Στο πρόσωπο της μητέρας ενσαρκώνονται όλες εκείνες οι αξίες, οι στιγμές, οι αναμνήσεις, αλλά και η στήριξη που μπορεί να λάβει κανείς από το οικογενειακό του περιβάλλον. Η λέξη «μαμά» έχει τόσες πολλές συνδηλώσεις, ενώ εγχαράσσεται στο θυμικό με τόσο μεγάλη προσπάθεια, για να περικλείσει μέσα της όλα αυτά τα συναισθήματα.
Η ημέρα της μητέρας είναι μια καλή αφορμή για να αγκαλιάσουμε και να δείξουμε την αγάπη μας στη γυναίκα που αποτελεί την πυξίδα μας στη ζωή. Ωστόσο, σήμερα δεν γιορτάζουν μόνο οι μαμάδες της κοιλιάς, αλλά και οι μαμάδες της καρδιάς.
Όλες εκείνες οι γυναίκες που επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο για να γίνουν μητέρες. Αντιπαρήλθαν τα κοινωνικά στερεότυπα και τα ταμπού. Αυτά, δηλαδή, που ορίζουν ως τον μόνο δρόμο για να αποκτήσεις παιδί, αυτόν της φύσης και της βιολογικής πραγματικότητας.
Γιατί, πολύ απλά, η αγάπη και το μητρικό φίλτρο, δεν ποσοτικοποιούνται, δεν μπαίνουν στη ζυγαριά. Και, φυσικά, δεν μπορούν να είναι αντικείμενο κοινωνικής κριτικής. Απεναντίας, οι γονείς που επιλέγουν μια διαφορετική διαδικασία, θέλουν τη στήριξη μας και το διαρκώς βελτιούμενο νομοθετικό πλαίσιο για να λαμβάνουν χώρα.
Στο ελληνικό δίκαιο, η φροντίδα παιδιών σε μόνιμη βάση από ανθρώπους που δεν είναι οι φυσικοί τους γονείς αποτυπώνεται κατά βάση σε δύο θεσμούς: στην αναδοχή και την υιοθεσία. Η θεμελιακή διαφορά μεταξύ των δύο θεσμών έγκειται στη θέση των ανθρώπων αυτών. Ο ανάδοχος δε θεωρείται γονέας του παιδιού, αναλαμβάνει απλώς τη φροντίδα του.
Η διάρκεια και το είδος της φροντίδας ποικίλουν ανάλογα με το είδος της αναδοχής, σε κάθε όμως περίπτωση δεν υφίσταται μεταξύ του τέκνου και του αναδόχου συγγενική σχέση. Αντιθέτως, στην υιοθεσία ο υιοθετών καθίσταται θετός γονέας του τέκνου, και «αντικαθιστά» (από αυστηρά νομικής απόψεως) το φυσικό γονέα, αναλαμβάνοντας παράλληλα όλες τις παρεπόμενες υποχρεώσεις απέναντι στο τέκνο.
Τα τελευταία χρόνια, η ελληνική κυβέρνηση, προέβη σε διάφορες αλλαγές στη νομοθεσία, με σκοπό να καταστήσει την αναδοχή και την υιοθεσία ευκολότερη, χωρίς ταυτοχρόνως να τεθούν σε κίνδυνο οι εγγυήσεις του συμφέροντος του τέκνου. Στο πλαίσιο αυτό, διευρύνθηκε το ηλικιακό όριο για τους αναδόχους που δεν έχουν συγγενική σχέση με το παιδί. Πλέον μπορεί να αναλαμβάνει ανάδοχος γονέας όποιος βρίσκεται μεταξύ 25 και 75 ετών, εφόσον η διαφορά ηλικίας του από το αναδεχόμενο άτομο είναι από 18 έως 60 έτη.
Παράλληλα, προσαρμόστηκε στα υφιστάμενα κοινωνικά δεδομένα ο κατάλογος των αδικημάτων, η διάπραξη των οποίων αποτελεί κώλυμα για την αναδοχή. Με τη ρύθμιση αυτή, παρέχεται μεν η δυνατότητα σε πολλούς ανθρώπους που πριν αποκλείονταν από τον θεσμό, η δυνατότητα να καταστούν ανάδοχοι, ενισχύεται όμως ταυτόχρονα ο σκοπός διασφάλισης της καταλληλόλητάς τους. Περαιτέρω, προβλέφθηκε ρητά, με τροποποίηση της σχετικής διάταξης, ότι, μετά την ενηλικίωση του αναδεχομένου, θα είναι δυνατή η υιοθεσία του. Τέλος, υλοποιήθηκε για πρώτη φορά ο θεσμός της επαγγελματικής αναδοχής με οικονομική στήριξη των δυνητικών γονέων, προκειμένου παιδιά με αναπηρία να βρουν ένα ζεστό και κατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μερίμνησε, ώστε τα νέα ζευγάρια που δεν έχουν τη δυνατότητα ή επιλέγουν να μη τεκνοποιήσουν, να μπορούν να γίνουν γονείς εύκολα και μέσω απλουστευμένων διαδικασιών. Καταπολεμώντας την αδιέξοδη γραφειοκρατία και δίνοντας στον θεσμό της αναδοχής νέες προοπτικές.
Μερίμνησε, ώστε η αγάπη να μετουσιωθεί σε φροντίδα και ένα νέο σπίτι για τα παιδιά που δυστυχώς, απώλεσαν τους βιολογικούς τους γονείς. Αλλά και τα ζευγάρια με βούληση να δημιουργήσουν οικογένεια, να το καταφέρουν και να αποτελέσουν αξιόπιστες γονικές φιγούρες για αυτά τα παιδιά.
Μερίμνησε, τέλος, ώστε κάθε χρόνο που το ημερολόγιο «γυρνάει» στις 14 του Μάη, περισσότερες μαμάδες να γιορτάζουν και να δέχονται την αγάπη μας.
*Η Πορφυλένια Κανελλοπούλου είναι Δικηγόρος, υποψήφια Βουλευτής Επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία και Διευθύντρια Γραφείου Τύπου της ΟΝΝΕΔ
