Αν τα έγραφε κάνας φιλελές θα ήταν ευσεβείς πόθοι. Όταν τα γράφουν αρθρογράφοι υπεράνω υποψίας ως προς την πολιτική τους τοποθέτηση, ηχούν σαν συναγερμός.
Με αφορμή τις πρόσφατες κυπριακές εκλογές, όπου το ΑΚΕΛ είναι ο μεγάλος χαμένος (-3,4%), ο Νίκος Μπίστης, της ΠΣ του ΣΥΡΙΖΑ, γράφει: «…αν μάλιστα έχουμε πολλά αποτελέσματα αρνητικά σε ευρύτερη περιοχή (το ΑΚΕΛ για παράδειγμα χάνει σταδιακά εκλογική επιρροή την τελευταία δεκαετία), τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια γενικότερη κρίση και κάθε ολιγωρία στην αναγνώρισή της θα δυσχεράνει την ανάπτυξη».
Και η πραγματικότητα -κατά τον ίδιο- είναι ότι «Σε όλη την Ευρώπη, στα Βαλκάνια (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας), στην Ανατολική Μεσόγειο (συμπεριλαμβανομένων του Ισραήλ, και των αραβικών χωρών και του μουσουλμανικού κόσμου) η Αριστερά χειμάζεται. Όχι ομοιόμορφα, όχι με τους ίδιους ρυθμούς, αλλά η γενική εικόνα υποχώρησης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί» (ieidiseis.gr, Facebook).
Εκ παραλλήλου ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου αναφέρεται στο ίδιο πρόβλημα με δυο παραδείγματα: Ρεπόρτερ της «Le Monde» επισκέφθηκαν την παλιά εκλογική περιφέρεια του Μιτεράν, με επίκεντρο ένα χωριό που είχε καεί από τους ναζί και όπου κυριαρχούσε τις μεταπολεμικές δεκαετίες η Αριστερά.
«Ανακάλυψαν ότι οι σοσιαλιστές είναι σχεδόν εξαφανισμένοι. Όπως και το άλλοτε κραταιό ΚΚ, του οποίου πολλοί ψηφοφόροι μετακινήθηκαν προς την εθνικιστική Ακροδεξιά».
Το άλλο παράδειγμα που αναφέρει αφορά τις πρόσφατες εκλογές στη Βρετανία, όπου οι Εργατικοί έχασαν παραδοσιακά εκλογικά τους κάστρα, ακόμη και σε περιοχές όπου ένας στους επτά είναι άνεργος και η παιδική φτώχεια στο 50%».
Χαρακτηριστικό το εργατικό κάστρο Χάρτλπουλ, όπου το κόμμα του Μπόρις Τζόνσον κατάφερε να εκλέξει βουλευτή για πρώτη φορά εδώ και.. 50 χρόνια!
Το πρόβλημα είναι βαθύ δομικό, δεν προσφέρεται για εύκολες αναλύσεις και απαντήσεις, και πολύ περισσότερο για χαιρεκακίες.
Η Αριστερά το γνωρίζει, αλλά δεν έκανε αυτό που συστήνει ο Μπίστης, που παρόλη την «δαιδαλώδη» διαδρομή του «εδώ κι εκεί», έχει θεωρητικό υπόβαθρο και πέφτει «πολύς» για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Το πρώτο λοιπόν που έχει να κάνει η πληθυντική Αριστερά (σ.σ. διάφορα ρεύματα της Αριστεράς μαζί), είναι να δει κατάματα το πρόβλημα, να συνειδητοποιήσει την έκταση και το βάθος της δικής της κρίσης (… ) αν η αναγνώριση της κρίσης είναι σημαντική και όρος sine qua non (εκ των ων ουκ άνευ), εξ ίσου σημαντική είναι η διαδρομή μέχρι την αναγνώριση ενός πειστικού σχεδίου». Αλλά κατά τον Μπίστη αυτό απαιτεί «πνευματικό μόχθο».
Εμ, αυτό είναι το πρόβλημα. Επειδή π.χ. στη θεωρία μιλούσαν για τους «κολασμένους της γης», και επειδή αυτοί εδώ και 70 τουλάχιστον χρόνια έχουν πάψει να υπάρχουν στον δυτικό καπιταλισμό (εν αντιθέσει με τον κινέζικο, Βιετναμικό και κουβανικό), αντικατέστησαν της «γης τους κολασμένους» με τα ανεξέλεγκτα πλήθη της παράνομης μετανάστευσης. Για να το υποστηρίξουν υποκατέστησαν έννοιες όπως πατριωτισμός και τις βάφτισαν εθνικισμό και ρατσισμό.
Παράδειγμα είναι το ανωτέρω, δεν θα ψαύσει το παρόν ιντερνετικό σημείωμα το πρόβλημα της Αριστεράς.
Πάντως σε κάθε περίπτωση αυτές οι εμβαθύνσεις δεν αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους αγγίζουν τα βαθιά προβλήματα της Αριστεράς και η κρίση της. Εδώ τα παιδία παίζει. Στέκονται στον αφρό -ίσως γιατί μόνο αυτό μπορούν.
Χθες για παράδειγμα εξέδωσαν μια λάβρη ανακοίνωση με αφορμή το Τατόι, κατηγορώντας τον Μητσοτάκη για «προσβολή που διέπραξε απέναντι στον ελληνικό λαό». Το αντιμετώπισε ισχυρίζονται «σαν περιουσία που δεν ανήκει δικαιωματικά στον ελληνικό λαό»!
Τι σοβαρή προσβολή διέπραξε ο Μητσοτάκης στον λαό; Απλώς ενημέρωσε τη βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία κατά την συνάντησή τους, για την ήπια ανάπλαση που γίνεται εκεί, με στόχο να γίνει ο χώρος επισκέψιμος για όλους τους πολίτες. Εξέφρασε δε την πρόθεσή του να την ξεναγήσει στην επόμενη επίσκεψή της (αν και όταν)! Αυτή ήταν η προσβολή!
Αυτό που αποκομίζει κανείς ως συμπέρασμα, είναι ότι στα παιδιά δόθηκε ένα Γραφείο Τύπου για να έχουν να παίζουν, και να εκδίδουν αντιπολιτευτικές ανακοινώσεις επί παντός επιστητού, ακόμη και για θέματα που δεν επιδέχονται ανακοίνωση.
Η αστεία ανακοίνωση δεν επιδέχεται καν κριτικήν. Μόνο μια προτροπή: Ας πάνε «τα παιδιά» ένα ταξίδι στις -ναι, μαγευτικές- Μόσχα και Αγία Πετρούπολη, να δουν με τι μεράκι και προσήλωση οι Σοβιετικοί σύντροφοι αναστήλωσαν τα χειμερινά και θερινά ανάκτορα των Τσάρων και τα ανάκτορα της "αριστοκρατίας".
Η ανακοίνωση που εξέδωσαν σε προκαλεί να επικαλεσθείς τον σαρκαστικό διαχωρισμό που είχε κάνει η Αλέκα Παπαρήγα (για τη διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ: «Εμείς είμαστε κομμουνιστές, δεν είμαστε αριστεροί»). Ακριβώς! Άσχετα με τις όποιες άλλες αντιρρήσεις, οι Σοβιετικοί ήταν σοβαροί κομμουνιστές και σεβάστηκαν την παράδοσή τους. Δεν ήταν… αριστεροί «ριζοσπάστες» σαν τους Συριζαίους…
