Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Εκεί που όλα έδειχναν να κυλάνε «ομαλά», με την έννοια τουλάχιστον που προσδίδει το Μαξίμου στην λέξη «ομαλότητα», ήρθαν οι δηλώσεις Ζάεφ και ανακάτεψαν την τράπουλα στην εσωτερική πολιτική σκηνή.
Βουλευτές που δεν ήταν απολύτως σίγουροι για τη ψήφο τους την ημέρα επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών δείχνουν να το ξανασκέφτονται, ομάδες μοιάζουν να ανασυντάσσονται και σενάρια επίσπευσης των εκλογών φουντώνουν ακόμα για μέσα στο Φεβρουάριο. Πόσο τελικά μπορεί να επηρεάσει η διαδικασία επικύρωσης της συμφωνίας στο κοινοβούλιο;
Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς αυτή την στιγμή δεν γνωρίζει πότε θα προκηρυχθούν εκλογές, παρά μόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αυτό όμως που γνωρίζουμε είναι ότι ανεξαρτήτως ημερομηνίας εκλογών, οι πολιτικές αντοχές της συγκυβέρνησης εξαντλήθηκαν...
Η σημερινή εικόνα της κυβέρνησης μόνο καλή και στιβαρή δεν είναι, αφού η ακατάσχετη εκλογολογία και η συνεχής επίκληση των αριθμητικών δεδομένων των λεγόμενων «πρόθυμων» αναφορικά με τη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών αποδεικνύει ένα και μόνο στοιχείο, όποια τελικά και αν είναι η ημερομηνία των εκλογών: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πορεύεται και σε αυτόν τον τομέα, όπως και σε αρκετούς άλλους χωρίς στόχευση.
Προχωρά «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα».
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κάποιος την απόλυτη αποσταθεροποίηση της συγκυβέρνησης με την παραμικρή αφορμή; Εάν οι δύο κυβερνητικοί εταίροι ήταν σε αγαστή συνεργασία και δεν υπήρχε κανένα θέμα μεταξύ τους, τότε η εικόνα της κυβέρνησης δε θα επηρεαζόταν από τον οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο εξωτερικό παράγοντα και η πορεία της θα ήταν σταθερή.
Με άλλα λόγια η εκλογολογία βρίσκει πρόσφορο έδαφος στα σαθρά θεμέλια της συγκυβέρνησης, καθώς οι δύο εταίροι έχουν αντιληφθεί ότι τα πολιτικά «καύσιμα» λιγοστεύουν μέρα με την μέρα. Ενδεικτική της έλλειψης κεντρικού σχεδιασμού και της αποσταθεροποίησης που προκάλεσαν οι διαδοχικές παρεμβάσεις του σκοπιανού πρωθυπουργού ήταν το σχόλιο του Μεγάρου Μαξίμου με αφορμή την συνέντευξη του Σταύρου Θεοδωράκη στη realnews , με το οποίο η κυβέρνηση του ζητούσε να αποκαλύψει το τί θα ψηφίσει στη διαδικασία επικύρωσης που θα πραγματοποιηθεί σε μερικούς μήνες. Μία πολιτική επιλογή εκτός κάθε ορίου πολιτικής κομψότητας, που πέρα από όλα τα άλλα δείχνει και τη σημασία που αποδίδει η κυβέρνηση στον Σταύρο Θεοδωράκη, μια και πλέον όλα οδηγούν σε μία ψηφοφορία θρίλερ, την άνοιξη στη Βουλή.
Καθώς πλέον όλες οι επιλογές μοιάζουν να «καίγονται» η μία μετά την άλλη για τον κυβερνητικό συνασπισμό, αυτό που απομένει στον κ.Τσίπρα είναι να «εκπλήξει» με το χρόνο των εκλογών, ποντάροντας στο πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, το οποίο διατηρεί ως πρωθυπουργός.
Αυτή την στιγμή ο κ.Τσίπρας δείχνει να έχει τρεις πιθανές ημερομηνίες για να στήσει κάλπες :
- Η πρώτη είναι ο Φεβρουάριος ή ο Μάρτιος. Σε αυτή την περίπτωση ο κ. Τσίπρας θα συμπληρώσει τέσσερα χρόνια ως πρωθυπουργός, θα γίνει ο μακροβιότερος πρωθυπουργός τα χρόνια της κρίσης και σε μία σύντομη προεκλογική περίοδο θα θελήσει να κερδίσει από τον θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, μετά την παροχολογία Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου της κυβέρνησης. Ο Μάρτιος προσφέρει δύο ημερομηνίες που δυνητικά θα μπορούσαν να έχουν εκλογικό χρώμα. Την 24η και την 31η Μαρτίου, έχοντας όμως πρώτα επικυρώσει την συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή.
- Η δεύτερη είναι η ταυτόχρονη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών με εκείνες των ευρωπαϊκών και των αυτοδιοικητικών, τον Μάιο. Σε αυτό το ενδεχόμενο ο κ. Τσίπρας θα ποντάρει στη λεγόμενη θεωρία του «χάους» με τις πολλαπλές κάλπες, χωρίς όμως σε αυτή την περίπτωση να έχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού μαζί του.
- Η τρίτη επιλογή είναι ο Οκτώβριος , σενάριο το οποίο επιθυμεί ο ίδιος, το οποίο πάντως πολιτικά είναι αρκετά παρακινδυνευμένο.
Όποια και αν είναι η απόφαση του πρωθυπουργού, ένα είναι το συμπέρασμα που μετά τις εξελίξεις με τις δηλώσεις Ζάεφ βγαίνει αβίαστα: Όταν τα αποθέματα καυσίμων φτάνουν στο τέλος τους, η μηχανή αγκομαχάει και αυτό δεν κρύβεται...
