Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν είναι και για λύπηση ο Πάνος. Τον καιρό της αντιμνημονιακής μέθεξης κατήγγειλε με οίστρο κάθε «μνημονιακό», και δη τους δημοσιογράφους που τολμούσαν να έχουν διαφορετική άποψη (την οποία άποψη, με την κωλοτούμπα, ενστερνίστηκε και ο ίδιος μετά του συνεταίρου του Αλέξη). Τον δε καιρό της εξουσιαστικής ευωχίας προσπάθησε να κάνει τα δικαστήρια σιδηρά χείρα όπου θα κατέπνιγαν κάθε κριτική φωνή απέναντί του.
Χθες «ταπεινωμένος και καταφρονεμένος», για να παραλλάξουμε τον μεγάλο Ρώσο, κατήγγειλε τον πρώην αγαπημένο του Πρωθυπουργό και τον ΠτΒ Νίκο Βούτση, για πραξικοπηματική διάλυση της Κ.Ο. και φίμωση των ΑΝΕΛ. Παράλληλα με… δραματικό παράπονο υπενθύμισε «βάλαμε πλάτη τέσσερα χρόνια για να βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια», ενώ κατηγόρησε τον Πρωθυπουργό ότι πήρε το κεφάλι του και το πήγε βόλτα στον Ερντογάν!
Ο Αλέξης, ως… ανταμοιβή για τις υπηρεσίες που του πρόσφερε να τον αναδείξει δις πρωθυπουργό, τον κάρφωσε: «Θα με ευγνωμονείτε που ανακάλυψα έγκαιρα τον σχεδιασμό σας να ανατρέψετε την κυβέρνηση και που δε σας επέτρεψα να γίνετε νέος Σαμαράς (ίσως τώρα ο Πάνος να κατάλαβε το δίκιο όσων έλεγαν ότι έπρεπε να τον είχε ρίξει με την ευκαιρία της πρότασης μομφής του Μητσοτάκη).
Δεν παρέλειψε να εκφράσει και τον «ανθρώπινο πόνο» που νιώθει, καθώς με τη διάλυση της Κ.Ο. θα χαθούν όπως είπε, θέσεις εργασίας (μετακλητών υπαλλήλων). Έχει δίκιο να διερωτάται «τι φταίνε τα παιδιά και θα πρέπει να απομακρυνθούν αύριο; Τα παιδιά αυτά έδωσαν αγώνα για την κυβέρνηση. Τι φταίνε να βρεθούν στο δρόμο;».
Για το πρώτο ας πρόσεχε. Περίμενε να γίνει ίδιος στόχος για διαπιστώσει ότι ο κ. Τσίπρας είναι «ψυχρός εκτελεστής», όπως τον αποκάλεσε; Τι τον έκανε να νομίσει ότι ήταν πιο εκλεκτός ο ίδιος από τον Αλαβάνο που χάραξε στον Τσίπρα το δρόμο για την εξουσία, ή από τον σύντροφο Λαφαζάνη, τη συντρόφισσα Ζωή, τον σύντροφο Γαβριήλ, και όλους τους άλλους συντρόφους που βρέθηκαν μαζί στα ίδια κομματικά και αντιμνημονιακά μετερίζια με τον Αλέξη, και βρέθηκαν παραγκωνισμένοι; Τι τον έκανε να πιστεύει ότι θα αποφύγει το κάρμα της στυμμένης λεμονόκουπας;
Για το δεύτερο σαφώς δεν φταίνε τα παιδιά, όπως όμως δεν έφταιγαν τα παιδιά που παραμένουν άνεργα, εκείνα που ξενιτεύτηκαν για να επιζήσουν, και εκείνα που δουλεύουν οχτάωρο και πληρώνονται ως «παρτ ταιμ». Και αυτά τα παιδιά είναι εν πολλοίς έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όταν αυτοί ανέκοψαν την δειλή ανάπτυξη που είχε αρχίσει να αναδύεται προς τα τέλη του 2014, για να ρίξουν τη χώρα στο έρεβος της ανεκδιήγητης διαπραγμάτευσης, του τρίτου μνημονίου, και να στοιχίσουν στη χώρα πάνω από 100 δις;
Φυσικά η μέρα δεν ήταν καλή για τον Πάνο, καθώς ο Νίκος Νικολόπουλος, πρώην ΑΝΕΛ, του έκανε μήνυση για εκβιασμό!
Η συμφωνία ψηφίστηκε, όπως άλλωστε αναμενόταν, και αυτή θα μείνει ως στίγμα στην δήθεν Αριστερά. Τα αποτελέσματά της δεν θα φανούν τώρα, αλλά σε μεγάλο βάθος χρόνου. Αυτό άλλωστε είπε και ο Αλέξης, δηλώνοντας περήφανος και εκφράζοντας την αισιοδοξία ότι θα κριθεί από τις επόμενες γενιές. Να είναι σίγουρος…
Εδώ επιβάλλεται ένα φλας μπακ για να υπενθυμίσουμε: Όταν υπεγράφη η συμφωνία της Ζυρίχης (και του Λονδίνου) για το Κυπριακό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεψε περίπου ως δικαιωμένος, δεδομένου ότι τον στήριξε και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Τότε ο Σοφοκλής Βενιζέλος (που με τους σημερινούς «προοδευτικούς» όρους θα στολιζόταν ως «Ελληναράς» και «εθνίκι»), είχε αντιδράσει δηλώνοντας: «Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς».
Αντίθετο ήταν και το κυπριακό κομμουνιστικό ΑΚΕΛ (υπό τη μπότα των Άγγλων και τη σκιά των Τούρκων, δεν είχαν την πολυτέλεια να εντρυφούν φιλοσοφικώς περί ανέφελου διεθνισμού). Τα όσα ακολούθησαν, γνωρίζουμε ποιον δικαίωσαν. Η συμφωνία είχε αφήσει Κερκόπορτες όπως αφήνει και η τωρινή, οι οποίες θα ωριμάσουν σε βάθος χρόνου (και ήταν παραστατική η ρήση του Μητσοτάκη, να δω πως θα υποδεχθείτε τον «μακεδονικό στρατό» όταν θα κάνετε κοινά γυμνάσια).
Ο Πρωθυπουργός έκανε και ασκήσεις αυτοπεποίθησης λέγοντας πάλι ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας «πάρτε το χαμπάρι». Ενέπνευσε χαμόγελα ειρωνείας όταν κατηγόρησε την αντιπολίτευση πως δεν θέλει η Ελλάδα να έχει αυτόνομη πολιτική αλλά να ακούει τις βουλές των ισχυρών. Ο κόσμος το 'χει τούμπανο ότι η Συμφωνία έγινε κατά παρότρυνση Αμερικανών και Γερμανών, και ο Αλέξης κρυφό καμάρι, θέλοντας να πείσει ότι αυτή ήταν αποτέλεσμα αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής!
Η συζήτηση ήταν περισσότερο ένα ψυχόδραμα με δραματικό φινάλε χωρισμού, παρά μια πολιτική συζήτηση, με αρθρωμένο πολιτικό λόγο. Της αξίζει ως επίλογος ο στίχος που απήγγειλε ο Πάνος στον Αλέξη: «Αν ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα, οι καπετάνοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα».
Βέβαια ούτε τον ένα τον λες ζητιάνο, ούτε τον άλλο καπετάνιο. Βρήκαν κι έκαναν με έναν λαό μπόσικο και καθόλου απαιτητικό.
