Του Γιώργου Φιντικάκη
Ετσι προσελκύουμε εμείς ξένους επενδυτές! Η ιστορία εκτυλίχθηκε την Πέμπτη στο Μέγαρο Μαξίμου, όταν αντιπροσωπεία της Fraport επισκέφτηκε τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη, και είναι ενδεικτική για το πως αντιμετωπίζει η χώρα τις επενδύσεις.
Τι γύρευαν λοιπόν οι Γερμανοί από τον Αλέκο Φλαμπουράρη; Την βοήθειά του, για να κλείσουν τις πολλές μικρές εκκρεμότητες με τα δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια, προκειμένου να μπορέσουν να τα παραλάβουν μέσα στον Μάρτιο, ημερομηνία που είχε αρχικά προσδιορισθεί για τον Ιανουάριο, μετά για τον Φεβρουάριο και πάει λέγοντας.
Και όπως συμβαίνει πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις τα "μικρά τεχνικά" θέματα αποδεικνύονται τελικά "μεγαλύτερα". Στο δια ταύτα λοιπόν, απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες του liberal.gr, αναφέρουν ότι η αιτία της επίσκεψης των Γερμανών αφορούσε την συμβατική υποχρέωση του Δημοσίου απέναντι στην Fraport να εξασφαλίσει εικοσιτετράωρη κάλυψη των αεροδρομίων με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ. Δηλαδή στελέχωση με διασώστες και οχήματα που όμως ακόμη δεν έχει γίνει.
Σύμφωνα μάλιστα με τον διαγωνισμό, ο παραχωρησιούχος, δηλαδή το σχήμα Fraport-Slentel οφείλει να καταβάλει αποζημίωση στο ΕΚΑΒ για την παροχή της υπηρεσίας κάλυψης των δεκατεσσάρων αεροδρομίων με ασθενοφόρα. Αποζημίωση όμως που δεν καθορίζονταν από πριν ρητά και με σαφήνεια μέσα στους όρους του διαγωνισμού, παρά εναπόκειτο στο Δημόσιο και τον επενδυτή να την συμφωνήσουν.
Ελα όμως που το ΕΚΑΒ ζητά από την Fraport πολύ υψηλό μίσθωμα για την παροχή των υπηρεσιών αυτών, επικαλούμενο τις γενικότερες ελλείψεις, την υποστελέχωσή του κυρίως στα νησιά, και γενικά την δραματική κατάσταση του στόλου του. Οι Γερμανοί λοιπόν έθεσαν το θέμα στον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη, ο οποίος και τους περιέγραψε με τα μελανώτερα χρώματα τις ελλείψεις σε ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ πανελλαδικά, επίσης κοστολογώντας τους τις υπηρεσίες ακριβά.
Εκείνοι γκρίνιαξαν, διαμαρτυρήθηκαν ότι το ποσό είναι εξωπραγματικό, και κάπως έτσι κατέληξαν την Πέμπτη στο Μαξίμου και στον Α.Φλαμπουράρη.
Πείτε του να σας κάνει σκόντο!
Και κάπου εδώ αρχίζει το ωραιότερο κομμάτι της ιστορίας. Ανθρωπος που γνωρίζει τι ειπώθηκε στη συνάντηση, μεταφέρει ότι ο Φλαμπουράρης αφού πρώτα άκουσε προσεκτικά τους Γερμανούς, τους παρότρυνε να βάλουν νερό στο κρασί τους, και είτε να πληρώσουν όσα τους ζητάει το ΕΚΑΒ και ο Π. Πολάκης, είτε να ζητήσουν από το υπουργείο Υγείας να τους γίνει κάποιο σκόντο !
Σωστά ακούσατε. Τους πρότεινε να ζητήσουν σκόντο. Εχει σημασία να γίνει κατανοητό ότι μιλάμε για την μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση, με εφάπαξ τίμημα 1,23 δισ. ευρώ, που έχει κάνει ποτέ η ελληνική πολιτεία. Η οποία όμως όχι μόνο δεν διαθέτει ικανό αριθμό από ασθενοφόρα και διασώστες για να στελεχώσει τα αεροδρόμια που η ίδια θέλει να παραχωρήσει (σσ: άραγε τόσο χρόνια δούλευαν δίχως παρουσία του ΕΚΑΒ;), αλλά και ένας υπουργός προτείνει στον ξένο επενδυτή να ζητήσει από άλλον υπουργό να του κάνει καλύτερη τιμή !
Το θέμα φυσικά δεν είναι το κόστος, αλλά ο ερασιτεχνισμός που αποπνέουν ιστορίες σαν αυτήν. Είναι σαν την ιστορία με τις αποκρατικοποιήσεις. Το 2011 ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωσταντίνου διατράνωνε ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να πετύχει έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δισ ευρώ. Είχε μάλιστα δηλώσει σε συνέντευξή του στο "Εθνος" ότι τα 50 δισ. ευρώ αποτελούν ένα στόχο που θέτει η κυβέρνηση για τα οφέλη από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας σε βάθος πέντε ετών, διευκρινίζοντας ότι δεν είναι μνημονιακός στόχος.
Ο αριθμός ήταν εντελώς φανταστικός. Δεν ανταποκρινόταν σε καμιά πραγματικότητα. Η ειρωνία όμως είναι ότι τότε η τρόικα το έχαψε, αντί να εκφράσει τις ενστάσεις της, δείγμα του βαθμού ανετοιμότητας που τη διέκρινε, όπως και την τότε ελληνική κυβέρνηση.
Τραγελαφικά περιστατικά σαν το παραπάνω συναντά καθημερινά όποιος ασχολείται με τα των "επενδύσεων". Ενα τέτοιο έλαβε χώρα στη διάρκεια πρόσφατης σύσκεψης για την επένδυση στο Ελληνικό. Πρωταγωνιστής, η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου, που έχει κληρονομήσει από τον προκάτοχό της Αρ. Μπαλτά την υποχρέωση να κλείσει μια σειρά εκρεμμότητες προκειμένου να πάρει μπροστά η φαραωνική για τα ελληνικά δεδομένα επένδυση.
Η Κονιόρδου ωστόσο, όπως λένε όσοι την ξέρουν, έχει περισσότερο το μυαλό της στα του πολιτισμού. Της αποδίδεται λοιπόν ότι στη σύσκεψη έριξε την ιδέα "γιατί να μην μεταφερθεί στο Ελληνικό το Φεστιβάλ Αθηνών ;". Ιδέα εδώ που τα λέμε δεν είναι κακή, με τη διαφορά όμως ότι στο Ελληνικό υπάρχει ακόμη καταυλισμός προσφύγων και ότι η συζήτηση αφορούσε τις εκρεμμότητες γύρω από την ιδιωτικοπόιηση, όχι το Φεστιβάλ.
