Προδιαγεγραμμένο εξαρχής ήταν ότι μετά το φιάσκο με την υπόθεση Γιαν Φαμπρ, ο οποίος παραιτήθηκε πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του στο Ελληνικό Φεστιβάλ, κάποιος στο υπουργείο Πολιτισμού θα έφευγε. Το θέμα ήταν ποιος; Ο υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς, ή ο διευθυντής του γραφείου του Παναγιώτης Δούρος;
Ενα ιδιότυπο «μπρα ντε φερ» διεξαγόταν όλες τις προηγούμενες μέρες στο υπουργείο. Παρασκηνιακά, η κάθε πλευρά αναζητούσε συμμάχους σε ανώτερα κλιμάκια. Ο Παναγιώτης Δούρος, σύμφωνα με πληροφορίες ,τοποθετήθηκε επικεφαλής του γραφείου πρώτα του αναπληρωτή υπουργού Νίκου Ξυδάκη και κατόπιν του κ. Μπαλτά, αποτελώντας επιλογή του κ. Τσίπρα. Επομένως, έπρεπε να τον αναμίξουν με κάποιο τρόπο, στο τι έμελλε γενέσθαι.
Μια βδομάδα έντονης φημολογίας πέρασε, με τις φήμες να επιμένουν ότι ο κ. Δούρος έλεγε πως θα παραιτηθεί κι ο ίδιος αλλά και οι συνεργάτες του, που είχαν προσληφθεί ως σύμβουλοι του υπουργού. Ηταν μια επίδειξη δύναμης, που ωστόσο δεν έπιασε. Ίσως επειδή ο κ. Τσίπρας έχει μεγάλη υποχρέωση προς τον κ. Μπαλτά, καθηγητή του στο ΕΜΠ μαζί με την Θεανώ Φωτίου. Ίσως διότι ήθελε να στείλει κάποιο μήνυμα στην αδερφή του κ. Δούρου, Ρένα, περιφερειάρχη Αττικής και δυνάμει εσωκομματικό του αντίπαλο. Θα το διαπιστώσουμε σύντομα.
Ο κ. Μπαλτάς μιλούσε για παιχνίδια εξουσίας που γίνονταν στο υπουργείο. Ο κ. Δούρος διέψευδε τις φήμες ότι είχε καταθέσει παραίτηση. Εν τέλει, το βράδυ της Πέμπτης, η μια πλευρά έλυσε τη σιωπή της και προανήγγειλε την «παραιτησο-απόλυση» της άλλης πλευράς. Παραίτηση γιατί έτσι εμφανίστηκε («για προσωπικούς λόγους» είπε ο παραιτηθείς) απόλυση διότι έτσι είναι. Αν και νέα διαρροή έλεγε πως δεν ζητήθηκε η παραίτηση Δούρου, το αντίθετο συνέβη. Ζητήθηκε μετ' επιτάσεως και η απομάκρυνσή του επιτεύχθηκε με δυσκολία, γιατί κι εκείνος έκανε τις δικές του προσπάθειες, ώστε να μην είναι αυτός που θα φύγει. Ο κ. Δούρος απομακρύνθηκε και έγινε αμέσως μια άλλη βιαστική διαρροή, ότι θα επιστρέψει στο Ελληνικό Φεστιβάλ, στο οποίο εργάζεται ως υπάλληλος με σύμβαση Ορισμένου Χρόνου, η οποία λήγει τον Σεπτέμβριο.
Ο Παναγιώτης Δούρος θεωρήθηκε υπεύθυνος για λάθος χειρισμούς στην υπόθεση του Φεστιβάλ Αθηνών. Δική του ήταν η πρωτοβουλία διορισμού του Γιαν Φαμπρ στο τιμόνι του πιο διάσημου θεσμού της χώρας. Μάλιστα, γαλλικό έντυπο έκανε λεπτομερείς αποκαλύψεις γι' αυτό το γεγονός, που έβλαψε την εικόνα του κ. Μπαλτά, καθώς ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας ζήτησε την παραίτησή του.
Στην απάντηση που έδωσε στο έντυπο η αδερφή του, Ρένα Δούρου, αναφέρεται ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως παρουσιάζονται και ότι μετά τις πρώτες επαφές του κ. Δούρου με τον Φαμπρ, μπήκε εμβόλιμο πρόσωπο της εμπιστοσύνης του κ. Μπαλτά, που έκανε τις συνεννοήσεις και συντόνιζε το φεστιβάλ. Αυτό έχει βάση, ωστόσο ο κ. Δούρος ήταν εκείνος που συνάντησε πρώτος τον Γιαν Φαμπρ και συζήτησε μαζί του για τα καθήκοντά του-για τα οποία υπήρχε τεράστια σύγχιση- και για το όραμά του περί το φεστιβάλ. Το οποίο επικρίθηκε σφόδρα.
Ο κ. Μπαλτάς, αποπέμποντας τον κ. Δούρο, ή, έστω, κάνοντας δεκτή την παραίτησή του, νομίζει ότι μπαίνει στο απυρόβλητο για το φιάσκο Φαμπρ. Ενώ είναι εκείνος που έχει την τελική- και πολιτική- ευθύνη, θεωρεί ότι με την αλλαγή διευθυντή του γραφείου του, θα σταματήσει να έχει αντιδράσεις, αντιρρήσεις και αιτιάσεις. Δεν έχουν όμως όλοι μνήμη χρυσόψαρου.
Σε κάποιες περιπτώσεις , όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα. Ο Παναγιώτης Δούρος δεν έκανε τίποτα για να προστατέψει τον Γιώργο Λούκο, όταν ξέσπασε η κρίση που οδήγησε στην αντικατάστασή του από τη γενική διεύθυνση του Φεστιβάλ. Ο ίδιος εργαζόταν εκεί πριν ακόμα πάει ο κ. Λούκος, ως υπάλληλος με σύμβαση ορισμένου χρόνου, που ανανεωνόταν κάθε χρόνο. Τελευταία ανανέωση έγινε τον περασμένο Αύγουστο Σεπτέμβριο, σε συνεδρίαση του ΔΣ που ανανέωσε όλες τις συμβάσεις. Και πάλι ως ΙΔΟΧ (Ορισμένου χρόνου). Ηταν γραμματέας του κ. Λούκου και ωφελήθηκε από τη συνεργασία τους. Ισως όμως οι βλέψεις του να ήταν υψηλότερες.
Ο Νίκος Ξυδάκης από τον Μάρτιο του 15, τον είχε προσλάβει ως διευθυντή του γραφείου του Ομως, στην υπουργική απόφαση δεν αναφέρεται ως εργαζόμενος Ορισμένου Χρόνου, παρά ως Αορίστου χρόνου, κάτι που δεν ισχύει. Η ανεπίσημη εξήγηση, όταν το θέμα αποκαλύφθηκε από το liberal ήταν ότι επειδή έχει πολλές ανανεώσεις συμβάσεων, θεωρείται πως καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, άρα είναι τύποις ΙΔΑΧ. Τουλάχιστον ανακριβές.
Την ίδια αναφορά σε ΙΔΑΧ κάνει ο Μπαλτάς σε ανάλογη υπουργική απόφαση του Οκτωβρίου 2015, οπότε και τον προσλαμβάνει ξανά ως διευθυντή του γραφείου του. Γιατί;
Επειδή, ως ΙΔΟΧ δεν θα είχε δικαίωμα να καταλαμβάνει δύο θέσεις στο δημόσιο. Επρεπε να αφήσει τη θέση του στο Φεστιβάλ. Με αυτό τον τρόπο, κατάφεραν να παίρνει ολόκληρο μισθό από τη μία θέση και μισό από την άλλη. Ηθικό; Νόμιμο; Ποιος μπορεί να απαντήσει;
Για το θέμα αυτό, ιδιώτης έχει προσφύγει στον εισαγγελέα και έχει ζητηθεί η άρση ασυλίας Ξυδάκη.
Δεν ξέρουμε με ποιους όρους έγινε η επιστροφή του κ. Δούρου στο Φεστιβάλ. Αν δηλαδή έλαβε ως αντιπαροχή κάποια θέση ευθύνης εκεί, ή αν θα είναι γραμματέας του διευθυντή. Θα το μάθουμε όμως σύντομα και θα βγάλουμε συμπεράσματα ακόμα και ως προς το εσωκομματικό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιγόνη Καρατάσου
