Κύριε Πρόεδρε,
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια διπλωματική εμπειρία και στοιχειώδεις διεθνοδικαιϊκές γνώσεις, πώς θα κρίνατε έναν πρωθυπουργό χώρας με πάμπολλα νησιά και τεράστιες ακτογραμμές, ο οποίος θα διερωτάτο δημόσια: «έχει άραγε η θάλασσα σύνορα και δεν το ξέρουμε;»;
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια στοιχειώδη εσωτερική πνευματική συνοχή, πώς θα κρίνατε πολιτικό ηγέτη που θα αξίωνε θεσμούς και διαδικασίες επιλογής της ηγεσίας της δημόσιας τηλεόρασης, τέτοιους και τέτοιες που θα εγγυούνταν την αμεροληψία και την αξιοπιστία της, ενώ ως πρωθυπουργός την είχε μεταχειριστεί σαν κομματικό παραμάγαζο, προπαγανδιστική γιάφκα και σύμβολο αναξιοπιστίας, ακαλαισθησίας και αναξιοπρέπειας;
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια αίσθηση του γελοίου, πώς θα κρίνατε πολιτική προσωπικότητα που θα αποκαλούσε δημόσια ηγέτη άλλου κράτους «διαβολικό, αλλά για το καλό»;
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια αυτοκριτική ικανότητα, πώς θα κρίνατε την ανθρωπομετρική ικανότητα και τις επιλογές συνεργατών του πρωθυπουργού της περιόδου 2015-2019;
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάπως μελετήσει πολιτική επιστήμη, πολιτικές ιδέες και πολιτικές συμπεριφορές, πώς θα κρίνατε την επί χρόνια κυβερνητική συμπόρευση ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς με ένα προσωποπαγές συνωμοσιολογικό ακροδεξιό μόρφωμα που αποσχίστηκε «προς τα δεξιά» από το παραδοσιακό συντηρητικό κόμμα της χώρας;
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια πολιτική ηθική ή/και γενικότερη ηθική υπόσταση, πως θα κρίνατε το ότι ένας πρωθυπουργός –πάντα πρόθυμος να καταγγείλει την «αήθη» Αποστασία του 65– στήριξε την κυβέρνησή του σε βουλευτές εκλεγέντες με τη σημαία και τις ψήφους άλλου κόμματος (Παπακώστα, Μεγαλοοικονόμου κλπ);
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια αίσθηση πραγματισμού, πως θα κρίνατε το ότι ένας αρχηγός κόμματος μικρής χρεοκοπημένης χώρας διατεινόταν πως θα επιλέξει αυτός και το όργανο που θα έπαιζε και τον ρυθμό που θα χόρευαν οι παγκόσμιες αγορές, αλλά και η πρωθυπουργός παγκόσμιας οικονομικής υπερδύναμης, λειτουργούσης ως ο βασικός χρηματοδότης και της ΕΕ και του G-8;
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια στοιχειώδη ικανότητα κατανόησης του τρόπου λειτουργίας των πολιτικών και δη των εκλογικών θεσμών, πώς θα κρίνατε την εμμονή κάποιου η αναλογική να γίνει το πάγιο και συνταγματικά κατοχυρωμένο εκλογικό σύστημα της χώρας; Με δεδομένο, μάλιστα, πως το μόνο Σύνταγμά μας που την κατοχύρωσε ως τέτοια (το αποκληθέν «Σύνταγμα Παπαναστασίου») επιβίωσε λιγότερο από δύο χρόνια, ενώ όπου αυτή ίσχυσε και πρωθυπουργοί του 2% έγιναν (πχ του Τζιοβάνι Σπαντολίνι στην Ιταλίας των 80ς) και σχεδόν πάντα η ίδια λαϊκή ετυμηγορία έδινε διαδοχικά κυβερνητικά συστήματα τελείως αντίθετου πολιτικού, ιδεολογικού και προγραμματικού προσανατολισμού, καθώς και αντίστοιχα αποκλινουσών κοινωνικών στοχεύσεων;
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάπως μελετήσει Φρόιντ και δη τα όσα γράφει περί συνδρόμου πατροκτονίας, πώς θα κρίνατε τη στάση σας προς τον Αλέκο Αλαβάνο;
Τέλος δε…
Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια υποτυπώδη γενική παιδεία, πώς θα κρίνατε τη μορφωτική επάρκεια του ανθρώπου που πρωθυπούργευε στην Ελλάδα πριν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ («επί του πιεστηρίου»): Αν υποθέσουμε πως στο μέλλον επανερχόσαστε στη ζωή, έχοντας κάποια αίσθηση μέτρου, πώς θα κρίνατε την αξίωση ένας πρωθυπουργός να γνωρίζει τη σεξουαλική συμπεριφορά κάποιου διευθυντή θεάτρου, όταν ο προκάτοχός του όχι μόνο «εδικαιούτο» να αγνοεί την πολιτική συμπεριφορά των επί της δικαιοσύνης και των επικοινωνιών υπουργών του, αλλά συγκάλυπτε και τη σεξουαλική συμπεριφορά πρεσβευτή χώρας με φίλιον καθεστώς;
