Την «εθνική στρατηγική αυτοσυνειδησία» ως πραγματικό πατριωτισμό προτείνει με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στον απόηχο των παράνομων τουρκικών ενεργειών. Παράλληλα επισημαίνει ότι η συμφωνία Ερντογάν - Σαράζ για την κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου «οριοθέτηση» των θαλάσσιων δικαιοδοσιών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης δεν είναι μια απροσδόκητη εξέλιξη καθώς σεν κινείται πέραν των σεναρίων που είχε πάντα υπόψη της η Ελλάδα.
Ο E. Βενιζέλος υπενθυμίζει ότι μόλις στις 13 Νοεμβρίου 2019 ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ με επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα, παρουσίασε κωδικοποιημένες τις τουρκικές αντιλήψεις σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο ενώ η τουρκική επιστολή προς τον ΟΗΕ ίσως μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε όχι μόνο τα «απώτερα όρια» της υφαλοκρηπίδας της όπως την αντιλαμβάνεται η ίδια η Τουρκία, αλλά και τα «απώτερα όρια» της πολιτικής και διπλωματικής της συμπεριφοράς.
Παράλληλα τονίζει ότι η Τουρκία προφανώς γνωρίζει τι προβλέπει το ισχύον Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το παραβιάζει ωμά στην περίπτωση της συμφωνίας με τον κ. Σαράζ, επιχειρώντας να δημιουργήσει τετελεσμένες καταστάσεις, καλεί ταυτοχρόνως σε διαπραγμάτευση όλες τις εμπλεκόμενες χώρες, μεταξύ των οποίων την Ελλάδα, «κλείνει το μάτι» στην Αίγυπτο προτείνοντας μια διμερή συμφωνία εις βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αντίθετη προς το Διεθνές Δίκαιο, συνδέει τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στη δέσμη των συμφωνιών οριοθέτησης με την επίτευξη μιας συνολικής πολιτικής λύσης στο Κυπριακό.
Ο Ε. Βενιζέλος επισημαίνει ότι η Τουρκία γνωρίζει ότι είναι άλλο πράγμα η κατάσταση στη Συρία και άλλο η κατάσταση στην Ανατ. Μεσόγειο σε σχέση με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. «Οι διεθνείς αντιδράσεις και ανοχές υπολογίζονται διαφορετικά» συμπληρώνει.
Όπως αναφέρει τώρα, δε, που η συζήτηση εστιάζεται στη Μεσόγειο και όχι μόνο στο Αιγαίο, είναι προφανέστερη η διασύνδεση της καμπύλης των ελληνοτουρκικών σχέσεων με το Κυπριακό που είναι βεβαίως διεθνές ζήτημα εισβολής και κατοχής, αλλά έχει και μια πολύ κρίσιμη όψη σχετική με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.
«Η συζήτηση για την οριοθέτηση όμως πρέπει να αφορά ταυτοχρόνως το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και όλο το μήκος της ακτογραμμής - ηπειρωτικής και νησιωτικής αδιακρίτως - κάθε χώρας. Για όλα τα μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας, θεμελιώδης προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός σαφούς εθνικού πλαισίου που δεν αρκεί να συγκεντρώνει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Πρέπει να είναι πλήρως απαλλαγμένο από τις ευκολίες και τις γοητείες του εθνικολαϊκισμού», αναφέρει.
Ο Ε. Βενιζέλος διερωτάται αν από το 1974 έως σήμερα, ο χρόνος λειτούργησε υπέρ των εθνικών συμφερόντων και της διατήρησης ενός ικανοποιητικού status quo στην Κύπρο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ή η σχέση μας με τον χρόνο πρέπει να επανεξεταστεί, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να επανεξεταστεί καθώς δεν βοηθούν περαιτέρω αναβολές δεν βοηθούν.
Σημειώνει, μάλιστα, ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας δεν είναι πλέον σημαντική παράμετρος, ούτε προσφέρει ένα στρατηγικό πλαίσιο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό και συνεπώς είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια πιο σύνθετη και ρεαλιστική εκτίμηση του πλαισίου μέσα στο οποίο κινούνται τα θέματα.
Σε ό,τι αφορά το Διεθνές Δίκαιο και τη Διεθνή Δικαιοσύνη υπογραμμίζει ότι δεν αρκεί να πιστεύει ένα έθνος στη νομιμότητα των θέσεων του κατά το Διεθνές Δίκαιο αλλά να μπορεί να προστατεύσει τα εθνικά του συμφέροντα μέσω της επίκλησης του Διεθνούς Δικαίου.
«Με τα σημερινά δεδομένα και ακριβέστερα θα λέγαμε ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει την ύπαρξη μίας διαφοράς με την Τουρκία, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η προσφυγή στη Διεθνή Δικαιοσύνη έχει βεβαίως νόημα μόνο όταν το κράτος που την επιδιώκει είναι έτοιμο να αποδεχθεί την απόφαση και να αξιώσει τον σεβασμό της.Εφόσον αυτή η βασική εθνική θέση επιβεβαιώνεται, αναγκαία προϋπόθεση είναι η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών με στόχο τη σύνταξη συνυποσχετικού. Αυτονόητη δε παράλληλη κίνηση είναι η επικαιροποίηση και η εφαρμογή μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης κυρίως αεροναυτικών», προσθέτει.
«Τίποτα δεν είναι εύκολο. Τα πάντα όμως ξεκινούν από τη δική μας εθνική στρατηγική αυτοσυνειδησία που είναι η θεμελιώδης προϋπόθεση του πραγματικού και όχι του ρητορικού πατριωτισμού», καταλήγει ο Ε. Βενιζέλος.
