Έχει λεχθεί πως σε τρεις περιόδους οι αντίστοιχοι ενδιαφερόμενοι ή εμπλεκόμενοι παίρνουν πλήρες διαζύγιο από την αλήθεια: Οι ψαράδες μετά το ψάρεμα, οι μνηστευμένοι κατά τη διάρκεια της μνηστείας και οι πολιτικοί προ των εκλογών. Η παρούσα περίοδος ασφαλώς και επιβεβαιώνει την ως άνω ρήση: Μέχρι και ο Βελόπουλος δήλωσε πως επιδιώκει …αυτοδύναμη διακυβέρνηση! (Δήλωση που δεν πρέπει βέβαια να εκπλήσσει, προερχόμενη από τον «αποψιλωμένο» πωλητή του πλέον θεραπευτικού μέσου αντιμετώπισης της τριχοπενίας).
Ωστόσο, παρά τους συνήθεις μύθους που τα πολιτικά κόμματα είναι υποχρεωμένα να παράγουν προεκλογικά, στην πραγματικότητα δύο είναι οι ρεαλιστικές πολιτικές προοπτικές, στις οποίες μπορεί να οδηγήσει η αναλογική κάλπη της 21ης Μαΐου. (Όλως παρενθετικά, στις 35 εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων 100 χρόνων, από το 1923, αλλά και στις πολύ περισσότερες του συνόλου της εκλογικής ιστορίας του ελεύθερου ελληνικού κράτους, μόλις οκτώ διεξήχθησαν με -περίπου ολοσχερώς- αναλογικό σύστημα: του 1926, του 1932, του 1936, του 1946, του 1950 και οι τρεις της περιόδου 1989-1990, πλην δε ελάχιστων εξαιρέσεων, αν δεν κατέληξαν σε κάτι χειρότερο, οδήγησαν σε ακυβερνησία ή τουλάχιστον δυσλειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, παράγοντας με ενδοκυβερνητικούς τριγμούς). Ποιες είναι, όμως, οι προοπτικές αυτές;
Πρώτο ενδεχόμενο… Ο σχηματισμός συγκυβέρνησης μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ασφαλώς μετά από αμοιβαίους συμβιβασμούς, πιθανότατα δε υποχώρηση του Ανδρουλάκη στο θέμα της πρωθυπουργίας. Αυτό, βέβαια, εφόσον συναθροίζουν άνω των 151 εδρών, στην πραγματικότητα τουλάχιστον 153-154, ώστε να μπορεί να θεωρείται στοιχειωδώς βιώσιμο το υπό συγκρότηση σχήμα.
Δεύτερη περίπτωση: Οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, των οποίων οι κοινοβουλευτικές ομάδες, ενδεχομένως, θα αρκούν για τη διαμόρφωση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αποτυγχάνουν να συμφωνήσουν στους πολιτικούς ή προγραμματικούς όρους μιας συγκυβέρνησης.
Ή, εναλλακτικά, τέτοιοι αριθμητικοί συσχετισμοί δεν παράγονται καν. Οπότε προκηρύσσονται νέες εκλογές. Με εκλογικό σύστημα ισχυρής πλειοψηφικής τάσης. Και μόνη διακύβευση το αν από τη νέα κάλπη θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση Μητσοτάκη ή αυτός θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει -με όρους και συσχετισμούς που τότε θα αναζητηθούν με μεγαλύτερη ευελιξία- με τον νεαρό ηγέτη του τρίτου κόμματος. Προφανώς, δε, όλα αυτά με τον Τσίπρα να μην μπαίνει με κανένα τρόπο στην εξίσωση ή το κάδρο.
Στο τελευταίο αυτό ενδεχόμενο -που ίσως είναι και το πιθανότερο- προσπαθώ να φανταστώ και να αναπαραγάγω με τη φαντασία μου τη ρητορική του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς τη νέα κάλπη. (Και σε αυτό συνίσταται το προεξαγγελλόμενο στον τίτλο «ταξίδι στο μέλλον»).
Υποθέτω, λοιπόν, πως θα λέει…
«Η απλή αναλογική αποθάρρυνε πολλούς δημοκρατικούς πολίτες, ειδικά νέους, να προσέλθουν στην κάλπη της 21ης Μαΐου, διότι κατίσχυσε η εντύπωση πως αυτή ήταν εξ αρχής ''καμένη'' και δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε κυβερνητικό σχήμα.
Τώρα τα ψέματα τέλειωσαν. Όλοι γνωρίζουν πως μπαίνουμε σε μια μάχη του ''όλα ή τίποτε''. Και αυτό θα ξεσηκώσει όλους τους νέους, όλους τους δημοκρατικούς πολίτες που έκαναν αποχή, όλους εκείνους που δεν θέλουν να παραμείνει άλλο στην εξουσία ο πρωθυπουργός των υποκλοπών, των Τεμπών, των ανισοτήτων και της κοινωνικής βαρβαρότητας.
Άλλωστε και οι αριθμητικοί συσχετισμοί που καταγράφηκαν στην προχθεσινή κάλπη δείχνουν πως οι δυνάμεις της προόδου είναι πλειοψηφικές. Και ασφαλώς όσοι ψήφισαν τα μικρότερα κόμματα, που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της δημοκρατικής παράταξης, θα τιμωρήσουν τις ηγεσίες τους, οι οποίες -κινούμενες ανιστόρητα στη λογική του ''Τι Παπάγος τι Πλαστήρας''- δεν θέλησαν να συστρατευτούν στην υπηρεσία της αλλαγής.
Αυτοί είναι λοιπόν που θα δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τη μεγάλη νίκη. Μόνο έτσι τα όνειρά μας, οι στόχοι μας, οι βλέψεις μας, που δεν απέχουν άλλωστε και πολύ από τα οράματα του Ανδρέα Παπανδρέου και των άλλων μεγάλων ηγετών της δημοκρατικής παράταξης και της ιστορικής αριστεράς θα γίνουν πράξη, δίνοντας ανακούφιση και ικανοποίηση στους αδικημένους, τους απόκληρους, σε όσους δεν ανήκουν στην ολιγαρχία του πλούτου και των προνομίων»…
Θα του βγει; Δεν ξέρω. Πιθανό δεν μου φαίνεται. Δεν μπορώ ωστόσο να φανταστώ διαφορετική στρατηγική και ρητορική με την οποία ο κ. Τσίπρας θα πορευτεί στις δεύτερες εκλογές, που θα γίνουν με ένα εκλογικό σύστημα εκ φύσεως ευνοϊκό για το πρώτο κόμμα, ενώ η διαφορά του από αυτό στην πρώτη κάλπη θα αποτελεί θαύμα να είναι μικρότερη των τεσσάρων ή πέντε μονάδων…
ΥΓ. Θεωρητικώς βέβαια δεν αποκλείεται μετά την 21η Μαΐου να προκύψει τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜΕΡΑ25 ή, ακόμη, να γίνουν μετεκλογικές μετακινήσεις βουλευτών. Όλα αυτά, όμως, είναι τόσο απίθανα, που δεν αξίζει να τα εξετάσουμε πιο διεξοδικά…
