Οι αυταπάτες και τα σενάρια μπορεί να κρίνονται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ως η κατάλληλη συνταγή για την πολιτική τροφή με την οποία ντοπάρει εκλογικά την κομματική βάση αλλά εκθέτουν τις πραγματικές επιδιώξεις και τα κίνητρα της. Το πολιτικό τάνγκο της τελευταίας τετραετίας με τον επικεφαλής μιας - κατά το Σύνταγμα - ανεξάρτητης αρχής προδίδει τη μηχανορραφία με την οποία οι επιτελείς της Κουμουνδούρου αναζητούν σωσίβιο σε ένα διαφαινόμενο ναυάγιο.
Μια ανίερη συμμαχία που μεθοδευμένα περιφρόνησε τη δημοκρατική βάση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Ένα ακραίο παράδειγμα πολιτικής συμπαράταξης που έκρυψε κάτω από τη σημαία της αμφισβήτησης την οποία ύψωσε, την δική της υποχρέωσης για λογοδοσία στους νόμους και στις συνταγματικές επιταγές.
Ο κ. Ράμμος δεν έκρυψε την υπακοή στα κελεύσματα για κοινό βηματισμό με τη ριζοσπαστική γραμμή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επέδωσε τα διαπιστευτήρια του με την ανάληψη ενός ρόλου που δεν ταίριαζε στο περίγραμμα των συνταγματικών καθηκόντων του, γιατί ο σκοπός που εξυπηρετούσε ήταν πολιτικός. Την κυβερνητική καταγγελία συνοδεύουν μια σειρά γεγονότων, για τα οποία ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ, οφείλει να εξηγήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που διαδραμάτισε, υποτιμώντας τη θεσμική… σιωπή της κυβέρνησης.
Ο ρόλος του πολιτικού παράγοντα που εξόφθαλμα αγνόησε τη συνεργασία με την εκλεγμένη κυβέρνηση και έριξε το βάρος στην επικύρωση μιας πολιτικής συμφωνίας με κοινές στοχεύσεις. Η μια όψη είναι το καμουφλάζ με την δήθεν συμπόρευση στο καθήκον για την προστασία του Συντάγματος.
Το νόμισμα της ταύτισης Ράμμου και ΣΥΡΙΖΑ έχει και την άλλη όψη που αποκαλύπτει τον κεντρικό στόχο των δυο συμμάχων, ο οποίος καταφανώς είχε πολιτικά κίνητρα: Να υπονομεύσει τις προοπτικές σύζευξης της Πειραιώς με την Χαριλάου Τρικούπη και να διατηρήσει ακέραιο το όραμα του Αλέξη Τσίπρα για την κυβέρνηση των ηττημένων την οποία δημόσια ξορκίζει αλλά εξυφαίνει παρασκηνιακά.
Άλλωστε δεν μπορούν να εξηγηθούν, υπό το πρίσμα της κοινής λογικής, τα διαδοχικά κρούσματα πολιτικού ακτιβισμού που έχει στο παλμαρέ της αμφιλεγόμενης θητείας του ο κ. Ράμμος. Οι κυβερνητικές κατηγορίες είναι οξείες για το γεγονός ότι κατά παράβαση σαφούς διάταξης νόμου, προσέφυγε στους παρόχους κινητής τηλεφωνίας για να ελέγξει τυχόν άρσεις απορρήτου, καίτοι η ΑΔΑΕ διατηρεί στα αρχεία της πλήρη φάκελο με τις διατάξεις του εισαγγελέα και θα μπορούσε να κάνει μία απλή διασταύρωση.
Το κίνητρο που προσδιορίζει σε αυτήν την ενέργεια το Μέγαρο Μαξίμου ήταν η δημιουργία εντυπώσεων, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δια της επιδοκιμασίας, παρείχε πολιτική κάλυψη. Η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης μάλιστα επέλεξε να βγει απέναντι στον πρώτο τη τάξει εισαγγελικό λειτουργό της χώρας, για να στηρίξει την προκλητική αμφισβήτηση από μέρους του κ. Ράμμου της συνταγματικής επιταγής που θέλει τη διοίκηση να υπόκειται συνολικά στη δικαστική λειτουργία.
Για το χατίρι των πολιτικών σχεδιασμών του Αλέξη Τσίπρα που τορπιλίζουν ευθέως τα εφεδρικά σχέδια για την εξασφάλιση της πολιτικής ομαλότητας, ο κ. Ράμμος με τις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ απαξίωσε τις ολοκάθαρες διατάξεις του Συντάγματος. Αυτή είναι η μομφή που του αποδίδεται μετά την υποβολή του αιτήματος στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, προκειμένου να παρασταθεί αυτοκλήτως. Μετά την αρνητική έκθεση που δημιουργήθηκε γύρω από το πρόσωπο του με αφορμή την πράξη του, ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση.
Μια αναδίπλωση που δεν μπορεί να παραγράψει τη συνεχιζόμενη παραβίαση της συλλογικής λειτουργίας της ΑΔΑΕ, πολύ περισσότερο την μονόπαντη έκφραση της ανεξαρτησίας της Αρχής, που περιοριζόταν στις επικοινωνίες με τα στελέχη και τον Αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Η αναβάθμιση της αφορούσε μόνο στις υποτιθέμενες «καταθέσεις» σε ευρωπαϊκά όργανα και στην αρθρογραφία, αλλά ποτέ δεν μετουσιώθηκε στην ενεργοποίηση του διαύλου επικοινωνίας με τον εκλεγμένο πρωθυπουργό.
Αυτή η στάση υπηρετούσε τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μετά την πλεκτάνη της Novartis, της οργανωτικής προετοιμασίας για το ομώνυμο κανάλι με τον Καλογρίτσα, τη συγκάλυψη του εγκλήματος στο Μάτι, αλλά και την υποστήριξη οργάνωσε της αντεθνικής προβοκάτσιας με τη "μικρή Μαρία", αποκτούσε νέα διάσταση στη σκευωρία των υποκλοπών.
Αυτός ο κατήφορος δεν έγινε ποτέ ενοχλητικός για τους ανεξάρτητους που βρήκαν στέγη που τους προσφέρθηκε από τους πολιτικούς ζηλωτές που εξυφαίνουν διαρκώς σχέδια αστάθειας. Η μοναδική έγνοια άλλωστε του κ. Ράμμου που ταυτοχρόνως αποτελεί και το τεκμήριο της επιδίωξής του, ήταν να υψώσει «τείχος» υπεράσπισης στον Ευάγγελο Βενιζέλο για την παρουσία του στην εκδήλωση με τον αμφιλεγόμενο τίτλο «Μένουμε Ευρώπη;».
