Του Τάσου Ευαγγελίου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγορήθηκε διότι ζήτησε νωρίς εκλογές. Κατηγορήθηκε ειδικά από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι τον ενδιαφέρει να αποκτήσει την πρωθυπουργική καρέκλα. Ο ίδιος, όταν έθετε το θέμα γνώριζε ότι θα κληθεί να αντιμετωπίσει αυτές τις κατηγορίες και την τακτική της «δολοφονίας χαρακτήρων» όπως και τη λάσπη που εξαπολύεται με κάθε ευκαιρία ακόμη και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Θα μπορούσε να το αποφύγει. θα μπορούσε να αποδεχθεί τη λογική του «ώριμου φρούτου» και τις εισηγήσεις να αφήσει να φθαρεί η συγκυβέρνηση μέσα από πράξεις και παραλείψεις, που πλέον είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού, με απτά αποτελέσματα στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Μόνο που ο πρόεδρος της Ν.Δ., αυτό ακριβώς ήθελε να αποφύγει η χώρα. Αυτή τη φθορά και την ορατή σήψη του κράτους και της λειτουργίας του. Αυτή την υπονόμευση της χώρας και κατ'' επέκταση των πολιτών που πλέον διαπιστώνουν, (και το αποτυπώνουν στο σύνολο των δημοσκοπήσεων) την αδυναμία της συγκυβέρνησης να διαχειριστεί τα προβλήματα και τις τύχες της Ελλάδας.
Να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα αλλά και την κατάσταση στην οικονομία, την υγεία, την ασφάλεια και όλους τους άλλους τομείς.
Το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης της χώρας από την πρώτη φορά Αριστερά με δεκανίκι του ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου ήταν κάτι περισσότερο από ενδεικτικό του τρόπου διαχείρισης των θεμάτων. Η συνέχεια ανάλογη αφού παρά την κυβίστηση μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου η συγκυβέρνηση, αδυνατώντας να δώσει λύσεις, επέλεξε την επικοινωνία από την ουσία (και γι αυτό τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης) και την σκανδαλολογία. Και μάλιστα οργανωμένα.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα μπορούσε να αναμένει τις εξελίξεις ασκώντας κριτική στα πλαίσια του ρόλου της Αντιπολίτευσης. Και όμως έχει οργώσει τη χώρα και συνεχίζει τις περιοδείες πόρτα πόρτα. Συζητά με τους πολίτες στο δρόμο. Ακούει και σημειώνει. Και έχει καταρτίσει πρόγραμμα για την επόμενη ημέρα.
Και ο μόνος λόγος που επιμένει είναι αυτός που όλοι σήμερα διαπιστώνουν. Η αδυναμία της συγκυβέρνησης να χειριστεί θέματα σοβαρά. Μείζονος σημασίας και εντός και εκτός της χώρας. Γνωρίζει ότι αυτό που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ως Κυβέρνηση δεν είναι εύκολο. Γι αυτό δεν υπόσχεται τίποτα που να μη μπορεί να γίνει. Γνωρίζει επίσης ότι δεν θα είναι εύκολη η διακυβέρνηση ειδικά με τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι να κατηγορεί την επόμενη κυβέρνηση για μέτρα που έχει από τώρα έχει συμφωνήσει με τους δανειστές και έχει ψηφίσει.
Γνωρίζει όμως ότι και ο χρόνος τελειώνει. Κάθε ημέρα που περνά ο κίνδυνος μεγαλώνει. Από ένα ενδεχόμενο ατύχημα στα εξωτερικά μέχρι ένα ενδεχόμενο να βγει η χώρα στις αγορές αδύναμη και «γυμνή» με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από τα τέλη του 2017 ο προβληματισμός του Κυριάκου και των στελεχών της Πειραιώς μεγάλωσε. Τα εθνικά θέματα και οι χειρισμοί επ'' αυτών επιβεβαίωσαν τους χειρότερους φόβους, στους οποίους προστέθηκαν οι αποκαλύψεις για το ρεσάλτο στο κράτος που έχει ξεκινήσει και θα κορυφωθεί το επόμενο διάστημα. Η δε σήψη στο σύστημα ξεπερνά κάθε φαντασία αν δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο γίνονται τοποθετήσεις σε θέσεις κλειδιά του μηχανισμού αλλά και τις αμφίδρομες σχέσεις κομματικών στελεχών με το κράτος.
Ακόμη περισσότερο ξεπερνά κάθε φαντασία ο τρόπος και η ταχύτητα με την οποία η συγκυβέρνηση ήρθε σε επαφή με επιχειρηματίες στο πλαίσιο της δημιουργίας μίας νέας τάξης ολιγαρχών.
Η κατάσταση είναι ακόμη αναστρέψιμη. Το σχέδιο είναι έτοιμο προς εφαρμογή και απομένει να αναλάβουν οι κυβερνώντες για μια φορά έστω τις ευθύνες τους και να διαπιστώσουν αν η δυσαρμονία με το λαό, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αποτελεί πραγματικότητα. Ώστε να μπορούν να δικαιολογήσουν και αυτό που υποστηρίζουν. Δηλαδή ότι κυβερνούν στο όνομα του λαού.
