Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γεγονός πως η Χρυσή Αυγή—όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις – δεν έχει σταθεροποιηθεί απλώς, αλλά καταγράφει και μικρά κέρδη. Πιθανόν δε, να καταλάβει την τρίτη θέση στις εκλογές, κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την Δημοκρατία μας.
Φαίνεται πως ένας συνδυασμός παραγόντων έχει δημιουργήσει αυτήν την κατάσταση. Το Σκοπιανό, έχει συμβάλλει, αλλά περιορισμένα, καθώς η σθεναρή στάση της Νέας Δημοκρατίας δεν άφησε περιθώρια στην Χρυσή Αυγή να εκμεταλλευθεί το ζήτημα και να εισπράξει πολιτικό κέρδος.
Εκείνο που φαίνεται πως συντελεί καθοριστικά στην ενίσχυση της Χρυσής Αυγής είναι ο συνεχής εξευτελισμός των θεσμών που παρατηρείται το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στηρίζεται πάνω στον σεβασμό των θεσμών που διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της. Η τήρηση τους ορίζει και την ποιότητα της δημοκρατίας. Είναι προφανές πως τα κόμματα που δεν την αποδέχονται δεν ενδιαφέρονται να κινηθούν μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της. Το υπονομεύουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις πράξεις του από την πρώτη ημέρα της διακυβέρνησης του, έδειξε την περιφρόνηση του προς τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες βρίσκονται σε μια λογική συνέχεια με τα πεπραγμένα του Α. Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μας εκπλήσσουν. Όμως αυτή η απαξίωση των θεσμών από την ριζοσπαστική Αριστερά συντονίζεται με τον αντικοινοβουλευτισμό της άκρας Δεξιάς. Τον ενισχύει, καθώς στα μάτια των πολιτών δεν εξευτελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, αλλά η ίδια η δημοκρατία.
Όταν διαλύονται κόμματα, όταν βουλευτές αποστατούν, όταν ένας κορυφαίος υπουργός κατηγορεί έναν άλλον κορυφαίο υπουργό για χρηματισμό και σκάνδαλα, όλο αυτό το νοσηρό κλίμα ενισχύει τις πολιτικές δυνάμεις που μισούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Στον πολίτη μένει η ισοπεδωτική αίσθηση πως «όλοι είναι ίδιοι», που αποτελεί έναν από τους προθαλάμους του ολοκληρωτισμού, καθώς απαξιώνει το δικαίωμα του εκλέγειν. Απαξιώνει την συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. «Αφού είναι όλοι ίδιοι, τι θα αλλάξει με την ψήφο μου; Τίποτα.» Αναρωτιέται ο πολίτης και ιδιωτεύει. Κάθεται στον καναπέ του.
Συγχρόνως, κρίνει πως οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν ως σημαία τους τον αντικοινοβουλευτισμό δικαιώνονται από τις εξελίξεις. Όταν ο μέσος άνθρωπος παρατηρεί όλα αυτά που γίνονται στην βουλή, κουνά το κεφάλι του και λέει : «καλά τους τα χώνει ο Μιχαλολιάκος.»
Αυτό είναι η πλήρης δικαίωση της θεωρίας πως τα δύο άκρα συγκλίνουν για την υπονόμευση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Το ένα άκρο τροφοδοτεί το άλλο. Και τα δύο μαζί –εκκινώντας από διαφορετικές ιδεολογίες—επιδιώκουν τελικά τον πλήρη εξευτελισμό των θεσμών της δημοκρατίας.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση της θεσμικής εκτροπής, να μην εκπλαγούμε αν η Χρυσή Αυγή κινηθεί σε διψήφιο ποσοστό. Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε μέγα χορηγό των Χρυσαυγιτών.
