Του Γιάννη Σιδέρη
Η ατμόσφαιρα των ημερών είναι χαλαρή και γιορταστική για πιστούς και απίστους, αλλά η ηγεσία της κυβέρνησης νιώθει …επί ξύλου κρεμάμενη.
Τα κακά μαντάτα για την ραγδαία δημοσκοπική αποδυνάμωση του κυβερνώντος κόμματος τα έφερε πριν μια βδομάδα η εταιρία prorata και η «Εφημερίδα των Συντακτών», με τον ΣΥΡΙΖΑ να συγκεντρώνει ποσοστό 20%, έναντι 19% της Ν. Δ. (την ώρα που η ΝΔ ήταν σε κακό χάλι, εν μέσω εσωτερικού προεκλογικού αγώνος και στον απόηχο του φιάσκου των αναβληθεισών εκλογών). Χθες τα επιβεβαίωσε η ΜΡΒ για την «Realnews»: Το κυβερνών κόμμα συγκεντρώνει το 17% των ψήφων και η αξιωματική αντιπολίτευση το 16,3%.
Βέβαια δεν είναι ενθαρρυντική και η εικόνα του συνόλου των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά αυτά δεν κυβερνούν, οπότε θεωρητικώς έχουν προοπτική ανάκαμψης, χωρίς ο χρόνος να αποτελεί γι' αυτά μέγιστη πιεστική παράμετρο.
Η κυβέρνηση επείγεται ιδιαίτερως καθώς οι μνημονιακές υποχρεώσεις έρχονται ορμητικές και ανελαστικές άμα τη αφίξει του νέου έτους. Αποτελούν ασφυκτική μέγγενη, που δεν της επιτρέπουν, όχι να ανακάμψει αλλά ούτε καν, να αναπνεύσει.
Το ασφαλιστικό θα αποτελέσει την πρώτη ανάβαση στον Γολγοθά. Όχι τόσο για την εσωτερική συνοχή (άλλωστε όπως έλεγε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, οι βουλευτές ήξεραν τι ψήφιζαν το καλοκαίρι, το αποδέχτηκαν και παρέμειναν), όσο για τις απαιτήσεις των δανειστών. Οι εκπρόσωποί τους επανέρχονται στις 18 Ιανουαρίου και θεωρείται απίθανο ότι θα δεχθούν αύξηση των εργοδοτικών εισφορών. Είναι πάντως δεκτικοί στο να βρεθούν ισοδύναμα, αλλά η κυβερνητική προϊστορία έχει αποδείξει ότι συνήθως τα ισοδύναμα είναι ωραία και οραματικά …έπεα πτερόεντα.
Το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέει πως ο πρωθυπουργός θα αρχίσει εκ νέου τις επαφές με τις ηγεσίες των «θεσμών», αλλά και με ευρωπαίους ηγέτες που μπορούν να είναι εν δυνάμει σύμμαχοί μας. Παρουσιάζεται δε και με αναπτερωμένο το ηθικό καθώς - για μια ακόμη φορά θεωρεί ότι -στην Ευρώπη «δεν είμαστε μόνοι. Ως πρόσθετους εν δυνάμει συμμάχους, εκτός των κ.κ. Ολάντ και Ρέντσι, θεωρεί την Κομισιόν, την ΕΚΤ αλλά και τις νέες ηγεσίες που αναδύθηκαν στις εκλογές της Ισπανίας και Πορτογαλίας - καίτοι αυτοί δεν έχουν εκδηλώσει κάποιου είδος φραστική συμπαράσταση υπέρ ημών- πλην των Ποδέμος, των οποίων, όμως, στο μέτρο που δεν αποτελέσουν κυβερνητικό εταίρο, η βοήθειά είναι άνευ ουσίας.
Φυσικά ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει εκ νέου να εγκλωβίσει την αντιπολίτευση στην στήριξη του ασφαλιστικού. Είναι διαρκής η προσπάθεια, προκειμένου σε περίπτωση συναίνεσης να επωμισθεί η αντιπολίτευση μέρος του πολιτικού κόστους, σε περίπτωση μη συναίνεσης να την καταγγείλει ότι θέλει το κόψιμο των συντάξεων.
Ένα πάντως εκ των προβλημάτων το οποίο ανατέλλει παράλληλα με την ανατολή του νέου έτους, είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2016-19. Δεδομένου ότι αυτό ακόμη δεν αφορά συγκεκριμένες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που θα το επωμιστούν, η δημόσια προσοχή παρέλκει, εστιασμένη στο ασφαλιστικό, τα κόκκινα δάνεια και το φορολογικό των αγροτών. Το μεσοπρόθεσμο θα απαιτήσει μέτρα λίγο κάτω των δύο δις, και αυτό στην καλύτερη περίπτωση, εάν το 2015 κλείσει χωρίς ύφεση (Για μηδενική ύφεση έκανε λόγο ο πρωθυπουργός στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο).
Ωστόσο η επιφυλακτικότητα, σχετικά με τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις, επιβάλλεται, καθώς στις αρχές Δεκέμβρη η eurostat, αποτύπωσε ύφεση 0,9 για το τρίτο τρίμηνο του 2015 - με την Ε.Ε να σημειώνει ανάπτυξη κατά 1,9% και την ευρωζώνη 1,6% .
Αν κάτι θα εύχεται στον εαυτό της η κυβέρνηση με την έλευση του νέου έτους είναι η ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης, δεδομένοι η Ευρώπη έχει ευρύτερα προβλήματα, μεταξύ των οποίων το προσφυγικό και η τρομοκρατία.
Οπότε η μικρή Ελλάδα με την διαχρονική «αντίσταση» και την έφεση στην συνεχή διαπραγμάτευση, δεν αποκλείεται να πέσει σε νέες περιδινήσεις, με τις ευρωπαϊκές χώρες να αδιαφορούν πλέον, κουρασμένες από το συνεχές deja vu.
Αλλά η μικρή Ελλάδα μαθημένη είναι στις περιδινήσεις!
