Ο Γιώργος Παπανδρέου από πάντα ήταν ένας ευγενής άνθρωπος με πρωτοπόρες ιδέες έστω και ασυγχρόνιστος ως πολιτικός με τις πολιτικές ανάγκες εκάστου εποχής. Και πάντα προστατευμένος.
Μικρό δείγμα θα θυμίσουμε, και από το οποίο άθελά του, ξεκίνησε μια νέα εποχή. Ενώ ήταν υπουργός της κυβέρνησης του πατρός του, η οποία ήταν κατά της ελεύθερης ραδιοφωνίας, δεν εισηγήθηκε στο υπουργικό συμβούλιο τη θέσπισή της. Βγήκε στο κρατικό ραδιόφωνο σε εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη και τάχθηκε υπέρ, άρα κατά των αποφάσεων της κυβέρνησης που υπηρετούσε.
Άλλο που δεν ήθελαν οι μεγαλοδήμαρχοι της ΝΔ ( Εβερτ Αθήνας, Ανδριανόπουλος Πειραιά και Κούβελας Θεσσαλονίκης), και κήρυξαν αντάρτικο στα ερτζιανά. Ίδρυσαν ραδιοφωνικούς σταθμούς, με πολιτικό κυρίως και ελάχιστα δημοτικό περιεχόμενο, και άρχισαν να πετσοκόβουν καθημερινά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Χάριν Γιώργου.
Αν το είχε κάνει οποιοσδήποτε άλλος υπουργός, το κεφάλι του θα είχε κοπεί από την χατζάρα του μακαρίτη Δημήτρη Παγορόπουλου (τότε πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ), και θα προσφερόταν σε δίσκο στον Αντρέα, όπως το κεφάλι του Ιωάννη Βαπτιστή στην Σαλώμη.
Η αύρα της προστασίας κράτησε ως την είσοδο στο πρώτο μνημόνιο. Έκτοτε απροστάτευτος πήγε στις εκλογές του 2015 και δεν εισήλθε στη Βουλή, όπως απροστάτευτος δίνει και τώρα τη μάχη του απέναντι στον εν πολλοίς αφανή συνυποψήφιό του Νίκο Ανδρουλάκη.
Και ω της εκπλήξεως! Ο Γιώργος μπρος στο (γι’ αυτόν απρόσμενο) φάσμα της ήττας, χρησιμοποιεί μεθόδους που δεν ταιριάζουν με την εικόνα του, και προσωπικώς πιστεύουμε με την πηγαία ευγένεια του χαρακτήρα του.
Χθες ως ένα εκ των επιχειρημάτων που χρησιμοποίησε ήταν: «Με το να εκλέξει κάποιος τον κ. Ανδρουλάκη δεν τον βάζει στην Βουλή. Θα έχουμε κενό στην Βουλή. Θα κάνει πάρτι ο Μητσοτάκης. Είναι ουσιαστικό ζήτημα. Μάχες δεν θα δοθούν. Είναι μείον ότι δεν θα είναι στην Βουλή. Είναι από τα ζητήματα που έθεσε ο Ανδρέας Λοβέρδος».
Σαφώς θα είναι μείον να μην υπάρχει ο αρχηγός ενός κόμματος στη Βουλή. Όμως το ότι θα κάνει πάρτι ο Μητσοτάκης από την απουσία αρχηγού κόμματος του 8%, δεν συνάγεται. Θα υπάρχει στη Βουλή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι αρχηγοί των υπολοίπων κομμάτων (δεν κρίνεται η άποψη του κ. Παπανδρέου, αλλά οι λέξεις που χρησιμοποιεί).
Πάντως, ο κόσμος που ψήφισε την περασμένη Κυριακή, είχε συνυπολογίσει την απουσία Ανδρουλάκη από τη Βουλή. Και την ενέκρινε!
Δεν θα σχολιάσουμε τα υπόλοιπα που είπε, ότι ανέδειξε νέους ανθρώπους, ότι ο κόσμος ξέρει ποιος είναι ο Παπανδρέου, ότι μπορεί να μεγαλώσει την παράταξη, κλπ, επειδή τρεις ημέρες πριν τις εκλογές απεμπολούμε και το δικαίωμα της δημοσιογραφικής κριτικής. Υπάρχει και η Δευτέρα των εκλογών.
Ωστόσο συνέχισε τα χτυπήματα κάτω από την ζώνη για τον συνυποψήφιό του, σχετικά με το περίφημο μοίρασμα θέσεων 4-2-1 στα κόμματα που συμμετείχαν στην κυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), παρότι ο Ανδρουλάκης εξήγησε ότι αυτά έγιναν το 2012 και ο ίδιος ανέλαβε Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ το 2013.
Και επί πλέον ο Ανδρουλάκης απέδειξε ότι τότε είχε ταχθεί εμπράκτως κατά της συγκεκριμένης διαδικασίας.
(Προσωπικά δεν κατανοούμε το επιλήψιμο της διαδικασίας. Δεν επρόκειτο για «προσλήψεις στο δημόσιο». Επρόκειτο για καταμερισμό ποσόστωσης σε πολιτικές θέσεις. Τέτοιον καταμερισμό διενεργούν όλες οι κυβερνήσεις συνασπισμών στην Ευρώπη. Το αν τα ελληνικά κόμματα διαλέγουν τους κατάλληλους, είναι άλλης τάξεως ζήτημα).
Όσο για τον χαρακτηρισμό παλαιοκομματικός, του κομματικού σωλήνα και άκαπνος, είναι έννοιες που αντιτίθενται μεταξύ τους. Οι παλαιοκομματικοί τουλάχιστον μόνο άκαπνοι δεν είναι. Και αποδέχεται ότι τον υπερκέρασε ένας άκαπνος αυτόν τον μπαρουτοκαπνισμένο;
Αντιθέτως, βλέπουμε τον Ανδρουλάκη να έχει πιάσει το νόημα της εποχής, να συντονίζεται με τις τάσεις ενός κόσμου που έχει κουραστεί και δεν αρέσκεται σε καυγάδες. Δήλωσε ότι δεν θα μπει στην ένταση του παρελθόντος, σε προσωπικές αντεγκλήσεις, δεν θα κάνει χαρακτηρισμούς, και θα συνεχίσει στο τρίπτυχο «ανανέωση, ενότητα και πολιτική αυτονομία».
Μετά την όξυνση του κλίματος εκ μέρους του Παπανδρέου, μετά την εριστική συμπεριφορά του και τον απρόσμενο ξαφνιαστικό θυμό που εκφράζει ως κληρονομικός δικαιούχος ενός τίτλου που ίσως χάσει, το ερώτημα που εγείρεται είναι η στάση που θα κρατήσει εάν ηττηθεί την Κυριακή.
Θα δεχθεί ως πρώην Πρωθυπουργός και Πρόεδρος να είναι υπό την ηγεσία του Ανδρουλάκη; Θα αποδέχεται τη γραμμή του κόμματος ή θα κάνει ανταρτοπόλεμο (όπως πήγε να κάνει στη Φώφη με τις Πρέσπες;). Θα φέρεται ως δεσμευμένο στέλεχος ή θα είναι αδέσμευτος και ανεξάρτητος, κάτι που θα σημαίνει μπάχαλο; Θα αποχωρήσει αρκούμενος στην αρχηγία του ΚΙΔΗΣΟ, το οποίο δεν μπήκε καν στη Βουλή;
Δεν είναι ανεπίκαιρα τα ερωτήματα και δεν είναι δικά μας. Είναι ερωτήματα στελεχών του ΠΑΣΟΚ και τα τροφοδοτεί ο ίδιος με την στάση του (υπάρχει και το παρελθόν του 2015).
Και σίγουρα δημιουργώντας τέτοια ερωτήματα, δεν πάει με καλή προίκα στη μάχη της Κυριακής.
