Και μόνο το γεγονός ότι συζητείται ένας πολιτικός καταδικασμένος από το Ειδικό Δικαστήριο, ομόφωνα, για παράβαση καθήκοντος να σκέφτεται να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματός του, φανερώνει μια αρρωστημένη νοοτροπία. Δεν υπάρχει σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις, δεν υπάρχει σεβασμός στους θεσμούς.
Βέβαια, ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες ευαισθησίες, οπότε και μια υποψηφιότητα του κυρίου 13-0 θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως κάτι το φυσιολογικό. Το ότι δε βρέθηκε ένας άνθρωπος από τον ΣΥΡΙΖΑ να του πει «πού πας βρε σύντροφε!» επιβεβαιώνει πως η αντιθεσμικότητα είναι σύμφυτη με αυτόν τον χώρο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο των πολιτών παραμένει κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο εκάστοτε αρχηγός του έχει μια θεσμική ιδιότητα μέσα στην πολιτειακή μας δομή. Ως εκ τούτου το ποιος θα είναι παρουσιάζει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον.
Προσωπικά, θεωρώ την καλύτερη επιλογή για την πολιτική μας ζωή αυτήν της κυρίας Έφης Αχτσιόγλου. Με πολύ καλές επιδόσεις στις σπουδές της, χωρίς να έχει προκαλέσει, μέχρι στιγμής, με τη συμπεριφορά της, καλοντυμένη και περιποιημένη, δείχνει πως είναι ένα άτομο σοβαρό και συγκροτημένο.
Το γεγονός πως ανήκει στην αριστερή τάση του ΣΥΡΙΖΑ για πολλούς θεωρείται αρνητικό. Αντιθέτως, πιστεύω πως η ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση είναι κάτι το θετικό. Έχει άποψη, ξέρεις ποιος είναι ο αντίπαλός σου. Μεταξύ ενός εξουσιομανούς, καιροσκόπου και ενός ιδεολόγου πολιτικού προτιμώ τον δεύτερο, στην προκειμένη περίπτωση τη δεύτερη, διότι έχει αρχές και εκπέμπει ένα στίγμα.
«Μα έχει ξύλινο λόγο», λένε για την κυρία Αχτσιόγλου. Το ύφος του λόγου διορθώνεται, και εν πάση περιπτώσει καλύτερος είναι ο ξύλινος λόγος από έναν λόγο πολωτικό και διχαστικό. Από έναν λόγο λαϊκιστικό, χωρίς αρχές.
Δεν μπαίνω στον πειρασμό να επιχειρηματολογήσω για το φύλο της και να πω ότι θα έχουμε για πρώτη φορά γυναίκα αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν για κάτι θα κριθεί η κυρία Αχτσιόγλου θα είναι οι ικανότητες της.
Εφ΄όσον βεβαίως θα είναι υποψήφια και εφ’ όσον εκλεγεί, θα είναι ηγέτις ενός κόμματος υπό κατάρρευση. Δε γνωρίζω οι εσωκομματικές διαδικασίες αν θα έχουν ενοποιητικό ή διαλυτικό χαρακτήρα. Για την Αριστερά οι βαριές ήττες, επειδή βιώνονται τραυματικά, πολύ δύσκολα αποτελούν την αφετηρία για μια νέα πορεία.
Από το υπάρχον στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ δε βλέπω άλλον πολιτικό, πλην της κυρίας Αχτσιόγλου, που να μπορεί να αποτρέψει διαλυτικές παρενέργειες. Βέβαια, είναι άλλης τάξης πρόβλημα αν, λόγω ακριβώς αυτών των συνθηκών, θελήσει να διεκδικήσει την αρχηγία, καθώς οι πιθανότητες να «καεί» πολιτικά δε θα είναι λίγες. Νέα είναι, οι φίλοι της μπορεί να τη συμβουλεύσουν πως μπορεί να περιμένει.
Πάντως, οι ηγέτες στα δύσκολα φαίνονται και το πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται ένα πρόσωπο αξιόπιστο στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι κάτι σαν τον κύριο 13-0.
