Του Σάκη Μουμτζή
Σίγουρα ακούγεται παράταιρο να ζητεί κάποιος προσφυγή στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα σε δεκαπέντε μήνες, την στιγμή μάλιστα που η χώρα διέρχεται μια πρωτοφανή οικονομική κρίση.
Πρόωρες εκλογές γίνονται είτε γιατί η κυβέρνηση πιστεύει πως θα τις κερδίσει είτε γιατί έχει εγκλωβιστεί στα αδιέξοδα της πολιτικής της και οι εκλογές είναι η διέξοδος είτε βέβαια γιατί έχει χάσει την δεδηλωμένη. Μετά την Μεταπολίτευση εκλογές διεξήχθησαν στην χώρα μας μόνον για τους δύο πρώτους λόγους. Ίσως θα πρέπει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να διεξάγει εκλογές αποσκοπώντας να τις χάσει με ένα αξιοπρεπές και υπολογίσιμο ποσοστό. Δηλαδή να κάνει στρατηγική διαχείριση ήττας.
Η αδυναμία στοιχειώδους αντιμετώπισης των συσσωρευμένων προβλημάτων, η διαφαινόμενη επανάληψη του περσινού σκηνικού ρήξης με τους δανειστές και κυρίως η επιδείνωση των μεγεθών της πραγματικής οικονομίας, όλα αυτά καθιστούν την περαιτέρω παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία καταστροφική όχι μόνον για την χώρα αλλά και για τον ίδιο.
Είναι τόσο περιπεπλεγμένη η κατάσταση ώστε αυτό που θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως το καλύτερο σενάριο, δηλαδή το κλείσιμο της αξιολόγησης, να είναι το χείριστο για αυτόν, καθώς τα μέτρα που θα κληθεί να εφαρμόσει θα τον οδηγήσουν μετά βεβαιότητος στον πολιτικό αφανισμό σε συντομότατο χρονικό διάστημα.
Η παραμονή στην εξουσία και η γλυκειά νομή της, θα ωφελήσουν πρόσκαιρα το στενό κομματικό πυρήνα, που ούτως ή άλλως έχει αποκοπεί από την κοινωνία. Κινείται στον δικό του κόσμο, κάτι που σημειολογικά αποτυπώνεται στον αποκλεισμό της Ηρώδου του Αττικού και του Μεγάρου Μαξίμου. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός εκτός από το ηθικό πλεονέκτημα έχασαν και τα κοινωνικά τους στηρίγματα, όπως προκύπτει από τις ποικίλες αντιδράσεις και τα δημοσκοπικά ευρήματα. Το φάντασμα του Γιώργου Παπανδρέου και η αποσύνθεση της κυβέρνησής του δεν αφήνει τον Α.Τσίπρα να κοιμηθεί.
Και τί μπορεί να κάνει; Να καταφύγει σε εκλογές και να παραδώσει την εξουσία στο νικητή, συγκρατώντας ένα ποσοστό γύρω στο 25-27% που θα τον καταστήσει κυρίαρχο στον χώρο της κεντροαριστεράς. Γιατί αν ο Α.Τσίπρας και η γενιά του θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στα επόμενα είκοσι χρόνια και να μην εξαϋλωθούν άμεσα, θα πρέπει να μετακινηθούν συγκροτημένα προς την σοσιαλδημοκρατία.Και αυτήν την στρατηγική κίνηση δεν μπορούν να την κάνουν ενώ κυβερνούν γιατί θα αποσταθεροποιήσουν το κυβερνητικό σχήμα.
Όλοι θυμόμαστε τί έπαθε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν προσπάθησε να επιδιορθώσει την αλυσίδα του ποδηλάτου εν κινήσει. Κανονικά έπρεπε να σταματήσει, να κατέβει από το ποδήλατο και μετά να ασχοληθεί με την βλάβη. Έτσι και ο Α. Τσίπρας πρέπει να κατέβει από την εξουσία και μετά να κάνει τον ιδεολογικοπολιτικό αναπροσανατολισμό του κόμματος του, αφήνοντας στην άκρη τα μαρξιστικά βαρίδια. Να βρει τον χρόνο ωρίμανσης του.
Αυτή η στροφή θα προσδιορίσει και το είδος της αντιπολίτευσης που θα ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που ελάχιστη σχέση θα έχει με αυτή που γνωρίσαμε στο παρελθόν. Άλλωστε και να θέλει να αντιπολιτευθεί δυναμικά δεν θα έχει ούτε τα κοινωνικά ούτε τα ηθικά ερείσματα.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν το καλό σενάριο τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για τον τόπο. Γιατί πάντα υπάρχει και το κακό σενάριο που είναι η σύγκρουση με τους δανειστές και συνθήκες πολιτικής εκτροπής στο εσωτερικό μέτωπο. Επειδή μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν και προωθούν και τις δύο πολιτικές, θέλω να πιστεύω πως ο ρεαλισμός θα επικρατήσει της ιδεοληψίας.
