Στον καμβά του ζόφου που φιλοτεχνείται από τις καταγγελίες για την «Κιβωτό του Κόσμου» υπάρχουν και τα μελανά χρώματα μιας πολιτικής στάσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει πολιτικά φληναφήματα για να διασώσει τη χαμένη τιμή των αντιπολιτευτικών όπλων και να καμουφλάρει την ανεπάρκεια των παρεμβάσεων της διακυβέρνησης του.
Η πολιτική αντίστιξη που επελέγη στην κοινοβουλευτική αντιπαράθεση με την υφυπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Δόμνα Μιχαηλίδου από τον βουλευτή Ηγουμενίδη, πρόβαλε την απουσία ενός κοινωνικού μοντέλου προστασίας από το κυβερνητικό πρόγραμμα έναντι της ξεκάθαρης πολιτικής που έχει η αξιωματική αντιπολίτευση με όσα πρέπει να γίνουν.
Καμία κουβέντα όμως για την περισσή αμεριμνησία της πενταετίας κατά τη διάρκεια της οποίας δεν επήλθε καμία ουσιώδη μεταβολή στον έλεγχο του χώρου των ιδρυμάτων. Κυρίως την απάντηση στο γιατί αφού οι λύσεις υπάρχουν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταπολεμήθηκαν τα ζιζάνια της απανθρωπιάς σε ορισμένες περιπτώσεις δε, και της παρανομίας.
Η θέση και οι πολιτικές της κυβέρνησης απέναντι σε φαινόμενα κακοποίησης παιδιών είναι ξεκάθαρες. Συνοψίστηκαν από τον Πρωθυπουργό κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή του «Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Προστασία των Παιδιών από τη Σεξουαλική Κακοποίηση». Συνοψίστηκαν με μία φράση «μηδενική ανοχή».
Κι αυτή ήταν η ενδιάμεση κλιμάκωση μιας προσπάθειας που εξελίσσεται αλλά στα στάδια που προηγήθηκαν συνάντησαν την αναχρονιστική αντίδραση του κόμματος που αυτή τη στιγμή κουνάει το δάχτυλο προς την κυβέρνηση. Το Τμήμα Κοινωνικής Πρόνοιας και Αλληλεγγύης του ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστατούσε στην υποκίνηση της αναταραχής κατά των πρωτοβουλιών που η κυβέρνηση ενσωμάτωνε στο νέο πλαίσιο λειτουργίας των Μονάδων Παιδικής Προστασίας, στο οποίο καταλόγιζε αναχρονιστικές αντιλήψεις.
Απέρριπτε τις νέες προδιαγραφές με τις οποίες επιχειρείτο να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ευταξίας με την επικοινωνιακή οχύρωση πίσω από τις αντιδράσεις μιας άλλης δομής. Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνθηκε η βολικά, πολιτική τακτική της προσπέρασης, όχι μόνο της αναγνώρισης του θετικού χαρακτήρα των αλλαγών αλλά και των προτάσεων για μείωση της επιείκειας που επιδείκνυαν αρκετές διατάξεις. Σε αυτή την όχθη ανήκαν οι εκπρόσωποι των Παιδικών Χωριών SOS, η Συνήγορος του Παιδιού αλλά και το ελληνικό γραφείο της Unicef.
Μοναδικό φύλλο συκής η υπερψήφιση της διάταξης που η τωρινή πλειοψηφία ενέταξε στο νομοθετικό οπλοστάσιο τον περασμένο Απρίλιο και χάρη στην οποία είναι εφικτή η αντικατάσταση της τωρινής διοίκησης της Κιβωτού. Διότι απόλυτη προτεραιότητα, όπως λέγεται από την κυβέρνηση είναι να συνεχιστεί η εύρυθμη λειτουργία της δομής προς όφελος των παιδιών που φιλοξενεί, η οποία όμως κατά 95% στηρίζεται σε χορηγίες ιδιωτών. Μια οικονομική αιμοδοσία που απειλείται από την κλονισμένη εμπιστοσύνη προς την προηγούμενη διοίκηση.
Στην αξιωματική αντιπολίτευση λησμονήθηκαν οι στείρες αντιδράσεις που εκφράστηκαν όταν το περασμένο καλοκαίρι εξαγγέλθηκε η υλοποίηση του επιχειρησιακού σχεδίου για τον πολυεπίπεδο έλεγχο στις μονάδες παιδικής προστασίας αλλά και στις υπόλοιπες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Ήταν κι αυτές από τις αλλαγές που οι δικαιωματιστές της πρώτης φοράς δεν πρόλαβαν αλλά κατά πάγια πρακτική πολέμησαν.
