Σήμερα έπεσαν τίτλοι τέλους για μια περίοδο που ξεκίνησε από το 2011. Κύριο χαρακτηριστικό της ήταν αυτό που αποκλήθηκε, από τον Βαγγέλη Βενιζέλο, εκτσογλανισμός της πολιτικής ζωής. Κλείνει σήμερα αυτή η παρένθεση διότι συνετρίβη το κύριο πολιτικό υποκείμενο της χυδαιότητας, του τοξικού και του διχαστικού λόγου. Μέχρι και την τελευταία στιγμή εξέπεμπαν οι ηττημένοι σε αυτό το χυδαίο μήκος κύματος.
Η περίοδος ιδιαιτέρως μεταξύ 2011-2019 βρισκόταν στα ακρότατα όρια των κεκτημένων της Μεταπολίτευσης. Σήμερα αποκαθίσταται οριστικά η τάξη, κάτι που άρχισε να αχνοφαίνεται μετά το εκλογικό αποτέλεσμα του 2019. Στην τετραετία 2019-2023, στην τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι εκφραστές του διχασμού και του αριστερού λαϊκισμού έδιναν μια μάχη οπισθοφυλακών, απειλώντας πως τη δεύτερη φορά που θα έρθουν στην εξουσία θα είναι άτεγκτοι προς πάσα κατεύθυνση, φοβεροί τιμωροί, ελέγχοντας πλήρως τους αρμούς της εξουσίας.
Οι πολίτες τούς γύρισαν την πλάτη. Ψήφισαν ομαλότητα, σταθερότητα, μετριοπάθεια. Η εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας ήταν μια νίκη του καθημερινού πολίτη επί του περιθωρίου της πολιτικής και του πολιτισμού, νίκη της κοινής λογικής επί μιας δόλιας αφέλειας. Η ξενοιασιά αυτών που μας κυβέρνησαν δεν ήταν φοιτητική. Η φοιτητική ξενοιασιά έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αθωότητας.
Η ξενοιασιά του ιστορικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι εγγενής στην κοσμοθεώρηση όσων τον συγκροτούν, έχει δηλαδή ιδεολογικές αναφορές και είναι η αιτία της ανικανότητάς τους. Εκ πεποιθήσεως χαβαλέδες. Η μιζέρια και η ασχήμια που εκπέμπουν είναι μέρος της ιδεολογίας τους. Το όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα, αυτό τους εκφράζει.
Και όλα αυτά σήμερα ετελεύτησαν οριστικά.
Απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού είναι πλέον ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Έχει το πράσινο φως από τους πολίτες να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει, να συγκρουστεί με τα συμφέροντα που είναι μαθημένα να διεκδικούν, με κάθε τρόπο, μερίδιο στην πολιτική εξουσία και να σφραγίσει τον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης της πατρίδας μας.
Αντιστάσεις δε θα βρει ούτε από την αντιπολίτευση ούτε από τους βαρόνους της Νέας Δημοκρατίας, γιατί δεν υπάρχει αντιπολίτευση, όπως δεν υπάρχουν και βαρόνοι.
Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει στα χέρια του όση δύναμη είχε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974, όταν ξεκίνησε η πορεία της Μεταπολίτευσης.
Σήμερα ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα – και τις ικανότητες, όπως έχει αποδείξει – να δώσει μια νέα πνοή στη Μεταπολίτευση, να την εμπλουτίσει με νέα στοιχεία, να διευρύνει το πλαίσιο των κεκτημένων της, μέσω μεταρρυθμίσεων - τομών. Ήδη στην πρώτη τετραετία του κάλυψε το χαμένο έδαφος της περιόδου 2015-2019 και τώρα – πατώντας πάνω στα επιτεύγματα της δικής του πρώτης τετραετίας – στοχεύει στο τέλος της νέας θητείας του να έχει δημιουργήσει μιαν άλλη Ελλάδα.
Μια Ελλάδα στην οποία δε θα ακούγεται ο λόγος αυτών που μας οδήγησαν στη θλιβερή περιπέτεια της περιόδου 2015-2019. Δε θα ακούγονται αυτοί οι άνθρωποι, γιατί δεν θα βρίσκουν ευήκοα ώτα στην Ελλάδα της ανάπτυξης και της ευημερίας. Για αυτό η νίκη της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί μια τομή μέσα στη συνέχεια της Μεταπολίτευσης και έναν προσωπικό θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
