Το φρένο του Αλέξη Τσίπρα στο κομματικό «σάλτο μορτάλε» του Παύλου Πολάκη, αφήνει περισσότερα ίχνη που παραπέμπουν σε διαπιστευτήριο δέσμευσης στις εσωκομματικές ισορροπίες, παρά σε δείγμα στιβαρής επιβολής της συριζαϊκής προσήλωσης στις επιταγές του μεσαίου χώρου. Διαφορετικά το ερώτημα της αποβολής του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και από το κομματικό «σώμα» δεν θα στοιχιζόταν δίπλα στο σενάριο, ο Παύλος Πολάκης να τεθεί στο περιθώριο έως ότου μαζευτεί η «ζημιά» για την οποία ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκρυψε την αγωνία του.
Κανένας δεν μπορεί να προεξοφλήσει εάν ο Παύλος Πολάκης θα διαγραφεί, ή εάν απλώς θα κάτσει για μερικούς μήνες στον κομματικό πάγκο, μέχρι να κοπάσει η «θύελλα», πρωτίστως εναντίον της Κουμουνδούρου και δευτερευόντως εναντίον του προσώπου, για τη συμπεριφορά του οποίου μέχρι πρότινος ο αρχηγός του, θεωρούσε ότι το πληκτρολόγιο του ήταν τμήμα της δύναμης κρούσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η μοναδική βεβαιότητα είναι ότι ο κ. Πολάκης δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Το ενδεχόμενο να συνοδευτεί αυτή η ποινή και από ένα μέτρο κομματικής πειθαρχίας, με τη στέρηση του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, για κάποιο χρονικό διάστημα, ή εάν θα του δείξουν και την πόρτα της εξόδου και από την Κουμουνδούρου, είναι ακόμη ανοιχτό.
Θα προκαλούσε βέβαια έκπληξη εάν θα το πήγαιναν μέχρι τέλους, με τη διαγραφή του. Πιθανότερη φαντάζει η μεσοβέζικη επιλογή γιατί δεν υφίσταται και ομοφωνία που θα στηρίζει αυτήν την προοπτική και κατ' επέκταση την απαραίτητη, προεκλογική νηνεμία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντέχει όμως ο Αλέξης Τσίπρας τον Παύλο Πολάκη παρών στο κόμμα; Θα βάλει σιγαστήρα στον αψύ χαρακτήρα του ο Σφακιανός βουλευτής;
Τα ερωτήματα αυτά βρίσκουν απάντηση στο τελετουργικό που επέλεξε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που περισσότερο προς τον σωφρονισμό κλίνει και τη διατήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών παρά με την ρήξη προσομοιάζει. Άλλωστε το εκτελεστικό γραφείο είναι το μοναδικό βήμα στην κομματική διάρθρωση στο οποίο ο Παύλος Πολάκης δεν διαθέτει βήμα.
Εάν διατηρήσει την συριζαϊκή ταυτότητα τότε θα είναι δύσκολο και πολιτικά μη επιτρεπτό, αλλά όχι απίθανο, να απενεργοποιηθούν παραμονές των εκλογών οι κομματικές λειτουργίες ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος του Παύλου Πολάκη. Τα κομματικά όργανα δεν μπορούν να σιγήσουν εσαεί για να διασφαλιστεί η προεδρική ηρεμία ή κατά την επιεικέστερη ερμηνεία για να εξουδετερωθεί η «νάρκη» για την κομματική συνοχή.
Διότι το μείζον σε αυτήν τη φάση που τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο Πρόεδρος του δείχνουν να παραγνωρίζουν, προτάσσοντας την πυγμή της παραπομπής στα κομματικά όργανα, είναι η αντίδραση του βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εάν δηλαδή η πρόβλεψη της ηγετικής ομάδας της Κουμουνδούρου, είναι ότι ο «προεδρικός» Πολάκης θα επιλέξει τον δρόμο της σιωπής και τη στοίχιση με τη γραμμή της κομματικής αποστρατείας.
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών άλλωστε δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Το πολιτικό αβάνς στις εξελίξεις δείχνει να αποτελεί το καλό «χαρτί» του πρώην υπουργού του Αλέξη Τσίπρα. Το απέδειξε τόσο με την «μπαταριά» που αφορούσε στην υποψηφιότητα Χαιρετάκη, το επιβεβαίωσε με το «χτύπημα» που παραπέμπει στο «πολάκειο δόγμα» το οποίο ενσαρκώνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από το 2011.
Τότε που στο προσυνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο αρχηγός του έκανε, κατά τα κυβερνητικά στελέχη, βορά στις αντιμνημονιακές ορέξεις, πρόσωπα από τον δημοσιογραφικό κόσμο και προσωπικότητες από τη δημόσια ζωή, με την επικοινωνιακή έμφαση που προσομοίαζε με τα πολιτικά «κεσάτια» του «πολλά βαρύ» βουλευτή.
