝΤ. Παρότι χθες από την ΕΡΤ ο κ. Τζανακόπουλος του διεμήνυσε «να αποφασίσει τι θέλει να κάνει, και να καταλάβει πως η ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν αντέχουν άλλη λιτότητα», η κυβέρνηση δεν έχει διευκρινίσει από ποιους πόρους θα θεραπεύσει τη λιτότητα.
Το ΔΝΤ θα παραμείνει αφού θεωρείται εγγύηση από τον Σόιμπλε και τις κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες. Πριν μια βδομάδα κατέστησε γνωστό, πως «εάν αποχωρήσει, θα πρέπει να καταλήξουμε σε κάτι καινούργιο». Και συμπλήρωσε με νόημα: «Δεν θα το συνιστούσα αυτό στην ελληνική κυβέρνηση».
Μάλλον ούτε η ελληνική κυβέρνηση θα το συνιστούσε στον εαυτό της. Είναι πιο εύκολο να συνεχίσεις το τρίτο, παρά να υπογράψεις τέταρτο μνημόνιο.
Γιάννης Σιδέρης
